Czerni, Krystyna: Rezerwat sztuki: tropami artystów polskich XX wieku (Kraków, 2000)

pogodę na język światła i kolorów. Lubię odgadywać zaszyfrowane w je-
go pracach pojęcia i nagle zobaczyć je zaskakująco fizycznie, konkretnie.
Te obrazy wzmacniają się wzajemnie, unoszą. Różnobarwna, zbudowa-
na z nich ściana w galerii „Zderzak” staje się - jak każda dobra sztuka -
metaforą życia. O ile ciekawszą i prawdziwszą niż beznadziejna, nieludzka
wizja Opałki. Gwasze i akwarele Gierowskiego, wszystkie w podobnych,
pionowych formatach, wiszą na ścianie obok siebie, dumne jak flagi su-
werennych państw. Wielobarwna banderia, poczet sztandarowy, chorą-
gwie nastrojów, sygnały emocji.
Wolno porównywać te obrazy do przestrzeni kosmicznych, czy lam-
perii w Płocku-wolno do barwy i broni. „Gierowski jest malarzem w ran-
dze przynajmniej generała” - pisał Staj uda. Podoba mi się taki obrazek:
wielka, biała ściana, na niej codziennie rano profesor Gierowski zawiesza
inne płótno, jak niepodległy sztandar, emblemat swoich myśli i uczuć.
Czyż to me ciekawsze od bezludnych, międzygwiezdnych przestrzeni?
Albo od monotonnej, płowiejącej wyliczanki?

1999

Stefan Gierowski