Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (20.1958)

SZTUKA BAROKU W WIELKOPOLSCE


poznańskiego pełnił podobnie jak i w Rydzynie, funk-
cję sieni przejazdowej. Analogicznie, jak rydzyński
łączył się trzema arkadami wspartymi na dwóch fi-
larach, z korytarzem, który otwierał się rzędem arkad
na dziedziniec. Zarówno w Rydzynie, jak i w Po-
znaniu korytarz prowadzi do klatki schodowej poło-
żonej z boku; takie usytuowanie klatki schodowej
znajduje wytłumaczenie w rzymskich początkach twór-
czości Ferrariego. [E. K.]
* * *
9. Wraz ze śmiercią Ferrariego w 1736 r. kończy
się w Wielkopolsce okres wielkich systemów archi-
119 w. Dal bor, Związki Wielkopolski i śląska w archi-
tekturze drugiej połowy XVIII wieku, P. K. H. S. X, 1952,
s. 25 1 n.
120 Tamże.

tektonicznych, trwający od poł. XVII wieku. Schyłek
baroku pozostaje pod znakiem twórczości śląskiego
architekta — Karola Marcina Frantza, działającego
w Wielkopolsce od 1742 do swojej śmierci w r. 1755 119.
Wznosił on kościoły będące kompromisem założenia
wydłużonego i centralnego. Początkowo zatrudniony
był przy przebudowie pałacu w Rydzynie. Wkrótce
wzniesiony został tamże przez niego kościół para-
fialny (1746—50 12°). W tych samych zapewne latach
wykonał Frantz projekt kościoła trynitarzy w Kroto-
szynie. Realizacja projektu nastąpiła dopiero po
śmierci autora, w 1. 1766—72121. Podobnie znacznie
później powstał zaprojektowany współcześnie kościół
parafialny w Zbąszyniu122. W latach 1746—48 wznosił
121 Tamże.
122 R. 1 E. L i n e t t e, Katalog zabytków pow. nowotomy-
skiego, jw.

77