Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (20.1958)

SZTUKA BAROKU W WIELKOPOLSCE


II. 30. Lubiń, kościół pobenedyktyński (Fot. Urząd Konserw, w Poznaniu)

ściołów jednonawowych, na ogół skromnych i nie za-
sługujących na omawianie. Do ciekawszych należy
kościół w Lubaszu z lat 1750—61 1S4, posiadający fron-
ton z dwoma diagonalnie ustawionymi wieżami. War-
to także wymienić kościół w Siedlcu (w powiecie
średzkim), zbudowany w 1770 135. Wyróżnia się on opra-
cowaniem architektonicznym bryły, zwłaszcza opły-
wowymi płaszczyznami wieżowej fasady.
Barokowe formy w budownictwie kościelnym na
terenie Wielkopolski trwają do końca stulecia; osta-
teczny ich kres wiąże się zapewne m. in. z wydarze-
niami politycznej natury. Przyłączenie Wielkopolski
do Prus zamyka z jednej strony okres koniunktury
134 Tamże, s. 180.

budownictwa sakralnego, z drugiej zaś — toruje dro-
gę pruskiemu klasycyzmowi. Elementy klasycyzmu
pojawiają się zresztą już wcześniej; w budownictwie
kościelnym przede wszystkim w zborach ewangelic-
kich.
[E. L.J
ł *
10. Pewne zubożenie architektury sakralnej w 2.
poł. XVIII w., zmniejszenie ilości i skali fundacji,
przejawia się także w wyposażeniach wnętrz ko-
ścielnych, skromniejszych teraz i niedorównujących
swoją klasą artystyczną zabytkom z 1. poł. stulecia.
135 Łukaszewicz, Krótki opis... jw., t. I, s. 383.

81