Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (20.1958)

E. KRĘGLEWSKA-FOKSOWICZ, E. LINETTE, J. POWIDZKI, A. SŁAWSKA


II. 15. Poznań, kościół karmelitów bosych, 3 ćw. XVII wieku.
(Fot. A. Holas)

Przypuszczalnie według jego założeń kościół wzniósł
Jan Catenaci w latach 80-tych 8“. Zastosowano tutaj
na wzór kościoła bernardynów w Poznaniu system
przyściennych filarów. Wnętrze składa się jak gdyby
z szeregu transeptów oddzielonych wąskimi wysmuk-
łymi filarami. Oś podłużna wnętrza otrzymuje przeciw-
wagę w poprzecznych osiach przęseł, podkreślonych
sklepieniami głębokich bocznych wnęk, założonymi na
osiach poprzecznych, z akcentami w postaci lunet i de-
koracji sztukatorskiej. Układ przestrzenny leszczyń-
86 M. Boberska, Fara w Lesznie, „Ziemia Leszczyńska",
z II, Leszno 1932, s. 4.

skiej fary został jeszcze raz powtórzony z pewnymi
uproszczeniami przez Jana Catenaciego, gdy w 1700 r.
poruczono mu przebudowę wczesnogotyckiego kościoła
dominikanów w Poznaniu86 87.
Przed 1698 przybył Jan Catenaci do Poznania, aby
objąć kierownictwo nad ostatnią z cyklu wielkich
budów XVII wieku — kościołem jezuitów. Był on już
wówczas cenionym architektem, mogącym sobie po-
zwolić na ignorowanie pretensji cechu poznańskiego
o wkraczanie na jego teren88. Jemu też kościół jezui-
87 E. L1 n e 11 e, Zabytek wczesnogotyckiego budownictwa
w Poznaniu, „Studia Poznańskie", 1953, s. 468.
88 Malinowski, jw., s. 233 i n.

66