Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.1900-1901)

53

uit te oefenen. De kan is ontegenzeglijk het gevoeligst gedreven; de
vorm laat in sierlijkheid niets te wenschen over en wordt in de groote
lijnen niet gestoord door te veel sprekend reliëf. Bij den schotel is dit
niet geheel het geval, sommige figuren zijn er zeer kantig ingezet en
wanneer wij bij voorbeeld een der voorstellingen op het bekken «Argus
door Mercurius gedood,« gaan vergelijken met het origineele model
waarvan wij in het Nederlandsch Museum een afgietsel in lood bezitten
en het welk aan Paulus van Vianen wordt toegeschreven, dan zien wij
dat de drijver van de Popta-schotel niet alleen de elegante, slanke
figuren van zijn model niet heeft weten weer te geven, maar ook het
wijkende fijne reliëf van de verschillende plannen niet heeft begrepen.
Aanspraken om naast de Vianens genoemd te worden kan deze artiest
niet maken.

Een zeer gelukkig denkbeeld was het om ook eene kleine ver-
zameling penningen te laten zien vanaf de 2e helft der 15° eeuw tot
op heden. Wij zeggen eene kleine verzameling en waardeeren dit, ja
uit de verzameling hadden nog wel wat stukken gemist kunnen worden
om nog te keuriger te zijn. Verschillende onzer iye eeuwsche penningen
houden het naast de mooie medailles uit de i6e eeuw, naast de medaille
van Erasmus door Janus Secundus, naast de gedenkpenning' op Maarten
Luther, goed uit; wij wijzen o. a. op de mooie huwelijkspenning (No. 538)
waar de twee figuurtjes zoo flink, zoo groot op staan. Een vergelijking
dan met zelfs het allerbeste hier aanwezige Fransche produkt, valt zeer
ten nadeele van het laatste uit. Er is hier altijd iets kleins, iets prenterigs
in, dat onvermijdelijk wordt zoolang men tot de verklein-machine zijn
toevlucht blijft nemen. Men krijgt niet meer te zien wat de artist gemaakt
heelt, maar een ontzield mechanisch produkt. Uit dit oogpunt vooral
vinden wij het gelukkig dat wij hier ook wat buitenlandsch modern werk
te zien krijgen.

A. Pit.

Korte Mededeelingen.

Uit een wetenschappelijk oogpunt dient gerectificeerd te worden
dat het fruitstuk van Willem van Aelst, vermeld op blz. 13 van den
rongen jaargang, na restauratie is gebleken te zijn een werk van
Aiexander Cosëmans. De fond was donker overgesausd en de handteekening
en het jaartal 1657 waren allerbedriegelijkst nagemaakt.