DOI Heft:
Nr. 1/2
DOI Artikel:Karczewski, Antoni J. M.: Oskar Sosnowski - garść wspomnień osobistych
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37711#0029
(4)
Pamięci Oskara Sosnowskiego
21
nich rysunki projektodawcze nie są oderwane od życia, że się realizują
w ich własnych oczach“. Profesor zamierzał tę metodę pracy przystoso-
wać do potrzeb polskich. Nie zawsze był zrozumiany, nawet wśród kole-
gów z Rady Wydziału, ale przodująca rola jego wywołała niebawem
twórcze współzawodnictwo w pracy naukowej i pedagogicznej innych
Zakładów.
Prof. Sosnowski rozszerzył wkrótce swą działalność na Politechnikę
Lwowską i warszawskie środowisko. We Lwowie spowodował obsadzenie
swym kandydatem Katedry Architektury Polskiej, a w Warszawie na-
wiązał kontakt z młodszą generacją historyków sztuki pozbawioną wła-
snego środowiska naukowego i... powstał "Wydział Naukowy w Towarzy-
stwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości.
Prof. Sosnowski chciał współpracować z każdym, kto dążył do odro-
dzenia Polski, do ugruntowania Jej wysokiego poziomu moralnego, potęgi
gospodarczej i politycznej. Posiadał dobrą wolę i wielki geniusz organiza-
cyjny. Żalił się też do mnie niejednokrotnie, że ludzie odtrącali wycią-
gniętą przez niego rękę, piętnował sobków i samolubów.
Nie piszę życiorysu Profesora, a ograniczam się jedynie do podzie-
lenia się garścią wrażeń z osobistych moich z Nim zetknięć, które miałem
niemal codziennie od chwili, gdym został stałym współpracownikiem Za-
kładu 15. VI. 1925 r. I gdym 1. III. 1931 r. objął stanowisko Kierownika
Zakładu Historii Architektury średniowiecznej, ścisły kontakt z Profe-
sorem zacieśnił się jeszcze bardziej. Służył mi zawsze radą i poparciem,
tak jak służył wszystkim sobie życzliwym. Wtajemniczał mnie we wszyst-
kie swe plany i projekty na przyszłość, a zmierzać one miały ku jednemu
tylko celowi: dobru Polski i rozsławieniu Jej imienia.
Antoni J. M. Karczewski
Pamięci Oskara Sosnowskiego
21
nich rysunki projektodawcze nie są oderwane od życia, że się realizują
w ich własnych oczach“. Profesor zamierzał tę metodę pracy przystoso-
wać do potrzeb polskich. Nie zawsze był zrozumiany, nawet wśród kole-
gów z Rady Wydziału, ale przodująca rola jego wywołała niebawem
twórcze współzawodnictwo w pracy naukowej i pedagogicznej innych
Zakładów.
Prof. Sosnowski rozszerzył wkrótce swą działalność na Politechnikę
Lwowską i warszawskie środowisko. We Lwowie spowodował obsadzenie
swym kandydatem Katedry Architektury Polskiej, a w Warszawie na-
wiązał kontakt z młodszą generacją historyków sztuki pozbawioną wła-
snego środowiska naukowego i... powstał "Wydział Naukowy w Towarzy-
stwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości.
Prof. Sosnowski chciał współpracować z każdym, kto dążył do odro-
dzenia Polski, do ugruntowania Jej wysokiego poziomu moralnego, potęgi
gospodarczej i politycznej. Posiadał dobrą wolę i wielki geniusz organiza-
cyjny. Żalił się też do mnie niejednokrotnie, że ludzie odtrącali wycią-
gniętą przez niego rękę, piętnował sobków i samolubów.
Nie piszę życiorysu Profesora, a ograniczam się jedynie do podzie-
lenia się garścią wrażeń z osobistych moich z Nim zetknięć, które miałem
niemal codziennie od chwili, gdym został stałym współpracownikiem Za-
kładu 15. VI. 1925 r. I gdym 1. III. 1931 r. objął stanowisko Kierownika
Zakładu Historii Architektury średniowiecznej, ścisły kontakt z Profe-
sorem zacieśnił się jeszcze bardziej. Służył mi zawsze radą i poparciem,
tak jak służył wszystkim sobie życzliwym. Wtajemniczał mnie we wszyst-
kie swe plany i projekty na przyszłość, a zmierzać one miały ku jednemu
tylko celowi: dobru Polski i rozsławieniu Jej imienia.
Antoni J. M. Karczewski