DOI Heft:
Heft 1
DOI Artikel:Lorentz, Stanisław: XXV-Lecie Biuletynu Historii Sztuki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45621#0010
„Biuletyn” od chwili swego powstania istotnie wy-
pełniał zadanie naukowego periodyku z zakresu
historii sztuki. Już w roczniku I wprowadzono fran-
cuskie streszczenia, indeks osób i miejscowości.
Redakcja coraz to rozszerzała zakres działalności.
Drukowano sprawozdania z posiedzeń naukowych
Komisji Historii Sztuki PAU oraz Sekcji Historii
Towarzystw Naukowych, recenzje i wykazy habili-
tacji, doktoratów i magisteriów, kroniki konserwator-
skie oraz informacje muzealne. Pojawiły się rozprawy
me tylko ze sztuki polskiej, ale i powszechnej, a obok
nazwisk polskich pracowników naukowych i nazwiska
uczonych zagranicznych.
W redakcyjnym słowie wstępnym do rocznika V
z r. 1937 zapowiedziano, że ponieważ „Biuletyn —
początkowo pojęty przede wszystkim jako organ
sprawozdawczy Zakładu — stał się jedynym w Polsce
regularnie ukazującym się czasopismem w zakresie
historii sztuki, pismo odtąd będzie posiadać dwie
części, obejmujące: 1. artykuły, 2. kronikę ruchu
naukowego, natomiast zniesieniony zostaje dział,
poświęcony działalności Zakładu.
Ostatni przed wojną numer — rocznika VII nr 2
— ukazał się w czerwcu 1939 r.
Wznowiony po wojnie w r. 1946 „Bjuletyn Historii
Sztuki i Kultury” stał się wspólnym organem Pań-
stwowego Instytutu Historii Sztuki i Inwentaryzacji
Zabytków w Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony
Zabytków oraz Zakładu Architektury Polskiej i Hi-
storii Sztuki Politechniki Warszawskiej. W słowie
wstępnym nr 1—2 Rocznika VIII z czerwca 1946 r„
zatytułowanym „Po wojnie”, pisał prof. dr Michał
Walicki, że nowy „Biuletyn” ma stać się pismem
o ogólnopolskim znaczeniu, że jest jednym z tak
licznych po wojnie objawów upartych nawrotów
do przerwanej tragicznie pracy naukowej, jeszcze
jednym wyrazem wrodzonego jej zmysłu kontynuacji
i niezawisłości.
Komitet Redakcyjny pod przewodnictwem prof. dr
Ksawerego Piwockiego, objął przedstawicieli obu in-
stytucji w osobach: prof. dr Stanisława Herbsta, prof.
dr Stanisława Lorentza, prof. dr Jerzego Szabłowskiego,
prof. dr Michała Walickiego i prof. dr Jana Zachwa-
towicza. Rocznik VIII poświęcony był pamięci tych,
którzy zginęli w czasie wojny i okupacji, a najpierw
założycielowi „Biuletynu”, prof. dr Oskarowi Sosnow-
skiemu, oraz najogólniejszym zagadnieniom, związa-
nym z odbudową naszego życia naukowego i kultural-
nego w dziedzinie historii sztuki, konserwatorstwa
i muzealnictwa. Podwójny numer t. IX z r. 1947
objął artykuły, związane z Warszawą i jej odbudową
po wojennych zniszczeniach. Dopiero w podwójnym
nr 3—4 z r. 1947 powraca znów różnorodna tematyka
z dziedziny historii sztuki, a „Biuletyn” staje się
kwartalnikiem, odzwierciedlającym rozwój naszych
badań na tym polu.
W r. 1950 rocznik XII rozpoczyna nową fazę
wydawnictwa, które otrzymuje tytuł „Biuletynu
Historii Sztuki”, a staje się organem wspólnym
Państwowego Instytutu Historii Sztuki oraz Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki i Kultury Materialnej.
