Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (53.1991)

JERZY KOWALCZYK


II. 5. Młynów, założenie pałacowe, plan z 1. tercji XIX w. Oryg. WAP Kraków — Wawel, zb. kartograf,
sygn. AMCh 40. Fot. M. Poręba.

gich oficyn z wyższą częścią środkową, jak na pierw-
szym ogólnym projekcie rezydencji w Młynowie.
Należałoby się zastanowić, czy plansza ta nie jest
wariantem projektu dla Młynowa. Nie ulega wąt-
pliwości, że autorem był Szlegiel i że rysunek pow-
stał około 1790 r. Pewną wątpliwość budzi jednak
monogram ZCC widoczny na kartuszu w girlan-
dzie laurowej nad frontonem elewacji pałacu. Trze-
ba też wziąć pod uwagę, że w Młynowie zrealizo-
wano pałac znacznie większy, aż o 21 łokci; była
więc tendencja do zmonumentalizowania, a nie
do zmniejszenia bryły.
Projekt drugiego pałacu nie budzi wątpliwości,
dla kogo był przeznaczony i przez kogo rysowany,
mimo że zachował się tylko niewielki fragment ar-

kusza (il. 8). Na attyce pałacu wśród festonów
z lauru i dębu, obok liry, znajduje się tablica z li-
terą L — monogramem imienia Ludwiki z Rze-
wuskich Chodkiewiczowej. U dołu planszy figuru-
je wyraźny podpis autora i data: invent: e[t] deline-
avit de L. Schlegel Archit: de Jan. 1793 a Mlinoio.
Jest to projekt pałacu o założeniu palladiań-
skim; korpus piętrowego pałacu z piano nobile po-
łączono w parterze ćwierćkolistą galerią arkadową
z flankującym założenie pawilonem kwadratowym.
Pawilon nakryty dachem kopułowym, opartym
na trójschodowej kwadratowej bazie i zwieńczo-
nym wazonem — płonącym kraterem. Centralna
bryła pawilonu z kopułką przywodzi na myśl jakieś
mauzoleum czy kaplicę.

60