Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

JAN BIAŁOSTOCKI i ADAM MIŁOBĘDZKI


II. 10. Kaplica Matki Boskiej Karmelitańskiej, widok zewnętrzny.
(Fot. A. Miłobędzki)

3. „Integracja kosmiczna" wydarzenia biblijnego nie
ogranicza się do związania go z wyobrażeniami kos-
micznego układu świata (gwiazdy, sfery niebieskie).
Konieczne jest podkreślenie harmonijnego, -doskona-
łego charakteru tego układu — po za -doskonałą formą
koła czy wieloboku umiarowego. Funkcję tę pełni
element muzyczny. Grające anioły, które z czasem
stały się prawie rodzajowym dodatkiem w malarstwie
weneckim XVI wieku, początkowo pełniły funkcję re-
10 O zagadnieniu harmonii sfer por. m. i. Tolnay, jw.,
Th. Reinach, La musiąue des spheres, „Revue des ćtudes
grecąues" XIII, 1900, s. 432 i. n.; L. Curtius, Musik der Sphd-
ren, „Mitt. d. Deutsch. Arch. Instituts", Rom. Aht. L, 1935, s. 348
nn.; P. Boyance, Les muses et 1’harmonie des sph&res, w Me-

prezentantów muzyki •—- harmonii sfer, muzyki kos-
micznej II. 10. W dekoracji stropu frydmańskiego, tak
w typologicznych skłonnościach, jak w centralności
układu — dochodzi do głosu dawniejsza tradycja.
Aniołowie grający na stropie ściśle sprzęgnięci są
z -kosmicznym układem promieni i gwiazd (il. 5).
Czterej trzymają symbole maryjnego kultu (trudne do
odczytania poza jednym z nich — różańcem), ośmiu
aniołów tworzy orkiestrę niebiańską: dwie trąby, har-
langes P. Grat, 1946; Leo Spitzer, Classical and Christian Ideas
of World Harmony, ,,Traditio“ II, 1944, s. 419—464; Zofia
Ameisenowa, Einige unbeachtete Darstellungen der Weltharmo-
nie, Księga Pam. ku czci H. Tietzego, w druku.

116