Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Czerni, Krystyna
Rezerwat sztuki: tropami artystów polskich XX wieku — Kraków, 2000

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.42191#0313

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
PIĘTNO
TATUAŻE ZBIGNIEWA BAJKA

„...arystokraci podkreślali swoją wyższość przez
malowanie ciała lub tatuaż. Malowidła te były
równoznaczne z herbami; epilowali komplet-
nie twarz, wyrywali nawet brwi i rzęsy(...).
Trzeba było być pomalowanym, aby być czło-
wiekiem; kto pozostawał w stanie natury, nie
różnił się od zwierzęcia. (...) Malowidła na
twarzy nadają przede wszystkim danej oso-
bie godność istoty ludzkiej - stwierdzają przej-
ście od natury do kultury, od »nierozumne-
go« zwierzęcia do człowieka cywilizowanego".
Claude Levi-Strauss, Smutek tropików, 1955
„Kto się tatuuje, jest przestępcą lub zdegene-
rowanym szlachcicem".
Adolf Loos, Ornament i zbrodnia, 1 908
„Wytatuuj na mnie zaklęcia swe, ja naprawdę
wierzę, że to nie minie..."
Justyna Steczkowska, 1996

Słowo „tatuaż” - użyte w Europie po raz pierwszy dopiero w dzien-
niku z podróży kapitana Cooka - pochodzi od tahitańskiego wyrazu
tatau, oznaczającego „kunsztownie dopasować lub wyrysować”. Termin
ten wszedł na stałe do słownictwa europejskiego wraz z odkryciem Po-
linezji w XVIII w. — z czasem, w miarę rozwoju antropologii i geogra-
ficznych podbojów, okazało się, że tatuaże znane były na świecie od
tysiącleci, pozostając jedną z podstawowych cech kulturowych, zwią-
zanych z rytuałami religii i magii, a także z kanonem estetycznym spo-
łeczeństw pierwotnych. Odnaleziono egipskie mumie z okresu Śred-
niego Państwa (ok. 2080-1640 p.n.e.), pokryte tatuażem, mającym
31 1
 
Annotationen