DOI Heft:
Heft 1
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Czerepińsky, Jadwiga; Czerepińsky, Anatoliusz: Późnogotycki obraz z Trześniowa
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45621#0066
JADWIGA I ANATOLIUSZ CZEREPIŃSCY
II. 2. Krąg Marcina Czarnego, Epitafium Doktora Adama. Tarnów, Muzeum
Diecezjalne. (Repr. A. Czerepiński wg M. Walicki, Malarstwo polskie, U. 114)
na cienkich deskach lipowych oklejonych na spoi-
nach bandażami płóciennymi. Strzępy takiego ban-
daża i obcięcie skrajnej postaci świadczą o braku
jednej deski po lewej stronie obrazu. Ponadto lewy
górny róg obrazu dosztukowany jest nowszą deską
oklejoną płótnem, na której skopiowano zniszczoną
część obrazu. Musialo to nastąpić w XIX w., gdyż
kopista używał asfaltów, natomiast pozostała część
obrazu nie uległa przemalowaniu.
Obraz przedstawia Chrystusa — Vir Dolorum
z Matką Boską Bolesną; po bokach ustawieni są:
św. Stanisław Szczepanowski z Piotrowinem i św.
Wojciech opiekuńczym gestem polecający Chrystu-
sowi klęczącego donatora. Tło obrazu jest złote,
wyciskane w romby wypełnione gotyckim roślinnym
2 K. Gutmanówna, Wpływy niderlandzkie na śred-
niowieczne malarstwo cechowe w środowisku krakowskim,
Kraków 1933, s. 10; recenzja z tegoż: M. Walicki,
ornamentem; kompozycja płaszczyznowo-dwuplanowa
z czterofigurową grupą równych sobie co do wielkości
postaci, ustawionych w zwartym szeregu, zwróconych
parami do środka obrazu, co wyznacza optycznie oś
kompozycji, jakkolwiek między Chrystusem a Marią
nie ma większej cezury. Wszystkie postacie ujęte są
en trois quartes, o proporcjach ciała poprawnych,
nie uwysmuklanych gotycko, ani zbyt przysadzistych.
Karnacja twarzy i rąk cielista, nimby świętych duże,
gładkie, złocone, podkreślają płaszczyznowość i re-
prezentacyjno-ikonową konwencję ujęcia2, przy dość
plastycznym opracowaniu samych postaci.
Fałdy szat są nie łamane, dość miękko modelo-
wane, detale (drogie kamienie, szlaki) wydobyte
suchą kreską. Zestawienia kolorystyczne utrzymano
W kwestii flamizmu w malarstwie cechowym krakowskim
XV i XVI w., [w:] „Przegląd Hist. Sztuki” III. 1932, s. 14—20.
58
II. 2. Krąg Marcina Czarnego, Epitafium Doktora Adama. Tarnów, Muzeum
Diecezjalne. (Repr. A. Czerepiński wg M. Walicki, Malarstwo polskie, U. 114)
na cienkich deskach lipowych oklejonych na spoi-
nach bandażami płóciennymi. Strzępy takiego ban-
daża i obcięcie skrajnej postaci świadczą o braku
jednej deski po lewej stronie obrazu. Ponadto lewy
górny róg obrazu dosztukowany jest nowszą deską
oklejoną płótnem, na której skopiowano zniszczoną
część obrazu. Musialo to nastąpić w XIX w., gdyż
kopista używał asfaltów, natomiast pozostała część
obrazu nie uległa przemalowaniu.
Obraz przedstawia Chrystusa — Vir Dolorum
z Matką Boską Bolesną; po bokach ustawieni są:
św. Stanisław Szczepanowski z Piotrowinem i św.
Wojciech opiekuńczym gestem polecający Chrystu-
sowi klęczącego donatora. Tło obrazu jest złote,
wyciskane w romby wypełnione gotyckim roślinnym
2 K. Gutmanówna, Wpływy niderlandzkie na śred-
niowieczne malarstwo cechowe w środowisku krakowskim,
Kraków 1933, s. 10; recenzja z tegoż: M. Walicki,
ornamentem; kompozycja płaszczyznowo-dwuplanowa
z czterofigurową grupą równych sobie co do wielkości
postaci, ustawionych w zwartym szeregu, zwróconych
parami do środka obrazu, co wyznacza optycznie oś
kompozycji, jakkolwiek między Chrystusem a Marią
nie ma większej cezury. Wszystkie postacie ujęte są
en trois quartes, o proporcjach ciała poprawnych,
nie uwysmuklanych gotycko, ani zbyt przysadzistych.
Karnacja twarzy i rąk cielista, nimby świętych duże,
gładkie, złocone, podkreślają płaszczyznowość i re-
prezentacyjno-ikonową konwencję ujęcia2, przy dość
plastycznym opracowaniu samych postaci.
Fałdy szat są nie łamane, dość miękko modelo-
wane, detale (drogie kamienie, szlaki) wydobyte
suchą kreską. Zestawienia kolorystyczne utrzymano
W kwestii flamizmu w malarstwie cechowym krakowskim
XV i XVI w., [w:] „Przegląd Hist. Sztuki” III. 1932, s. 14—20.
58