DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Kręglewska-Foksowicz, Ewa; Linette, Eugeniusz; Powidzki, Janusz; Sławska, Aniela: Sztuka baroku w Wielkopolsce
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.41524#0084
E. KRĘGLEWSKA-FOKSOWICZ, E. LINETTE, J. POWIDZKI, A. SŁAWSKA
typ nagrobków — którego zapowiedzią były już pro-
jektowane przez Ferrariego pomniki Leszczyńskich —
staje się popularnym na naszym terenie w 2. ćw.
XVIII w. i trwa do końca tego stulecia, przybierając
w latach 90-tych bardziej uspokojone, klasycyzujące
formy. Wśród szeregu zabytków tego typu wymienić
można nagrobek kasztelana lądzkiego Wojciecha Ry-
dzyńskiego i jego żony u franciszkanów w Poznaniu
(1736), nagrobek stolnika wieluńskiego Jerzego Karsz-
nickiego w Ostrzeszowie (1747) oraz nagrobki woje-
wody Stefana Garczyńskiego (zm. 1755) i jego żony
w Zbąszyniu. Odrębną pozycję zajmuje monumental-
ny pomnik wzniesiony w Sierakowie ku pamięci kasz¬
to# Drugą żoną Fr. Radzewsklego była Zofia Czarnkowska,
cioteczna siostra Katarzyny z Opalińskich Leszczyńskiej.
no w 1748 r. — roku fundacji pomnika — Marla Lesz-
telana poznańskiego Jana Opalińskiego i jego żony —
rodziców Katarzyny Leszczyńskiej — ufundowany
w 1748 r. przez Radzewskich. Franciszek Radzew-
ski —• przez żonę blisko spokrewniony z Leszczyński-
mi 10#, niewątpliwie fundacją tą chciał dać dowód swe-
go przywiązania do ex-króla, którego był gorliwym
zwolennikiem, a zarazem, jak wynika z treści inskryp-
cji — uwiecznić chwałę spokrewnionych rodów Czarn-
kowskich, Opalińskich i Leszczyńskich oraz znakomite
ich koligacje (Maria Leszczyńska, królowa Francji).
Równie interesującą jak okoliczności powstania110
i wymowa historyczna tego pomnika jest i jego forma
czyńska nadaje wdowie po Fr. Radzewsklm (zm. 5.8.1748) swój
folwark Sołacz pod Poznaniem. Por. żychlińskl, Złota
księga szlachty polskiej, t. XVII, s. 154.
II. 20. Franciszek Lekszycki, Madonna ze św. Janem
Kantym ok. 1660. Borek, kościół na Zdzierzu.
(Fot. Z. Czarnecki)
72
typ nagrobków — którego zapowiedzią były już pro-
jektowane przez Ferrariego pomniki Leszczyńskich —
staje się popularnym na naszym terenie w 2. ćw.
XVIII w. i trwa do końca tego stulecia, przybierając
w latach 90-tych bardziej uspokojone, klasycyzujące
formy. Wśród szeregu zabytków tego typu wymienić
można nagrobek kasztelana lądzkiego Wojciecha Ry-
dzyńskiego i jego żony u franciszkanów w Poznaniu
(1736), nagrobek stolnika wieluńskiego Jerzego Karsz-
nickiego w Ostrzeszowie (1747) oraz nagrobki woje-
wody Stefana Garczyńskiego (zm. 1755) i jego żony
w Zbąszyniu. Odrębną pozycję zajmuje monumental-
ny pomnik wzniesiony w Sierakowie ku pamięci kasz¬
to# Drugą żoną Fr. Radzewsklego była Zofia Czarnkowska,
cioteczna siostra Katarzyny z Opalińskich Leszczyńskiej.
no w 1748 r. — roku fundacji pomnika — Marla Lesz-
telana poznańskiego Jana Opalińskiego i jego żony —
rodziców Katarzyny Leszczyńskiej — ufundowany
w 1748 r. przez Radzewskich. Franciszek Radzew-
ski —• przez żonę blisko spokrewniony z Leszczyński-
mi 10#, niewątpliwie fundacją tą chciał dać dowód swe-
go przywiązania do ex-króla, którego był gorliwym
zwolennikiem, a zarazem, jak wynika z treści inskryp-
cji — uwiecznić chwałę spokrewnionych rodów Czarn-
kowskich, Opalińskich i Leszczyńskich oraz znakomite
ich koligacje (Maria Leszczyńska, królowa Francji).
Równie interesującą jak okoliczności powstania110
i wymowa historyczna tego pomnika jest i jego forma
czyńska nadaje wdowie po Fr. Radzewsklm (zm. 5.8.1748) swój
folwark Sołacz pod Poznaniem. Por. żychlińskl, Złota
księga szlachty polskiej, t. XVII, s. 154.
II. 20. Franciszek Lekszycki, Madonna ze św. Janem
Kantym ok. 1660. Borek, kościół na Zdzierzu.
(Fot. Z. Czarnecki)
72