DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Mulder, Adolph: Zalt-Bommel met zijn St. Maartenstoren
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17413#0113
105
De plaats, die het onderwerp is dezer verhandeling, was oudtijds genaamd
Waal-Bommel, dit waarschijnlijk ter onderscheiding van het naburige Maas-
Bommel; de reden waarom en het tijdstip waarop die naam veranderd is
in dien van Zalt'-Bommel liggen in het duister. Sommige geschiedschrijvers
meenen hem te moeten toeschrijven aan de Saliérs, die te Bommel zouden
gewoond hebben, andere daarentegen leiden hem af uit de omstandigheid,
dat eertijds te Zalt-Bommel zout (Verg. 't Duitsche »Salz") werd gemaakt
uit de asch van zilte en veen-
achtige aarde of getrokken
werd uit het zoute water,
dat de zee — destijds nog
niet door dijken en water-
keeringen weerhouden — bij
vloed tot ver voorbij deze
plaats opstuwde.
Wat hier ook van zij,
vast staat dat reeds op 12 Au-
gustus 850 de naam vermeld
wordt als »Bomela'' en wel
bij gelegenheid, dat Balderic
aan de kerk van Utrecht
goederen, die aldaar waren
gelegen, ten geschenke gaf. 1)
In het jaar 999 was
Bommel nog een onbeduidend
plaatsje; immers bij verschil-
lende geschiedschrijvers vin-
den wij vermeld, dat keizer
Otto III aan de kerk van
Utrecht heeft geschonken
%de Vlekke alsdoen van
Bommel, bchalven het recht
van Munte, Tollen en wat
daar meer aan vast is'. 2) St Maartenstoren te Zalt-I5ommel.
Verschillende plaatsen,
o. a. Arnhem, Roermond, Harderwijk, Wageningen en Bommel, weden
in of omstreeks het jaar 1231 door graaf Otto III tot steden verheven,
toen kreeg Bommel dan ook hechte muren en stedelijke privilegiën,
die door graaf Reinald in 1316 werden bevestigd en in 1325 en
1329 nog werden vermeerderd. Zoo was dus Bommel omstreeks 1231
eene vesting geworden, doch de sterkte harer muren liet zeer veel
1) Sloet, Oorkondenboek No. 41.
2) Beschrijving der stad Bommel door een Gelders Regtsgeleerde, 1774i Pag- 2-
De plaats, die het onderwerp is dezer verhandeling, was oudtijds genaamd
Waal-Bommel, dit waarschijnlijk ter onderscheiding van het naburige Maas-
Bommel; de reden waarom en het tijdstip waarop die naam veranderd is
in dien van Zalt'-Bommel liggen in het duister. Sommige geschiedschrijvers
meenen hem te moeten toeschrijven aan de Saliérs, die te Bommel zouden
gewoond hebben, andere daarentegen leiden hem af uit de omstandigheid,
dat eertijds te Zalt-Bommel zout (Verg. 't Duitsche »Salz") werd gemaakt
uit de asch van zilte en veen-
achtige aarde of getrokken
werd uit het zoute water,
dat de zee — destijds nog
niet door dijken en water-
keeringen weerhouden — bij
vloed tot ver voorbij deze
plaats opstuwde.
Wat hier ook van zij,
vast staat dat reeds op 12 Au-
gustus 850 de naam vermeld
wordt als »Bomela'' en wel
bij gelegenheid, dat Balderic
aan de kerk van Utrecht
goederen, die aldaar waren
gelegen, ten geschenke gaf. 1)
In het jaar 999 was
Bommel nog een onbeduidend
plaatsje; immers bij verschil-
lende geschiedschrijvers vin-
den wij vermeld, dat keizer
Otto III aan de kerk van
Utrecht heeft geschonken
%de Vlekke alsdoen van
Bommel, bchalven het recht
van Munte, Tollen en wat
daar meer aan vast is'. 2) St Maartenstoren te Zalt-I5ommel.
Verschillende plaatsen,
o. a. Arnhem, Roermond, Harderwijk, Wageningen en Bommel, weden
in of omstreeks het jaar 1231 door graaf Otto III tot steden verheven,
toen kreeg Bommel dan ook hechte muren en stedelijke privilegiën,
die door graaf Reinald in 1316 werden bevestigd en in 1325 en
1329 nog werden vermeerderd. Zoo was dus Bommel omstreeks 1231
eene vesting geworden, doch de sterkte harer muren liet zeer veel
1) Sloet, Oorkondenboek No. 41.
2) Beschrijving der stad Bommel door een Gelders Regtsgeleerde, 1774i Pag- 2-