DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Mauritshuis
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.17408#0160
154
Mauritshuis.
Door Dr. A. Brcdius is aan dit museum in bruikleen gegeven
een stilleven, dat in ieder opzicht een kunstwerk genoemd mag worden.
Het boeit ons vooral door de meesterlijke wijze, waarop het geschilderd
is: ernstig en niet overhaast zijn de kleuren op het doek gezet, met
een beslistheid, die een meester verraadt. Wie deze meester echter is,
ligt in het duister. De vroegere eigenaars van het stuk, Vosmaer en
facob Maris, dachten aan Rembrandt, maar dit is ten eenenmale on-
mogelijk. Ook durf ik beslist ontkennend antwoorden op de veronder-
stelling, door sommigen geuit, als zou Gerrit Dou de schilder ervan zijn.
Men kan veel gissen, — op zijn best kan in de verte aan de stillevens uit
de Leidsche school van omstreeks 1650 worden gedacht — maar het
stuk is voorloopig niet nader te definieeren dan «Hollandsche school
omstreeks 16504:, een bepaling die aan geen twijfel onderhevig is.
Een der schilderijen, behoorende tot de verzameling, verleden
jaar door Graaf van Lijnden in bruikleen gegeven, bleek onlangs, bij
een herstelling die het onderging, gemerkt te zijn: A. Weeling, niet
A. Wieling, zooals men eerst meende (vgl. Bulletin i° jaarg. blz. 120).
Weeling's werken zijn zeer zeldzaam. In Hoet's catalogus komt zijn
naam eenige malen voor (II 95, 171, 172).
In de Italiaansche zaal van het Mauritshuis zijn eenige verande-
ringen aangebracht. De «Madonna met het kind Jezus« van Murillo hing
niet alleen op verkeerd licht, maar bleek ook voor het publiek niet
gemakkelijk genoeg te vinden. Daarom werd dit schilderij verhangen,
zoodat het thans veel beter tot zijn recht komt. Deze verandering gaf
aanleiding tot het verplaatsen ook van andere stukken. Daardoor kon
een begin van uitvoering gegeven worden aan het plan, om in een der
bovenzalen op den duur de werken van de Jtalianiseerende Hollandsche
schilders te verecnigen.
De in een der benedenzalen tentoongestelde reproducties naar
schilderijen werden door een reeks van nieuwe vervangen, waaronder
36 photogravures naar schilderijen uit de verzameling Kudolf Kann te
Parij's- W. Martin.
Mauritshuis.
Door Dr. A. Brcdius is aan dit museum in bruikleen gegeven
een stilleven, dat in ieder opzicht een kunstwerk genoemd mag worden.
Het boeit ons vooral door de meesterlijke wijze, waarop het geschilderd
is: ernstig en niet overhaast zijn de kleuren op het doek gezet, met
een beslistheid, die een meester verraadt. Wie deze meester echter is,
ligt in het duister. De vroegere eigenaars van het stuk, Vosmaer en
facob Maris, dachten aan Rembrandt, maar dit is ten eenenmale on-
mogelijk. Ook durf ik beslist ontkennend antwoorden op de veronder-
stelling, door sommigen geuit, als zou Gerrit Dou de schilder ervan zijn.
Men kan veel gissen, — op zijn best kan in de verte aan de stillevens uit
de Leidsche school van omstreeks 1650 worden gedacht — maar het
stuk is voorloopig niet nader te definieeren dan «Hollandsche school
omstreeks 16504:, een bepaling die aan geen twijfel onderhevig is.
Een der schilderijen, behoorende tot de verzameling, verleden
jaar door Graaf van Lijnden in bruikleen gegeven, bleek onlangs, bij
een herstelling die het onderging, gemerkt te zijn: A. Weeling, niet
A. Wieling, zooals men eerst meende (vgl. Bulletin i° jaarg. blz. 120).
Weeling's werken zijn zeer zeldzaam. In Hoet's catalogus komt zijn
naam eenige malen voor (II 95, 171, 172).
In de Italiaansche zaal van het Mauritshuis zijn eenige verande-
ringen aangebracht. De «Madonna met het kind Jezus« van Murillo hing
niet alleen op verkeerd licht, maar bleek ook voor het publiek niet
gemakkelijk genoeg te vinden. Daarom werd dit schilderij verhangen,
zoodat het thans veel beter tot zijn recht komt. Deze verandering gaf
aanleiding tot het verplaatsen ook van andere stukken. Daardoor kon
een begin van uitvoering gegeven worden aan het plan, om in een der
bovenzalen op den duur de werken van de Jtalianiseerende Hollandsche
schilders te verecnigen.
De in een der benedenzalen tentoongestelde reproducties naar
schilderijen werden door een reeks van nieuwe vervangen, waaronder
36 photogravures naar schilderijen uit de verzameling Kudolf Kann te
Parij's- W. Martin.