Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

WŁADYSŁAW TOMKIEWICZ

Nie znając tych dzieł z autopsji, przy publikowaniu
ich fotografii umieściłem wówczas następującą uwa-
gę: „Zdają się one wskazywać na dobre dłuto francu-
skie, wyćwiczone na wzorach Berniniego"1.
Hipoteza ta, wysunięta pospiesznie, wymagała udo-
kumentowania. Postanowiłem sprawą tą zająć się bli-
żej i w miarę możności ustalić autorstwo rzeźb. Przede
i Tomkiewicz Wł., Z dziejów polskiego mecenatu artystycz-
nego w wieku XVII, Wrocław 1952, s. 49.

wszystkim należało zastanowić się nad czasem powsta-
nia biustów królewskich. Ich obecność w Szwecji nie-
dwuznacznie stwierdza, iż dostały się one tam w dobie
„potopu“ jako łup wojenny, gdyż stosunki między
dworami królewskimi w Warszawie i Sztokholmie
w owych czasach wykluczają hipotezę o tego rodzaju
„podarunku" i przed najazdem szwedzkim, i po nim.
Wiadomo ponadto, że w początkach 1656 r. przywie-
ziono do Szwecji wielką ilość dzieł sztuki, zagrabio-
nych w warszawskich rezydencjach królewskich, i że


II. 2. Francesco Rossi, popiersie Jana Kazimierza. Drottningholm, zbiory pałacowe.
(Fot. Nationalmusei Fotografiforsaljning)

200