Przewodnicwo Komitetu Redakcyjnego o znacznie
rozszerzonym składzie obejmuje prof. dr Juliusz
Starzyński. Od r. 1951 redaktorem naczelnym „Biu-
letynu” jest prof. dr Stanisław Lorentz. Sekretariat
Redakcji sprawowali kolejno: dr Jan Białostocki,
mgr Irena Jakimowicz, mgr Jerzy Łoziński, który
później pełnił funkcję zastępcy redaktora, mgr
Mariusz Karpowicz, mgr Wojciech Skrodzki i mgr
Zofia Kossakowska-Szanajca, obecnie zastępca redak-
tora. W r. 1960—61 zastępca redaktora był dr Andrzej
Ryszkiewicz. Od rocznika XVII z r. 1955 wprowadzo-
no jako nowy dział Kronikę Stowarzyszenia Histo-
ryków Sztuki, redagowaną przez prof. dr Ksawerego
Piwockiego przy współpracy mgr Barbary Wolff,
obecnie redaktora Kromki.
„Biuletyn Historii Sztuki” zamieszcza rozprawy,
komunikaty, kroniki i recenzje z różnych dziedzin
naszej specjalności. Niektóre numery, nawiązujące
do tradycji numeru pomorskiego z r. 1933, prze-
znaczane są na omówienie ściśle określonych tema-
tów. Nr 4 rocznika XIII z r. 1951 poświęcony był
sztuce polskiego Oświecenia w nawiązaniu do wiel-
kiej wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie
i sesji naukowej, zorganizowanej przez Polskie
Towarzystwo Historyczne i Instytut Badań Literac-
kich, nr 3—4 rocznika XV z r. 1953 — Polskiemu
Odrodzeniu w związku z wielką wystawą w Muzeum
Narodowym w Warszawie, i sesją Polskiej Akademii
Nauk. W r. 1956 w specjalnym nr 3 opublikowano
referaty, przygotowane na sesję Rembrandtowską
w Muzeum Narodowym w Warszawie, urządzoną
na apel Unesco i Światowej Rady Pokoju i związaną
z wystawą „Rembrandt i jego krąg”.
Nr 1 rocznika XX z r. 1958, poświęcony sztuce
baroku w Polsce w związku z sesją naukową Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki, rozpoczynała nota
redakcyjna, przypominająca, że ten rocznik ukazuje
się w 25 lat od chwili wydania pierwszych numerów
„Biuletynu”. Nr 2 tegoż rocznika, poświęcony stosun-
kom artystycznym polsko-francuskim, i przygoto-
wany w związku z XIX kongresem międzynarodowym
historyków sztuki w Paryżu, zawierał artykuły
w języku francuskim, a komunikaty w języku pol-
skim z dłuższymi francuskimi streszczeniami.
Nr 3—4 rocznika XXIV z r. 1962, poświęcony
sztuce Śląska, został dedykowany prof. dr Marianowi
Morelowskiemu. Nr 2 rocznika XXV obejmuje roz-
prawy, dotyczące sztuki mazowieckiej, w związku
z Rokiem Ziemi Mazowieckiej, obchodzonym w ra-
mach uroczystości millenialnych i wielką wystawą
jubileuszową w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Jeden z numerów rocznika XXVI — 1964 — poświęcić
chcielibyśmy omówieniu dorobku polskiej historii
sztuki w dwudziestoleciu Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej.
Posiadamy dziś specjalne wydawnictwa perio-
dyczne, poświęcone ochronie zabytków, inne — mu-
zealnictwu, Komitet Historii Sztuki PAN publikuje
„Rocznik”, Sekcja Architektury i Urbanistyki PAN —
„Kwartalnik Urbanistyki i Architektury”, Towa-
rzystwa Naukowe — wydawnictwa z historii sztuki
o charakterze ciągłym, muzea wydają Roczniki,
ponadto Muzeum Narodowe w Warszawie — Biuletyn
w językach obcych. „Biuletyn Historii Sztuki”, organ
wspólny Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk i Sto-
warzyszenia Historyków Sztuki, zachował charakter
wydawnictwa ogólnopolskiego, obejmującego zagad-
nienia z historii sztuki w jak najszerszym zakresie,
wiążącego studia, prowadzone w różnych ośrodkach,
przez badaczy o różnym wykształceniu. Tak chyba
rozumieć trzeba i zadania „Biuletynu” w następnych
latach. Pogłębia on i rozszerza wiedzę o naszej
kulturze artystycznej i przyczynia się do opracowy-
wania jej syntetycznego obrazu. Służy historykom
sztuki i kultury artystycznej, ale też szerokim rzeszom
miłośników sztuki oraz działaczom kulturalnym
w wielkim dziele upowszechnienia kultury arty-
stycznej.
