Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

ARCHITEKCI WARSZAWSCY W SZCZUCZYNIE NA PRZEŁOMIE XVII I XVIII W.

śnie już wyżej wspomniany pierwszy dom zaprojekto-
wany i wykończony przez de Flenierce’a na jesieni
1691, o którym kilkakrotne wzmianki można znaleźć
w korespondencji Francuza 44.
Jest to budynek wzniesiony na planie prawie kwa-
dratu <114^510 X 14,70'), ceglany na fundamentach z ce-
gły i kamienia, podpiwniczony, jednopiętrowy, o dachu
dwuspadowym, ze szczytem trójkątnym bez ozdób,
zwróconym od ulicy G-umiennej, wzdłuż której ciągnie
się przymurowana parterowa oficyna, całkowicie prze-
budowana w XIX w.

Dzięki szczęśliwemu przechowaniu się w AGAD
planów kamienicy z r. ok. 1625, wykonanych
z powodu procesu, oraz inwentarza z tegoż roku bę-
dącego w posiadaniu właściciela domu 45y można
stwierdzić jak niewielkie zmiany wprowadzono w
układzie kamienicy od chwili jej powstania. Zasadni-
czy schemat pozostał ten sam — sklepiona 'kolebkowo
długa, wąska sień przelotowa na osi symetrii budowli.
Otwór bramy wjazdowej, ongiś półokrągło zamknięty,
został zamurowany od strony rynku i wstawiono weń

44 Jw., list 55, list 170, list 151.
45 Plany wykonał Teodor B. J. Seyfred (1781—1857), bu-
downiczy obwodu łomżyńskiego (Łoza). Odpis inwentarza za-

wdzęczam uprzejmości obecnego właściciela kamienicy p. Ma
liszewskiego.



II. 6. Elewacja wschodnia i rzut przyziemia założenia kościelno-klasztornego w Szczuczynie, szkic pomiarowy
(niedokładny). Archiwum Zakładu Historii Urbanistyki PAN. (Fot. E. Kozłowska-Tomczyk)

225