DOI issue:
Nr. 2
DOI article:Batowski, Zygmunt: Giacinto Campana i kaplica św. Kazimierza w Wilnie: (Przyczynek archiwalny)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.35188#0033
Illustrissime et Excllentme D[omi]ne Domine et Benefactor mi Colendme.
Cum per tot septimanas, ąuibus sua lllma D[omi]natio Vilnae moratur,
non potuerim cum sua lllma Dnatione in negotio hoc mihi a S. R. circa
Capeliam D. Casimiri commisso sufficienter et iuxta meam exigentiam conferre;
licet multoties tum solus tum cum alijs personis insignibus linguam ltalicam
callentibus, suam lllm Dnationem conuenerim; mihique sua Illma Dnatio, de die
in diem differendo tempus tantummodo ad conferendum de istis rebus promi-
serit. Nec subsidium aliquod tam ex parte solarij mihi a S. R. Mte ex sua libe-
ralitate Regia assignati, quam ex parte artificum, quibus ad hunc effectum
indigeo efficaciter habere potuerim. Et ex alia parte audio mihi exprobari
a multis tum spiritualibus tum saecularibus personis et in particuiari altero
die a Mag° D. Paulo Fabricarum S. R. Mis Praefecto quód tardior sim in hoc
opere meo, cum causam huius meae morae ignorent: ideo praesenti hac
supplica, deferendo debitum honori suae UImae Dnationi; praeterquam quód
nollem temere in hac materia procedere, certiorem facio suam Illmarn Dnatio-
nem quód cogar omnino recurrere ad Sacram R. Mttem, certiorem illam de
omnibus his faciendo, quae pro sua benignitate et clementia Regia mihi non
deest, nec habeo conquirendi occasionem de Sua S. R. Mtte cum et persona-
liter, et per literas solarium ordinarium satis clare mihi prouiderit, et omnes
meas expensas in hoc opere a me factas solui praeceperit et ordinauerit.
Gtuamuis nihil dubio de benignitate et liberaiitate suae Illmae Dnalionis quód
sua prouidentia sciet obulare et occurrere, ne aliquod sequatur in conueniens.
Cuius fauori et gratiae me instantissime commendo
Di V. Eccell13 lllma Humillissm° e Deuotisimo Seire
Giacinto Campana.
Na odwrocie:
fll lllmo et Eccell"'o stg: Se’P'ron Col'110 11 Sig: Tesoriere Del Gran Du-
cato di Lituania.
U dołu, obcem późniejszem pismem:
N° 14. lus 238 Kiszczyn.
Ostatnie słowo dopisku, oznaczające dział papierów po Kisz-
kach, pozwala wnioskować, że odbiorcą pisma był Mikołaj Kiszka,
podskarbi litewski w latach 1640 — 1644. Ponieważ wspomniana
wyżej asygnacja sumy „na robotę kaplice Wilenskiei So Kazimie-
rza ... malarzowi Włochowi, lacyntemu Campanie, Talerow Czte-
rysta” pochodzi z lipca r. 1639, list niniejszy dotyczy więc dalszego
rozwoju tej samej sprawy, ale już w okresie urzędowania Kiszki,
bezpośredniego, od października r. 1640, następcy Mikołaja Tryz-
ny4), do którego było zwrócone owo królewskie zlecenie wypłaty
400 talarów.
Domysłom trzeba jeszcze pozostawić, co w tern śmiałem
upomnieniu się Campany o należne pieniądze wyrażać mają słowa
„negotium circa capeliam", o jaki tu chodzi zespół pracowników
(„artifices"), kim jest ów „Paulus", kierownik królewskich spraw
73
Cum per tot septimanas, ąuibus sua lllma D[omi]natio Vilnae moratur,
non potuerim cum sua lllma Dnatione in negotio hoc mihi a S. R. circa
Capeliam D. Casimiri commisso sufficienter et iuxta meam exigentiam conferre;
licet multoties tum solus tum cum alijs personis insignibus linguam ltalicam
callentibus, suam lllm Dnationem conuenerim; mihique sua Illma Dnatio, de die
in diem differendo tempus tantummodo ad conferendum de istis rebus promi-
serit. Nec subsidium aliquod tam ex parte solarij mihi a S. R. Mte ex sua libe-
ralitate Regia assignati, quam ex parte artificum, quibus ad hunc effectum
indigeo efficaciter habere potuerim. Et ex alia parte audio mihi exprobari
a multis tum spiritualibus tum saecularibus personis et in particuiari altero
die a Mag° D. Paulo Fabricarum S. R. Mis Praefecto quód tardior sim in hoc
opere meo, cum causam huius meae morae ignorent: ideo praesenti hac
supplica, deferendo debitum honori suae UImae Dnationi; praeterquam quód
nollem temere in hac materia procedere, certiorem facio suam Illmarn Dnatio-
nem quód cogar omnino recurrere ad Sacram R. Mttem, certiorem illam de
omnibus his faciendo, quae pro sua benignitate et clementia Regia mihi non
deest, nec habeo conquirendi occasionem de Sua S. R. Mtte cum et persona-
liter, et per literas solarium ordinarium satis clare mihi prouiderit, et omnes
meas expensas in hoc opere a me factas solui praeceperit et ordinauerit.
Gtuamuis nihil dubio de benignitate et liberaiitate suae Illmae Dnalionis quód
sua prouidentia sciet obulare et occurrere, ne aliquod sequatur in conueniens.
Cuius fauori et gratiae me instantissime commendo
Di V. Eccell13 lllma Humillissm° e Deuotisimo Seire
Giacinto Campana.
Na odwrocie:
fll lllmo et Eccell"'o stg: Se’P'ron Col'110 11 Sig: Tesoriere Del Gran Du-
cato di Lituania.
U dołu, obcem późniejszem pismem:
N° 14. lus 238 Kiszczyn.
Ostatnie słowo dopisku, oznaczające dział papierów po Kisz-
kach, pozwala wnioskować, że odbiorcą pisma był Mikołaj Kiszka,
podskarbi litewski w latach 1640 — 1644. Ponieważ wspomniana
wyżej asygnacja sumy „na robotę kaplice Wilenskiei So Kazimie-
rza ... malarzowi Włochowi, lacyntemu Campanie, Talerow Czte-
rysta” pochodzi z lipca r. 1639, list niniejszy dotyczy więc dalszego
rozwoju tej samej sprawy, ale już w okresie urzędowania Kiszki,
bezpośredniego, od października r. 1640, następcy Mikołaja Tryz-
ny4), do którego było zwrócone owo królewskie zlecenie wypłaty
400 talarów.
Domysłom trzeba jeszcze pozostawić, co w tern śmiałem
upomnieniu się Campany o należne pieniądze wyrażać mają słowa
„negotium circa capeliam", o jaki tu chodzi zespół pracowników
(„artifices"), kim jest ów „Paulus", kierownik królewskich spraw
73