Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (25.1963)

KRUCYFIKS ZE STAREGO WIŚNICZA


11. 10. Krucyfiks z tęczy kościoła Mariackiego, fragment. Wg. G. Barthel
Die Ausstrahlungen..., U. 23. (Repr. S. Deptuszewski)

stadcie w r. 1531 (mylnie identyfikowanego z synem
Wilibalda, a wnukiem Wita Stosza starego), któremu
Radocsay przypisuje hipotetycznie krucyfiks her-
mannsztadzki z kościoła Minorytów w Wiedniu,
pozostaje otwarte i wymaga wyjaśnienia w jakim
pozostaje stosunku do warsztatu jego ojca27.
Zasygnalizowane tu związki polsko-węgierskie kru-
cyfiksów z pocz. XVI w. domagają się szczegółow-

szych badań, które być może doprowadzą do ustale-
nia autorstwa, ewentualnie do ściślejszego sprecyzo-
wania warsztatu, z którego wyszły krucyfiksy ze Sta-
rego Wiśnicza i z tęczy kościoła Mariackiego.
27 Radoscay, jw., s. 288; V Roth, Die Siebenbürgl-
sche Altüre, Strassburg 1916, s. 120.

LE CRUCIFIX DE STARY WIŚNICZ

Le crucifix de Stary Wiśnicz, se trouvant au
Musée National de Cracovie, était attribué, à tort,
à Antoine Pilgram par W. Vëge, qui s’est basé sur

une comparaison du profil de la tête de Joseph
d’Arimathie de la Mise au Tombeau de Munich,
avec le profil du Christ de Stary Wiśnicz. Une

73