Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

ARCHITEKCI WARSZAWSCY W SZCZUCZYNIE NA PRZEŁOMIE XVI'I I XVIII W.


II. 4. Rzut przyziemia i piętra kamienicy Rynek 1 w Szczuczynie, ok.
r. 1825. AGAD. (Fot. E. Kozłowska-Tomczyk)

wszelkie oczekiwania. Widać z niej jak dalece braknie
Francuzowi doświadczenia i wykształcenia. Piece do
wypalania cegieł zrobione są źle, użyta do ich wyrobu
glina jest zła, a co gorsza również wały szczuczyńskich
umocnień są źle i „non regulariter“ sypane. Na końcu
listu wysuwa opat propozycję zmiany architekta pro-
wadzącego roboty ziemno-fortyfikacyjne. Jako nowego
kandydata wysuwa Popławskiego (bez imienia), który
jako „praefectus fabricae" pozostaje na usługach Ko-
niuszego Koronnego. Niezwykle interesujący jest szcze-
gół, że tenże nieznany dotychczasowej literaturze Po-
pławski wykształcony został na inżyniera wojskowego
w Holandii. Niestety nie sposób narazie ustalić, czy
doszło do zamierzonego porozumienia między nim
38 Jw., t. 21, list 55 oraz list 152 (własnoręczny de Fle-
nierce’a in extenso w aneksie).

a Szczuką, czy kończył roboty zaczęte przez de Fle-
nierce’a.
Temu ostatniemu inspekcja Bellottnego zwichnęła
karierę, jako budowniczemu. Przyczyniły się tu także
dodatkowe powody — zbiorowa niechęć robotników
i oficjalistów szczuczyńskich38, z którymi Francuzowi
jakoś o wiele trudniej było się porozumieć niż z ich
żonami. Zyskał sobie w nich śmiertelnych wrogów
i opinię „człowieka płochego i tylko na białogłowy
łasego1'.
W końcu maja 1692 do Szczuczyna zjechał sam
podkanclerzy i po rozejrzeniu się w sytuacji wydalił
Francuza ze służby, wypłacając mu jednocześnie ty-
tułem odszkodowania 300 florenów39. Już w czerw-
39 Jw., list 103. 19.XI.1692.

223