Prof. dr Stanisław Lorentz
pełniał zadanie naukowego periodyku z zakresu
historii sztuki. Już w roczniku I wprowadzono fran-
cuskie streszczenia, indeks osób i miejscowości.
Redakcja coraz to rozszerzała zakres działalności.
Drukowano sprawozdania z posiedzeń naukowych
Komisji Historii Sztuki PAU oraz Sekcji Historii
Towarzystw Naukowych, recenzje i wykazy habili-
tacji, doktoratów i magisteriów, kroniki konserwator-
skie oraz informacje muzealne. Pojawiły się rozprawy
me tylko ze sztuki polskiej, ale i powszechnej, a obok
nazwisk polskich pracowników naukowych i nazwiska
uczonych zagranicznych.
W redakcyjnym słowie wstępnym do rocznika V
z r. 1937 zapowiedziano, że ponieważ „Biuletyn —
początkowo pojęty przede wszystkim jako organ
sprawozdawczy Zakładu — stał się jedynym w Polsce
regularnie ukazującym się czasopismem w zakresie
historii sztuki, pismo odtąd będzie posiadać dwie
części, obejmujące: 1. artykuły, 2. kronikę ruchu
naukowego, natomiast zniesieniony zostaje dział,
poświęcony działalności Zakładu.
Ostatni przed wojną numer — rocznika VII nr 2
— ukazał się w czerwcu 1939 r.
Wznowiony po wojnie w r. 1946 „Bjuletyn Historii
Sztuki i Kultury” stał się wspólnym organem Pań-
stwowego Instytutu Historii Sztuki i Inwentaryzacji
Zabytków w Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony
Zabytków oraz Zakładu Architektury Polskiej i Hi-
storii Sztuki Politechniki Warszawskiej. W słowie
wstępnym nr 1—2 Rocznika VIII z czerwca 1946 r„
zatytułowanym „Po wojnie”, pisał prof. dr Michał
Walicki, że nowy „Biuletyn” ma stać się pismem
o ogólnopolskim znaczeniu, że jest jednym z tak
licznych po wojnie objawów upartych nawrotów
do przerwanej tragicznie pracy naukowej, jeszcze
jednym wyrazem wrodzonego jej zmysłu kontynuacji
i niezawisłości.
Komitet Redakcyjny pod przewodnictwem prof. dr
Ksawerego Piwockiego, objął przedstawicieli obu in-
stytucji w osobach: prof. dr Stanisława Herbsta, prof.
dr Stanisława Lorentza, prof. dr Jerzego Szabłowskiego,
prof. dr Michała Walickiego i prof. dr Jana Zachwa-
towicza. Rocznik VIII poświęcony był pamięci tych,
którzy zginęli w czasie wojny i okupacji, a najpierw
założycielowi „Biuletynu”, prof. dr Oskarowi Sosnow-
skiemu, oraz najogólniejszym zagadnieniom, związa-
nym z odbudową naszego życia naukowego i kultural-
nego w dziedzinie historii sztuki, konserwatorstwa
i muzealnictwa. Podwójny numer t. IX z r. 1947
objął artykuły, związane z Warszawą i jej odbudową
po wojennych zniszczeniach. Dopiero w podwójnym
nr 3—4 z r. 1947 powraca znów różnorodna tematyka
z dziedziny historii sztuki, a „Biuletyn” staje się
kwartalnikiem, odzwierciedlającym rozwój naszych
badań na tym polu.
W r. 1950 rocznik XII rozpoczyna nową fazę
wydawnictwa, które otrzymuje tytuł „Biuletynu
Historii Sztuki”, a staje się organem wspólnym
Państwowego Instytutu Historii Sztuki oraz Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki i Kultury Materialnej.
