DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Poświk, Br.: Rekonstrukcja warunków i procesu pracy jako badania pomocnicze dla historji kaflarstwa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35188#0213
2. Przy wypalaniu glazury umieszczenie kafla w piecu wyma-
ga specjalnej uwagi ze względu na to, że płaszczyzna pokryta gla-
zurą niczego nie może dotykać i że trzeba ułożyć kafle warstwami
w ten sposób, aby ogień miał wszędzie wolny dostęp; warstwy te
muszą być zbudowane statycznie, aby nie zawaliły się podczas wy-
palania.
a. Kafle miskowe, garnkowe i kratowe wypala się prze-
ważnie licem do góry, co powoduje osadzenie się na samym dnie
kafla większej ilości glazury dzięki spływom.
b. Kafle płaskie wypala się przeważnie licem w pozycji pio-
nowej. Wtedy jednostkę budowlaną warstwy (szychty) stanowi
zazwyczaj para kafli, przystawionych ściśle tułowiem do siebie i złą-
czonych miękką gliną, która łączy je tylko podczas procesu wypa-
lania, a po wypaleniu łatwo daje się usunąć, pozostawiając jednak
często drobne ślady. Ażeby kafel stał pewnie, umieszcza się dolną
jego krawędź na małych kawałkach plastycznej, albo już wypalo-
nej gliny. Często glazura przykleja te cząsteczki gliny do kafla, po-
zostawiając w ten sposób wyraźne ślady tego zabiegu. Istnieje zwy-
czaj umieszczania, kafli odwrotnie do kierunku ich glazurowania
w celu przeciwdziałania spływaniu glazury, tworzącemu się zarówno
przy samem glazurowaniu, jak i potem w trakcie wypalania.
PRZYPISY:
1. Literatura do rozdziału ii: Walcher v. Molłhein: Kachel- und Topfer-
kunst. 1922, zesz. 5; tenże: Deutsche Keramik der Sammlung Figdor.
Wien 1910; K. Strauss: Schlesische Keramik. Strassburg 1928; S. Am-
brosiani: Typologie d. alteren Kacheln. Stockholm 1910.
2. Walcher v. Molthein: Deutsche Keramik der Sammlung Figdor. Wien 1910.
3. F. Jaennicke: Geschichte d. Keramik. Leipzig 1900 podaje bardzo wczesne
daty. Ponieważ jednak jego wiadomości są nieraz mato krytyczne,
wolimy z pracy tej tutaj nie korzystać.
4. Ch. H. Read: Guide to english Pottery and Porc. in British Museum.
5. Catalogue du Musee ceramiąue de Sćvres.
6. Sammlung Walcher v. Molthein. Deutsche Keramik des XV-XiX Jh.
Wien 1917, ryc. 324 — 28.
209
ga specjalnej uwagi ze względu na to, że płaszczyzna pokryta gla-
zurą niczego nie może dotykać i że trzeba ułożyć kafle warstwami
w ten sposób, aby ogień miał wszędzie wolny dostęp; warstwy te
muszą być zbudowane statycznie, aby nie zawaliły się podczas wy-
palania.
a. Kafle miskowe, garnkowe i kratowe wypala się prze-
ważnie licem do góry, co powoduje osadzenie się na samym dnie
kafla większej ilości glazury dzięki spływom.
b. Kafle płaskie wypala się przeważnie licem w pozycji pio-
nowej. Wtedy jednostkę budowlaną warstwy (szychty) stanowi
zazwyczaj para kafli, przystawionych ściśle tułowiem do siebie i złą-
czonych miękką gliną, która łączy je tylko podczas procesu wypa-
lania, a po wypaleniu łatwo daje się usunąć, pozostawiając jednak
często drobne ślady. Ażeby kafel stał pewnie, umieszcza się dolną
jego krawędź na małych kawałkach plastycznej, albo już wypalo-
nej gliny. Często glazura przykleja te cząsteczki gliny do kafla, po-
zostawiając w ten sposób wyraźne ślady tego zabiegu. Istnieje zwy-
czaj umieszczania, kafli odwrotnie do kierunku ich glazurowania
w celu przeciwdziałania spływaniu glazury, tworzącemu się zarówno
przy samem glazurowaniu, jak i potem w trakcie wypalania.
PRZYPISY:
1. Literatura do rozdziału ii: Walcher v. Molłhein: Kachel- und Topfer-
kunst. 1922, zesz. 5; tenże: Deutsche Keramik der Sammlung Figdor.
Wien 1910; K. Strauss: Schlesische Keramik. Strassburg 1928; S. Am-
brosiani: Typologie d. alteren Kacheln. Stockholm 1910.
2. Walcher v. Molthein: Deutsche Keramik der Sammlung Figdor. Wien 1910.
3. F. Jaennicke: Geschichte d. Keramik. Leipzig 1900 podaje bardzo wczesne
daty. Ponieważ jednak jego wiadomości są nieraz mato krytyczne,
wolimy z pracy tej tutaj nie korzystać.
4. Ch. H. Read: Guide to english Pottery and Porc. in British Museum.
5. Catalogue du Musee ceramiąue de Sćvres.
6. Sammlung Walcher v. Molthein. Deutsche Keramik des XV-XiX Jh.
Wien 1917, ryc. 324 — 28.
209