Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (19.1957)

MARIUSZ KARPOWICZ

We Włoszech, a ściślej w Valsoldzie posiadał Piola
jakieś bliżej nieokreślone „mobilia et immobilia", na
które wystawił w Grodzie Warszawskim dnia 20.IX.
1700 likwidacyjną zapewne plenipotencję dla Karola
Affaity, doktora praw, zamieszkałego w tejże Valsol-
dzie. W dwadzieścia lat potem plenipotencja na to sa-
mo nazwisko powtórzyła się z okazji działów rodzin-
nych po śmierci brata architekta — Antoniego Pioli
(18.1.1712). W 174.0 — ostatnim roku życia, jest Piola
91 AGAD, Akta Radzieckie Starej Warszawy, ks. 53, k. 326/7;
ks. 57, k. 411; ks. 58, k. 292, oraz Archiwum Potockich N. 163,
t. 39, list 302. Wypisy z nie istniejących już Akt Radzieckich

wzmiankowany jako egzekutor testamentu Dominika
Ceroniego, również warszawskiego architekta, z któ-
rym to Ceronim musiał pozostawać w bliższych sto-
sunkach; dzięki protekcji Szczuki wyrabiał mu udział
w spadku po bracie — Janie Baptyście Ceronim,
w 1708 roku91.
Być może, że do podkanclerzego trafił Piola dzięki
protekcji Józefa Szymona Bellottiego. Z rodziną Bel-
lottich żył twórca kościoła szczuczyńskiego w przy-
pochodzą z notatek śp. prof. Z. Batowskiego, zawdzięczam je
p. mgr Natalii Batowskiej, za co składam Jej gorące podzię-
kowania,


II. 19. Warszawa, kościół pijarów, widok od strony placu Krasińskich,
stan sprzed 1939 r. (Fot. ze źb. PIS)

238