DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Riabinin, J.: Murarze, malarze i rzeźbiarze lubelscy w XVII w
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35188#0040
należy, że z niektórych lat księgi radzieckie nie doszły do nas zu-
pełnie. Z innych lat, np. 1653 — 1660, nie zawierają wzmianki o mu-
rarzach. Najazdy nieprzyjaciół, ustawiczne przemarsze i postoje
własnych żołnierzy, pożary, epidemje moru, szczególnie w czasach
Jana Kazimierza, rujnowały doszczętnie miasto, dziesiątkowały lud-
ność i powodowały upadek całego przemysłu rzemieślniczego.
W r. 1629 Lublin liczył 20 cechów, w r. 1656 znajdujemy w na-
szych księgach wiadomości tylko o 7, w 1657 — o 10, w 1658 —
o 4. W r. 1661 murarze lubelscy: Piotr Galion, Wawrzyniec Dutkie-
wicz, i Tobjasz Folkensztajner skazani zostali przez urząd radziecki
na częściowe odnowienie własnym kosztem bramy krakowskiej za
odkładanie, w ciągu kilku lat elekcji cechmistrzów cechu murar-
skiego, która winna była odbywać się corocznie 2), lecz i ta represja
nie ożywiła widocznie upadającego cechu — w r. 1663 liczył on
tylko trzech mistrzów3).
Podajemy spis cechmistrzów, mistrzów i towarzyszy cechu
murarskiego, zaznaczając, że łacińska nazwa murator oznaczała
nie tyle obecnego pospolitego mularza, ile raczej murarza-budow-
niczego, mistrza w sztuce budownictwa. Według Ł. Charewiczowej
ordynacja cechu murarskiego lwowskiego z r. 1572, potwierdzona
następnie w latach: 1580, 1601 i 1749, mianowała członkami cechu
murarskiego „omnes qui vel murata servant aedificia vel lapides
aedificiis aptos incidunt, resecant, sculpunt aut polita tornant".
Tamże czytamy, że do połowy XVII w. pod nazwą „muratores" na-
leży rozumieć murarza-budowniczego, pod nazwą zaś „lapicidae" —
kamieniarza-rzeźbiarza; architekci to miano późniejsze i występują
jako „structores" 4).
CECHMISTRZE. Balin Jacobus (1605) 5), Cangierla Joannes
(1632 — 1649) 6), Certa Thomas (1672 — 1680), Degre {de Gre) Domi-
nicus (1627 —1637), Detremenzol flugustinus (1612), Detrernenzol
Jacobus (1624 — 1634), Detremenzol Joannes (1632 — 1649), Do-
statek Mathias (1603), Dutkowicz Laurentius (1661 — 1663), Egin
Melchior (1.634 — 1641)'), Folkiensztajner Thobias (1662 — 1673)8),
Galion v. Galanowicz Petrus, consul lublinensis (1627 — 1670), Ha-
łajowicz Josephus (1679), Jachini Joannes (1649 — 1650)9), Koper-
kowicz Andrzej (1697), Kościelny Wojciech (1677), Mineta ftntonius
(1613—1619), Roszkowicz Jan (1697), Traversius v. Travers, ITra-
versi Petrus (1603 — 1619), Żukowicz Łukasz (1677 — 1679).
M1STRZE. Bonay Petrus, Cichy Bartholomeus, Darmocl)wał
Wojciech, Durie Petrus, Dydziudesz Florjan, Franczmur Paulus, Ga-
lant Mathias, Galion flndreas, Janster Joannes, Kosiński Stanislaus,
Ledwielas Hieremias, Macet Petrus, Macoszek Jakób10), Maniowski
flntonius, Mazurek Petrus, Napora Stanislaus, Negroni Rudolphus,
78
pełnie. Z innych lat, np. 1653 — 1660, nie zawierają wzmianki o mu-
rarzach. Najazdy nieprzyjaciół, ustawiczne przemarsze i postoje
własnych żołnierzy, pożary, epidemje moru, szczególnie w czasach
Jana Kazimierza, rujnowały doszczętnie miasto, dziesiątkowały lud-
ność i powodowały upadek całego przemysłu rzemieślniczego.
W r. 1629 Lublin liczył 20 cechów, w r. 1656 znajdujemy w na-
szych księgach wiadomości tylko o 7, w 1657 — o 10, w 1658 —
o 4. W r. 1661 murarze lubelscy: Piotr Galion, Wawrzyniec Dutkie-
wicz, i Tobjasz Folkensztajner skazani zostali przez urząd radziecki
na częściowe odnowienie własnym kosztem bramy krakowskiej za
odkładanie, w ciągu kilku lat elekcji cechmistrzów cechu murar-
skiego, która winna była odbywać się corocznie 2), lecz i ta represja
nie ożywiła widocznie upadającego cechu — w r. 1663 liczył on
tylko trzech mistrzów3).
Podajemy spis cechmistrzów, mistrzów i towarzyszy cechu
murarskiego, zaznaczając, że łacińska nazwa murator oznaczała
nie tyle obecnego pospolitego mularza, ile raczej murarza-budow-
niczego, mistrza w sztuce budownictwa. Według Ł. Charewiczowej
ordynacja cechu murarskiego lwowskiego z r. 1572, potwierdzona
następnie w latach: 1580, 1601 i 1749, mianowała członkami cechu
murarskiego „omnes qui vel murata servant aedificia vel lapides
aedificiis aptos incidunt, resecant, sculpunt aut polita tornant".
Tamże czytamy, że do połowy XVII w. pod nazwą „muratores" na-
leży rozumieć murarza-budowniczego, pod nazwą zaś „lapicidae" —
kamieniarza-rzeźbiarza; architekci to miano późniejsze i występują
jako „structores" 4).
CECHMISTRZE. Balin Jacobus (1605) 5), Cangierla Joannes
(1632 — 1649) 6), Certa Thomas (1672 — 1680), Degre {de Gre) Domi-
nicus (1627 —1637), Detremenzol flugustinus (1612), Detrernenzol
Jacobus (1624 — 1634), Detremenzol Joannes (1632 — 1649), Do-
statek Mathias (1603), Dutkowicz Laurentius (1661 — 1663), Egin
Melchior (1.634 — 1641)'), Folkiensztajner Thobias (1662 — 1673)8),
Galion v. Galanowicz Petrus, consul lublinensis (1627 — 1670), Ha-
łajowicz Josephus (1679), Jachini Joannes (1649 — 1650)9), Koper-
kowicz Andrzej (1697), Kościelny Wojciech (1677), Mineta ftntonius
(1613—1619), Roszkowicz Jan (1697), Traversius v. Travers, ITra-
versi Petrus (1603 — 1619), Żukowicz Łukasz (1677 — 1679).
M1STRZE. Bonay Petrus, Cichy Bartholomeus, Darmocl)wał
Wojciech, Durie Petrus, Dydziudesz Florjan, Franczmur Paulus, Ga-
lant Mathias, Galion flndreas, Janster Joannes, Kosiński Stanislaus,
Ledwielas Hieremias, Macet Petrus, Macoszek Jakób10), Maniowski
flntonius, Mazurek Petrus, Napora Stanislaus, Negroni Rudolphus,
78