DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Rozprawy
DOI Artikel:Materiały
DOI Artikel:Melbechowska, Aleksandra: "Album gołuchowski" Teofila Kwiatkowskiego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.41525#0060
ALEKSANDRA MELBECHOWSKA
i
II. 1. Teofil Kwiatkowski, Rozbitkowie, alegoria upadku powstania listopadowego, 1846. (Fot. J. Langda)
T. Couture’a, F. Delacroix8, J. A. D. Ingres’a, Teofila
Gautier. Związany ze środowiskiem emigracji polskiej
pozostawał w serdecznej przyjaźni z F. Chopinem,
T. Lenartowiczem, B. Zaleskim, gorącą sympatią darzył
go A. Mickiewicz7. Artysta zjednał sobie otoczenie za-
letami swego bezpośredniego, pełnego pogody charak-
teru. „Kwiatkowski... znakomity w swoim rodzaju ar-
tysta malarz i humoru nieporównanego... doskonale
malował, ale jeszcze lepiej opowiadał o naszych wia-
rusach przedrewolucyjnych, a melodyj miał taki za-
pas, że Szopenowi motywów na każde zawołanie do-
a Delacroix wspomina Kwiatkowskiego w swych „Dzien-
nlkach“; Journal de Delacroiz, Collectlon Temolgnages, Gene-
ve 1943, s. 198—199.
t Lenartowicz T., Listy o Adamie Mickiewiczu, Paryż 1875,
s. 14.
8 Jw.
» Gerson W., ś. p. Teofil Kwiatkowski, jw., s. 330.
10 Wystawiał W latach: 1839, 1842, 1844, 1846, 1847, 1848, 1850,
starczał" — pisze o nim T. Lenartowicz8. A w wiele
lat później W. Gerson we wspomnieniu pośmiertnym
napisze o jego „sercu gorącym i duszy... pełnej zapału
do wszystkiego co... dobre i piękne" 9. Przez wiele lat
Utrzymywał artysta bliski kontakt ze środowiskiem
arystokracji skupionej wokół Hotel Lambert wyko-
nując szereg prac dedykowanych rodzinie Czartorys-
kich. W latach 1839—1861 wystawiał dziewięciokrotnie
na Salonach paryskich, zdobywając uznanie krytyki
i zaszczytne wyróżnienia 10. Wysyłał również prace do
1859, 1861. Wzmiankę honorową uzyskał za obraz „Paysans
polonals en fete“ na Salonie 1861 r. Udział Polaków na wy-
stawach paryskich..., jw., s. 400—415.
u Na wystawy w 1862, 1863 i 1873 r. Sprawozdanie Komi-
tetu TZSP za 1874 r., s. 78. Prace Kwiatkowskiego były rów-
nież eksponowane na prywatnych wystawach w składzie ma-
teriałów piśmiennych Fr. Szustra w Warszawie. Gaz. Warsz.
1856 z 18.1; cyt. za pracą Ryszkiewicza A., Początki handlu
obrazami w środowisku warszawskim, Wrocław 1953, s. 65.
50
i
II. 1. Teofil Kwiatkowski, Rozbitkowie, alegoria upadku powstania listopadowego, 1846. (Fot. J. Langda)
T. Couture’a, F. Delacroix8, J. A. D. Ingres’a, Teofila
Gautier. Związany ze środowiskiem emigracji polskiej
pozostawał w serdecznej przyjaźni z F. Chopinem,
T. Lenartowiczem, B. Zaleskim, gorącą sympatią darzył
go A. Mickiewicz7. Artysta zjednał sobie otoczenie za-
letami swego bezpośredniego, pełnego pogody charak-
teru. „Kwiatkowski... znakomity w swoim rodzaju ar-
tysta malarz i humoru nieporównanego... doskonale
malował, ale jeszcze lepiej opowiadał o naszych wia-
rusach przedrewolucyjnych, a melodyj miał taki za-
pas, że Szopenowi motywów na każde zawołanie do-
a Delacroix wspomina Kwiatkowskiego w swych „Dzien-
nlkach“; Journal de Delacroiz, Collectlon Temolgnages, Gene-
ve 1943, s. 198—199.
t Lenartowicz T., Listy o Adamie Mickiewiczu, Paryż 1875,
s. 14.
8 Jw.
» Gerson W., ś. p. Teofil Kwiatkowski, jw., s. 330.
10 Wystawiał W latach: 1839, 1842, 1844, 1846, 1847, 1848, 1850,
starczał" — pisze o nim T. Lenartowicz8. A w wiele
lat później W. Gerson we wspomnieniu pośmiertnym
napisze o jego „sercu gorącym i duszy... pełnej zapału
do wszystkiego co... dobre i piękne" 9. Przez wiele lat
Utrzymywał artysta bliski kontakt ze środowiskiem
arystokracji skupionej wokół Hotel Lambert wyko-
nując szereg prac dedykowanych rodzinie Czartorys-
kich. W latach 1839—1861 wystawiał dziewięciokrotnie
na Salonach paryskich, zdobywając uznanie krytyki
i zaszczytne wyróżnienia 10. Wysyłał również prace do
1859, 1861. Wzmiankę honorową uzyskał za obraz „Paysans
polonals en fete“ na Salonie 1861 r. Udział Polaków na wy-
stawach paryskich..., jw., s. 400—415.
u Na wystawy w 1862, 1863 i 1873 r. Sprawozdanie Komi-
tetu TZSP za 1874 r., s. 78. Prace Kwiatkowskiego były rów-
nież eksponowane na prywatnych wystawach w składzie ma-
teriałów piśmiennych Fr. Szustra w Warszawie. Gaz. Warsz.
1856 z 18.1; cyt. za pracą Ryszkiewicza A., Początki handlu
obrazami w środowisku warszawskim, Wrocław 1953, s. 65.
50