DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Artykuły
DOI article:Michalczyk, Zbigniew: Domniemane modello Augustyna Mirysa do obrazu Podniesienie krzyża w koś¬ciele w Bielsku Podlaskim
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71010#0021
Domniemane modello Augustyna Mirysa do obrazu Podniesienie krzyża
19
P/lons imi /rmliis honoris, el hoiwslaln tyo. Ilaterpu/thnr
diiolionis, N Iimoris, el aqmlioms.el samic spa ? ·_
8. Robert van Audenaerde
wg Carla Maratty,
Matka Boska Różańcowa,
pocz. XVIII w.
W tym miejscu należy wreszcie przywołać jeszcze jeden ważny przykład - wprawdzie
niezachowany, lecz znany ze źródeł, a co więcej, związany z tym samym kręgiem fundato-
rów, co omawiane prace Mirysa. Wśród licznych i nadzwyczaj szczegółowych informacji
zawartych w korespondencji Jana Klemensa Branickiego dotyczących zamawianych
w 1749 r. u Antoniego Tallmanna portretów Izabeli z Poniatowskich i samego hetmana
pojawiają się wzmianki o sporządzeniu przez malarza przedstawionego do akceptacji
przez zleceniodawcę „szkicetu" wizerunku Izabeli. Z kontekstu korespondencji wynika,
w stulecie powstania muzeum 1862-1962, t. 2, Od wieku oświecenia do połowy XX wieku, Warszawa 1962 s. 44, poz.
39. Za wykonany przez Plerscha szkic olejny do sakralnego malowidła sklepiennego uznawana jestApoteoza św. Bene-
dykta w Muzeum Narodowym w Poznaniu; zob. Jan BOŁOZ-ANTONIEWICZ, Katalog ilustrowany wystawy sztuki
polskiej od roku 1764 do 1886, Lwów 1894, s. 31, poz. 173; Janina OBIDZIŃSKA, „Jan Bogumił Plersch. Zarys
działalności", Biuletyn Historii Sztuki, 18: 1956, nr 1, s. 157-159. Wydaje się jednak dyskusyjne, czy istotnie jest to
praca tego malarza i czy rzeczywiście stanowi modello malowidła w którymś z kościołów na terenie Rzeczypospolitej.
Obrazek ze zbiorów poznańskich powtarza niemal całą kompozycję malowidła Paula Trogera na sklepieniu sali parad-
nej prałatury opactwa benedyktynów w Melku.
19
P/lons imi /rmliis honoris, el hoiwslaln tyo. Ilaterpu/thnr
diiolionis, N Iimoris, el aqmlioms.el samic spa ? ·_
8. Robert van Audenaerde
wg Carla Maratty,
Matka Boska Różańcowa,
pocz. XVIII w.
W tym miejscu należy wreszcie przywołać jeszcze jeden ważny przykład - wprawdzie
niezachowany, lecz znany ze źródeł, a co więcej, związany z tym samym kręgiem fundato-
rów, co omawiane prace Mirysa. Wśród licznych i nadzwyczaj szczegółowych informacji
zawartych w korespondencji Jana Klemensa Branickiego dotyczących zamawianych
w 1749 r. u Antoniego Tallmanna portretów Izabeli z Poniatowskich i samego hetmana
pojawiają się wzmianki o sporządzeniu przez malarza przedstawionego do akceptacji
przez zleceniodawcę „szkicetu" wizerunku Izabeli. Z kontekstu korespondencji wynika,
w stulecie powstania muzeum 1862-1962, t. 2, Od wieku oświecenia do połowy XX wieku, Warszawa 1962 s. 44, poz.
39. Za wykonany przez Plerscha szkic olejny do sakralnego malowidła sklepiennego uznawana jestApoteoza św. Bene-
dykta w Muzeum Narodowym w Poznaniu; zob. Jan BOŁOZ-ANTONIEWICZ, Katalog ilustrowany wystawy sztuki
polskiej od roku 1764 do 1886, Lwów 1894, s. 31, poz. 173; Janina OBIDZIŃSKA, „Jan Bogumił Plersch. Zarys
działalności", Biuletyn Historii Sztuki, 18: 1956, nr 1, s. 157-159. Wydaje się jednak dyskusyjne, czy istotnie jest to
praca tego malarza i czy rzeczywiście stanowi modello malowidła w którymś z kościołów na terenie Rzeczypospolitej.
Obrazek ze zbiorów poznańskich powtarza niemal całą kompozycję malowidła Paula Trogera na sklepieniu sali parad-
nej prałatury opactwa benedyktynów w Melku.