DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Walicki, Michał: Fragmenty późno-gotyckiego ołtarza z Jędrzejowa w Kieleckiem Muzeum Djecezjalnem
DOI Artikel:Riabinin, J.: Murarze, malarze i rzeźbiarze lubelscy w XVII w
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35188#0039
rującej ulubioną kombinacją kolorystyczną tego czasu (c. zielony
olive i c. czerwony, laserowane), przy zastosowaniu zasady rytmicz-
nej zmienności plamy barwnej, a nie symetrycznego asonansu
barwnego. Kolorystyczne swe wykształcenie zawdzięcza zatem nasz
malarz niemieckiej szkole malarskiej z doby gotyckiego baroku.
Ołtarz jędrzejowski występuje na tle naszego cechowego ma-
larstwa jako jedno z nielicznych dzieł psychologicznego stylu
schyłkowego gotyku, przy jednoczesnem wprowadzeniu szeregu re-
nesansowych reałjów pod postacią ubiorów i częściowo ornamentu.
Dużego znaczenia w tym względzie jest zwłaszcza koncepcja gło-
wy św. Jana Chrzciciela, w sposób przekonywujący informująca
o twórczej woli malarza w kierunku stworzenia zindywidualizowa-
nego typu cenobity o patologicznym nieledwie przeroście życia
duchowego.
Stylistycznie fragmenty jędrzejowskie przedstawiają się „en-
błoc“ jako produkt krakowskiej szkoły cechowej przełomu XV —
XVI w. W obrębie tej grupowej przynależności zarysowuje się pro-
fil artystyczny ich autora jako malarza wykształconego w tradycjach
szkół górnoniemieckich, może ściślej ulmeńskiej (cf. Bernarda Zeit-
bloma postać św. Jana Chrzciciela z Kilchberger Altar w Muzeum
Sztuttgarckiem circa 1485) oraz znającego dobrze współczesne ma-
larstwo węgierskie, z którego niejedno sobie przyswoił: przykładem
postać św. Jana Jałm. z ołtarza krakowskich augustjanów (1504),
uznana przez Genthona jako bezsprzeczne już dzieło węgierskie,
powstałe w kręgu twórczości Mistrza z Jakobsfalva.
£
JAN RIABiNIN - MURARZE, MALARZE 1 RZEŹBIARZE
LUBELSCY W XVII W.
1. MURARZE.
Przechowywane w Archiwum Państwowem w Lublinie księgi
radzieckie lubelskie XVII wieku (z w. XVI Archiwum posiada jedną
tylko księgę radziecką z lat 1535 — 1537) pozwalają dorzucić pewne
szczegóły do wiadomości opublikowanych przez ś. p. Hieronima
■Łopacińskiego'). Przedewszystkiem więc na podstawie zapisek
o dorocznych elekcjach cechmistrzów oraz dekretów urzędu ra-
dzieckiego w różnorodnych sprawach cechu murarskiego można
zestawić spisy cechmistrzów i mistrzów sztuki murarskiej z XVII w.,
wprawdzie niekompletne, w ogólnej bowiem masie 46-ciu ksiąg ra-
dzieckich, więc w materjale zawartym mniej więcej na 25.000 kart,
nie trudno było przeoczyć to lub inne nazwisko. Nadmienić również
77
olive i c. czerwony, laserowane), przy zastosowaniu zasady rytmicz-
nej zmienności plamy barwnej, a nie symetrycznego asonansu
barwnego. Kolorystyczne swe wykształcenie zawdzięcza zatem nasz
malarz niemieckiej szkole malarskiej z doby gotyckiego baroku.
Ołtarz jędrzejowski występuje na tle naszego cechowego ma-
larstwa jako jedno z nielicznych dzieł psychologicznego stylu
schyłkowego gotyku, przy jednoczesnem wprowadzeniu szeregu re-
nesansowych reałjów pod postacią ubiorów i częściowo ornamentu.
Dużego znaczenia w tym względzie jest zwłaszcza koncepcja gło-
wy św. Jana Chrzciciela, w sposób przekonywujący informująca
o twórczej woli malarza w kierunku stworzenia zindywidualizowa-
nego typu cenobity o patologicznym nieledwie przeroście życia
duchowego.
Stylistycznie fragmenty jędrzejowskie przedstawiają się „en-
błoc“ jako produkt krakowskiej szkoły cechowej przełomu XV —
XVI w. W obrębie tej grupowej przynależności zarysowuje się pro-
fil artystyczny ich autora jako malarza wykształconego w tradycjach
szkół górnoniemieckich, może ściślej ulmeńskiej (cf. Bernarda Zeit-
bloma postać św. Jana Chrzciciela z Kilchberger Altar w Muzeum
Sztuttgarckiem circa 1485) oraz znającego dobrze współczesne ma-
larstwo węgierskie, z którego niejedno sobie przyswoił: przykładem
postać św. Jana Jałm. z ołtarza krakowskich augustjanów (1504),
uznana przez Genthona jako bezsprzeczne już dzieło węgierskie,
powstałe w kręgu twórczości Mistrza z Jakobsfalva.
£
JAN RIABiNIN - MURARZE, MALARZE 1 RZEŹBIARZE
LUBELSCY W XVII W.
1. MURARZE.
Przechowywane w Archiwum Państwowem w Lublinie księgi
radzieckie lubelskie XVII wieku (z w. XVI Archiwum posiada jedną
tylko księgę radziecką z lat 1535 — 1537) pozwalają dorzucić pewne
szczegóły do wiadomości opublikowanych przez ś. p. Hieronima
■Łopacińskiego'). Przedewszystkiem więc na podstawie zapisek
o dorocznych elekcjach cechmistrzów oraz dekretów urzędu ra-
dzieckiego w różnorodnych sprawach cechu murarskiego można
zestawić spisy cechmistrzów i mistrzów sztuki murarskiej z XVII w.,
wprawdzie niekompletne, w ogólnej bowiem masie 46-ciu ksiąg ra-
dzieckich, więc w materjale zawartym mniej więcej na 25.000 kart,
nie trudno było przeoczyć to lub inne nazwisko. Nadmienić również
77