Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Kurpfälzer Jahrbuch: ein Volksbuch über heimatliche Geschichtsforschung, das künstlerische, geistige und wirtschaftliche Leben des Gebietes der einstigen Kurpfalz — 6.1930

DOI article:
Sommer, Lina: Beim Hoppe-zoppe
DOI Page / Citation link: 
https://doi.org/10.11588/diglit.41983#0071

DWork-Logo
Overview
loading ...
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
Ich also mei Schärzel ausg'schüttelt, mich abgebutzt — erein zu mein Brot-
geber un g'sagt: „Ach, Herr Schwesinger, entschuldige Se doch, ich muß früher
Häm, als wie ich gedenkt Hab, wolle Se nit so gut sein un mir inein „Ver-
dienscht" gewe?"
„Eigentlich", Hot 'r gelacht, „hättscht de nor zwää Kreizer zu kriege —
awer weil du's bischt — un weil so fleißig gewest bischt — da hascht'n
Grosche!"
Mein Babba Hot mich in Empfang un beim Ohrläppel genumme, un Hot
mich g'frogt, wie ich so charakterlos sein könnt, un wie ich Hab anfange wolle
mich zu entschuldige, dunnert er mich an, ich sollt mich liewer schämme un sollt
ushöre, mich zu verdeffendiere.
„O Babba", Hab ich 'n beruhigt, „'s war jo so schää, — schad, daß de
nit dabei gewest bischt! Guck, do Ware so alde Weiwer aus'm Schbital un
die hawe verzählt vum Dodevögel — un vom Galge, un von Mörder, un
Reiwer, un Gäschter, un Kinnbetter, un Ehebrecher!!"
„Do hawe mer's — do hawe mer's, — sei mer schtill, sei mer schtill, —
in so e G'sellschaft bischt du mir gerate", Hot sich meiü Babba entsetzt. „An
weis emol her — was hoscht 'n do in der Hand", hot'r mich g'frogt.
„Ich, — ei mein verdiente Grosche."
„Her mit dem Sündegeld, daß ich's 'm erschte beschte Bettelmann geb.
Schaß dich un komm mer heit nit mehr unner die Aage."
Anser guder Babba, der wo immer so b'sorgt gewest is um's Seeleheil vun
seine Kinner, Hot awer scheints doch gemerkt, daß mei klä Herzel bei dere
Exkursion un Annerhaltung kän Schade genumme Hot, un Hot mich bald wieder
mit so viel Wohlwolle angeguckt wie vorher aa.
So is die Mess' kumme — er Hot jedem vun uns 'n Sechser schbendiert,
un do Hab ich g'sagt: „Babba, du bischt mer eigentlich noch 'n Grosche schuldig,
wüäscht, den vun neilich — geh, geb mer'n doch, ich versprech dir aa uf Ehr un
Seligkeit, daß ich in mein'm ganze Lewe nit mehr zum Hoppe zoppe geh."
Den Babba möcht ich sehe, der wo seim ältschde, achtjährige Döchderle, — zu-
mal wann's e liewi, luschtige Krott is, mit Helle, blanke Aage, un ihm wie
aus 'm G'sicht g'schnitte — 'n Wunsch versage könnt!
Neun Kreizer Meßgeld vum Babba — drei vun der Mama — drei vum
Grohmudderche — än vun der Bawett. — Ihr liewe Leit, was loscht die
Welt — ich kaaf se!

53
 
Annotationen