Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

ARCHITEKCI WARSZAWSCY W SZCZUCZYNIE NA PRZEŁOMIE XVII I XVIII W.


II. 18. Lubartów, kościół kapucynów, fasada. (Fot. ze zb. PIS)

Skoro się przyjęło, że autorem planów kościoła jest
Piola, to trudno przypuścić, że tak niesłychanie zwarta
całość, jaką tworzy zespół — klasztor, kościół i kole-
gium była zaprojektowana przez kilku artystów. Piola
w „służbie kroiła i Rzplitej“ jest jak wiadomo od 1693
roku, początek budowy klasztoru przypada na rok 1697,
nic więc nie stoi na przeszkodzie hipotezie, że i klasz-
tor powstał wedle jego projektu.
O Pioli wiadomo dotąd niezbyt wiele. Podstawowy-
mi źródłami w tym zakresie jest artykuł Batowskiego
w Thieme-Beckerze88 oraz Słownik Łozy89. Ostatnio
zwrócił na niego uwagę, wysoko podnosząc artystycz-
ne walory prac Pioli Z. Rewski 90.
88 Thieme U., Becker F., Allgemeines Lexikon der Bilden-
den Kunstler, XXVII (1933), s. 70.
89 Łoza St., Architekci i budowniczowie w Polsce, Warsza¬
wa 1954, s. 234.

Pochodził Piola z Valsoldy, kiedy się urodził nie
wiadomo. W 1715' dostał od Augusta II przywilej roz-
porządzania majątkiem, zwolnienie od podatków oraz
tytuł architekta królewskiego w nagrodę za 22-letnią
służbę. (Zatem czynny był w tej służbie już od 1693).
Posiadał pałac na polach naprzeciw Nowej Warszawy.
Umarł 1.XII.1715. Projektował: pałac w Nakomiatach
na Warmii (1704—6), kościół Sw. Ducha w Warszawie
(1707), klasztor pauliński we Włodawie. Poza tym to-
warzyszył Piotrowi I w objeździe po Polsce. Akta ra-
dzieckie Starej W-wy pozwalają dodać do tego jeszcze
parę szczegółów.
90 Rewski Z., Działalność ... s. 272; tenże, Majstersztyki
krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy XVI—XIX w.,
Wrocław 1954, s. 31; tenże, referat wygłoszony na posiedzeniu
Warszawskiego Oddziału Stów. Hist. Sztuki dn. 9.X.1956.

237