DOI issue:
Nr. 3-4
DOI article:Zaraś, Alicja: Hanna Garlińska-Zembrzuska: (1910-1990)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48735#0330
Biuletyn Historii Sztuki
R. LIII, 1991, Nr 3—4
PL ISSN 0006-3967
HANNA GARLIŃSKA-ZEMBRZUSKA
(1910—1990)
Dnia 25 sierpnia 1990 roku w warszawskim
szpitalu Przemienienia Pańskiego zmarła mgr
Hanna Garlińska-Zembrzuska, znana w naszym
środowisku jako „Pani Hania". Przez blisko trzy-
dzieści sześć lat była nierozerwalnie związana ze
Stowarzyszeniem Historyków Sztuki. Za swą wielo-
letnią pracę otrzymała w 1981 r. tytuł Honorowego
Członka Stowarzyszenia Historyków Sztuki. W uro-
czystości wręczenia dyplomu uczestniczyło niemal
całe warszawskie grono historyków sztuki. Pani
Hania była świadkiem i życzliwym obserwatorem
kolejnych naukowych osiągnięć wielu z nich. Każ-
dy kto miał okazję zetknąć się z Panią Hanią, mógł
poznać Jej życzliwość, uczynność oraz poczucie
humoru. Była w środowisku osobą nie tylko pow-
szechnie znaną, także cenioną i obdarzaną szacun-
kiem za zalety swego charakteru — szlachetność,
sumienność, pracowitość, lojalność.
Osoby, z którymi współpracowała w Stowa-
rzyszeniu, mogły zawsze liczyć na Jej zrozumienie,
pomoc i inwencję w rozwiązywaniu wielu proble-
mów związanycli z działalnością Stowarzyszenia,
a także na cierpliwe oraz taktowne przypominanie
o sprawach istotnych i tych zdawałoby się drob-
nych, a jednak ważnych. Jej wkład pracy w działal-
ność Stowarzyszenia był nieoceniony. Trwała na
swoim stanowisku, służąc radą i doświadczeniem
kolejnym Zarządom.
Urodziła się 4 sierpnia 1910 roku w Warszawie.
Jej pradziadek ze strony matki, Wiktor Bernard
Vacqueret był oficerem wojsk napoleońskich, uczest-
nikiem kampanii moskiewskiej, Kawalerem Orderu
Legii Honorowej. Po osiedleniu się na stałe z ro-
dziną w Polsce, Wiktor Bernard Vacqueret był
prywatnym nauczycielem w majątkach ziemskich.
Córka Wiktora — Emilia Bronisława Vacqueret
wyszła za mąż za Teofila Leśniewskiego, którego
rodzina pochodziła z Podlasia. W latach 1897—
1915 Teofil Leśniewski był Naczelnikiem Stacji
Warszawa —Wiedeńska. Należał do działającej wów-
czas w Warszawie Archikonfraterni Literackiej
skupiającej wiele osobistości ze świata nauki, li-
teratury i sztuki. Swe zamiłowania intelektualne
Teofil Leśniewski realizował poprzez żywe kontak-
ty z członkami tej szacownej organizacji — Hen-
rykiem Sienkiewiczem, Wacławem Gąsiorowskim
i Piotrem Maszyńskim. Nade wszystko serdeczne
stosunki łączyły go z rodziną Kotarbińskich. W ro-
ku 1909 córka Teofila — Janina wyszła za mąż
za Czesława Garlińskiego, późniejszego warszaw-
skiego marchanda. Bliskie kontakty z artystami,
dyskusje związane z ich twórczością, które odby-
wały się w lokalu sklepowym mieszczącym się przy
ulicy Mazowieckiej lub w pobliskiej cukierni „Zie-
miańska", pogłębiały u Czesława Garlińskiego
poznanie, zamiłowanie i rozumienie spraw artys-
312
R. LIII, 1991, Nr 3—4
PL ISSN 0006-3967
HANNA GARLIŃSKA-ZEMBRZUSKA
(1910—1990)
Dnia 25 sierpnia 1990 roku w warszawskim
szpitalu Przemienienia Pańskiego zmarła mgr
Hanna Garlińska-Zembrzuska, znana w naszym
środowisku jako „Pani Hania". Przez blisko trzy-
dzieści sześć lat była nierozerwalnie związana ze
Stowarzyszeniem Historyków Sztuki. Za swą wielo-
letnią pracę otrzymała w 1981 r. tytuł Honorowego
Członka Stowarzyszenia Historyków Sztuki. W uro-
czystości wręczenia dyplomu uczestniczyło niemal
całe warszawskie grono historyków sztuki. Pani
Hania była świadkiem i życzliwym obserwatorem
kolejnych naukowych osiągnięć wielu z nich. Każ-
dy kto miał okazję zetknąć się z Panią Hanią, mógł
poznać Jej życzliwość, uczynność oraz poczucie
humoru. Była w środowisku osobą nie tylko pow-
szechnie znaną, także cenioną i obdarzaną szacun-
kiem za zalety swego charakteru — szlachetność,
sumienność, pracowitość, lojalność.
Osoby, z którymi współpracowała w Stowa-
rzyszeniu, mogły zawsze liczyć na Jej zrozumienie,
pomoc i inwencję w rozwiązywaniu wielu proble-
mów związanycli z działalnością Stowarzyszenia,
a także na cierpliwe oraz taktowne przypominanie
o sprawach istotnych i tych zdawałoby się drob-
nych, a jednak ważnych. Jej wkład pracy w działal-
ność Stowarzyszenia był nieoceniony. Trwała na
swoim stanowisku, służąc radą i doświadczeniem
kolejnym Zarządom.
Urodziła się 4 sierpnia 1910 roku w Warszawie.
Jej pradziadek ze strony matki, Wiktor Bernard
Vacqueret był oficerem wojsk napoleońskich, uczest-
nikiem kampanii moskiewskiej, Kawalerem Orderu
Legii Honorowej. Po osiedleniu się na stałe z ro-
dziną w Polsce, Wiktor Bernard Vacqueret był
prywatnym nauczycielem w majątkach ziemskich.
Córka Wiktora — Emilia Bronisława Vacqueret
wyszła za mąż za Teofila Leśniewskiego, którego
rodzina pochodziła z Podlasia. W latach 1897—
1915 Teofil Leśniewski był Naczelnikiem Stacji
Warszawa —Wiedeńska. Należał do działającej wów-
czas w Warszawie Archikonfraterni Literackiej
skupiającej wiele osobistości ze świata nauki, li-
teratury i sztuki. Swe zamiłowania intelektualne
Teofil Leśniewski realizował poprzez żywe kontak-
ty z członkami tej szacownej organizacji — Hen-
rykiem Sienkiewiczem, Wacławem Gąsiorowskim
i Piotrem Maszyńskim. Nade wszystko serdeczne
stosunki łączyły go z rodziną Kotarbińskich. W ro-
ku 1909 córka Teofila — Janina wyszła za mąż
za Czesława Garlińskiego, późniejszego warszaw-
skiego marchanda. Bliskie kontakty z artystami,
dyskusje związane z ich twórczością, które odby-
wały się w lokalu sklepowym mieszczącym się przy
ulicy Mazowieckiej lub w pobliskiej cukierni „Zie-
miańska", pogłębiały u Czesława Garlińskiego
poznanie, zamiłowanie i rozumienie spraw artys-
312