Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

Z TWÓRCZOŚCI F. SMUGLEWICZA I JEGO KRĘGU

II. 2. F. Smuglewicz (?), Portret rodzinny. Wł. prywatna. ]


z dziejów rodzimych. Jak wiadomo cykl ten w małej
tylko części doczekał się popularyzacji sztycharskiej,
pozostając albo w tekach j ako podkłady dla miedzioryt-
nika, albo w niektórych realizacjach olejnych, odtwa-
rzających czy to sceny o znaczeniu ogólnonarodowym,
czy też służąc legendzie poszczególnych możnych ro-
dów11. Te historiozoficzne p-oczynania artysty wychwa-
lane były współcześnie ze szczególną siłą 12.
u Porębski M., Polskie malarstwo historyczne doby ro-
mantyzmu a rozwój historycznej świadomości narodu, Sztuka
i Krytyka 1956, nr 1/2, s. 78 i n.
12 Por. np. Woronicz J., Rozprawa o pieśniach narodowych,
Roczniki Tow. Warszawskiego Przyjaciół Nauk II (1803), s. 397.
13 Wilno z przed 100 lat w akwarelach Franciszka Smugle-
wicza, Wilno 1912. O nieodszukanych pejzażach artysty wy-
konanych dla marszałkowej Izabelli Lubomirskiej — por. Lo-
rentz St., Natolin, jw., s. 37.

Wśród uprawianej przezeń tematyki historycznej
wystąpią i sceny patriotyczno-rewolucyjne (Przysięga
Kościuszki, Śmierć Jasińskiego), zarówno jak średnio-
wieczno-pseudogotyckie, nie pokrywające się z idea-
łami akademickiego klasycyzmu. Poza tym zaś Smug-
lewicz malował niejednokrotnie i pejzaże, na ogół
miejskie13, a nawet rodzajowe sceny z nieidealizo-
wanego życia wieśniaków 14.
ii Por. Mańkowski T., Galeria, jw., nr 1670, tabl. 155
i nr 1636, repr. Starzyński J., Pięć wieków malarstwa polskie-
go, wyd. III, (Warszawa) 1952, tabl. 59. Analogicznie ujęte
sceny rodzajowe malował też inny polski uczeń Akademii św.
Łukasza: Tadeusz Kuntze (Konicz). Por. Loret M., życie pol-
skie w Rzymie w XVIII w., Roma (1930) i tenże, Nieznane pra-
ce Tadeusza Kuntzego w Rzymie, Dawna Sztuka II (1939), nr 2,
s. 121—129.

5