Przewodnicwo Komitetu Redakcyjnego o znacznie
rozszerzonym składzie obejmuje prof. dr Juliusz
Starzyński. Od r. 1951 redaktorem naczelnym „Biu-
letynu” jest prof. dr Stanisław Lorentz. Sekretariat
Redakcji sprawowali kolejno: dr Jan Białostocki,
mgr Irena Jakimowicz, mgr Jerzy Łoziński, który
później pełnił funkcję zastępcy redaktora, mgr
Mariusz Karpowicz, mgr Wojciech Skrodzki i mgr
Zofia Kossakowska-Szanajca, obecnie zastępca redak-
tora. W r. 1960—61 zastępca redaktora był dr Andrzej
Ryszkiewicz. Od rocznika XVII z r. 1955 wprowadzo-
no jako nowy dział Kronikę Stowarzyszenia Histo-
ryków Sztuki, redagowaną przez prof. dr Ksawerego
Piwockiego przy współpracy mgr Barbary Wolff,
obecnie redaktora Kromki.
„Biuletyn Historii Sztuki” zamieszcza rozprawy,
komunikaty, kroniki i recenzje z różnych dziedzin
naszej specjalności. Niektóre numery, nawiązujące
do tradycji numeru pomorskiego z r. 1933, prze-
znaczane są na omówienie ściśle określonych tema-
tów. Nr 4 rocznika XIII z r. 1951 poświęcony był
sztuce polskiego Oświecenia w nawiązaniu do wiel-
kiej wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie
i sesji naukowej, zorganizowanej przez Polskie
Towarzystwo Historyczne i Instytut Badań Literac-
kich, nr 3—4 rocznika XV z r. 1953 — Polskiemu
Odrodzeniu w związku z wielką wystawą w Muzeum
Narodowym w Warszawie, i sesją Polskiej Akademii
Nauk. W r. 1956 w specjalnym nr 3 opublikowano
referaty, przygotowane na sesję Rembrandtowską
w Muzeum Narodowym w Warszawie, urządzoną
na apel Unesco i Światowej Rady Pokoju i związaną
z wystawą „Rembrandt i jego krąg”.
Nr 1 rocznika XX z r. 1958, poświęcony sztuce
baroku w Polsce w związku z sesją naukową Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki, rozpoczynała nota
redakcyjna, przypominająca, że ten rocznik ukazuje
się w 25 lat od chwili wydania pierwszych numerów
„Biuletynu”. Nr 2 tegoż rocznika, poświęcony stosun-
kom artystycznym polsko-francuskim, i przygoto-
wany w związku z XIX kongresem międzynarodowym
historyków sztuki w Paryżu, zawierał artykuły
w języku francuskim, a komunikaty w języku pol-
skim z dłuższymi francuskimi streszczeniami.
Nr 3—4 rocznika XXIV z r. 1962, poświęcony
sztuce Śląska, został dedykowany prof. dr Marianowi
Morelowskiemu. Nr 2 rocznika XXV obejmuje roz-
prawy, dotyczące sztuki mazowieckiej, w związku
z Rokiem Ziemi Mazowieckiej, obchodzonym w ra-
mach uroczystości millenialnych i wielką wystawą
jubileuszową w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Jeden z numerów rocznika XXVI — 1964 — poświęcić
chcielibyśmy omówieniu dorobku polskiej historii
sztuki w dwudziestoleciu Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej.
Posiadamy dziś specjalne wydawnictwa perio-
dyczne, poświęcone ochronie zabytków, inne — mu-
zealnictwu, Komitet Historii Sztuki PAN publikuje
„Rocznik”, Sekcja Architektury i Urbanistyki PAN —
„Kwartalnik Urbanistyki i Architektury”, Towa-
rzystwa Naukowe — wydawnictwa z historii sztuki
o charakterze ciągłym, muzea wydają Roczniki,
ponadto Muzeum Narodowe w Warszawie — Biuletyn
w językach obcych. „Biuletyn Historii Sztuki”, organ
wspólny Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk i Sto-
warzyszenia Historyków Sztuki, zachował charakter
wydawnictwa ogólnopolskiego, obejmującego zagad-
nienia z historii sztuki w jak najszerszym zakresie,
wiążącego studia, prowadzone w różnych ośrodkach,
przez badaczy o różnym wykształceniu. Tak chyba
rozumieć trzeba i zadania „Biuletynu” w następnych
latach. Pogłębia on i rozszerza wiedzę o naszej
kulturze artystycznej i przyczynia się do opracowy-
wania jej syntetycznego obrazu. Służy historykom
sztuki i kultury artystycznej, ale też szerokim rzeszom
miłośników sztuki oraz działaczom kulturalnym
w wielkim dziele upowszechnienia kultury arty-
stycznej.
Prof. dr Stanisław Lorentz