DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Kręglewska-Foksowicz, Ewa; Linette, Eugeniusz; Powidzki, Janusz; Sławska, Aniela: Sztuka baroku w Wielkopolsce
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.41524#0097
SZTUKA BAROKU W WIELKOPOLSCE
II. 34. Pompeo Ferrari, nagrobek wojewody Ra-
fała Leszczyńskiego, 1 ćw. XVIII w. Leszno, fara.
(Fot. Z. Czarnecki)
II. 35. Warsztat P. Ferrariego (?), Figura św.
Jana Nepomucena. Leszno, fara.
(Fot. Z. Czarnecki)
Pałac położony między dziedzińcem honorowym
a ogrodem, stanowi punkt centralny ściśle osiowego
i symetrycznego założenia. Budynek pałacu założony
jest na planie prostokąta z trzema ryzalitami od
frontu i jednym na osi od ogrodu, o rozplanowaniu
dwutraktowym z westibulem i salonem na osi oraz
amfiladowym układem wnętrz. Pierwszym z tego
typu był pałac Unrugów w Kargowej, wzniesiony
W 1731 r. rzekomo według projektu M. D. Póppel-
rnanna 15°. Anonimowe i niedatowane rysunki, znaj-
dujące się w Institut fur Denkmalpflege w Dreźnie,
odnoszące się do rezydencji w Kargowej, wykazują
całkowitą zbieżność z rozplanowaniem istniejącego
Pałacu, w którym elementem centralnym układu wnę-
trza jest okazały westibul i podwójna klatka scho-
s. Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, War-
szawa 1954, s. 246.
151 Informacje o istnieniu tych planów oraz fotografie ich
zawdzięczam mgr J. Łomnickiemu.
dowa1M. Jednakże cała bryła pałacu, nieco ciężka
w proporcjach i pozbawiona podziałów architekto-
nicznych, czyni wątpliwym udział Póppelmanna w rea-
lizacji projektu drezdeńskiego. — Być może, iż ry-
sunki drezdeńskie, przedstawiające głównie rzuty
poziome budynków kompleksu pałacowego i związa-
nych z nim koszar oraz ogrodu, stanowią raczej pro-
jekt uporządkowania otoczenia już istniejącego pa-
łacu (zaznaczonego w planie odrębnie od innych bu-
dynków).
Z pałacu w Kargowej została zapewne zapożyczo-
na ogólna bryła, skala i proporcje dla budowy dwóch
rezydencji rodziny Szołdrskich, spokrewnionych z Un-
rugami152. Rzut pałacu w Borówku Starym z 1739 r.158
152 Pierwszą żoną ówczesnego właściciela Borówka była Ma-
ria Bogumiła Unrużanka z Kargowej, por. T. żychlińskl,
Złota księga szlachty polskiej, t. I, s. 340.
153 Wg daty na fasadzie pałacu.
85
II. 34. Pompeo Ferrari, nagrobek wojewody Ra-
fała Leszczyńskiego, 1 ćw. XVIII w. Leszno, fara.
(Fot. Z. Czarnecki)
II. 35. Warsztat P. Ferrariego (?), Figura św.
Jana Nepomucena. Leszno, fara.
(Fot. Z. Czarnecki)
Pałac położony między dziedzińcem honorowym
a ogrodem, stanowi punkt centralny ściśle osiowego
i symetrycznego założenia. Budynek pałacu założony
jest na planie prostokąta z trzema ryzalitami od
frontu i jednym na osi od ogrodu, o rozplanowaniu
dwutraktowym z westibulem i salonem na osi oraz
amfiladowym układem wnętrz. Pierwszym z tego
typu był pałac Unrugów w Kargowej, wzniesiony
W 1731 r. rzekomo według projektu M. D. Póppel-
rnanna 15°. Anonimowe i niedatowane rysunki, znaj-
dujące się w Institut fur Denkmalpflege w Dreźnie,
odnoszące się do rezydencji w Kargowej, wykazują
całkowitą zbieżność z rozplanowaniem istniejącego
Pałacu, w którym elementem centralnym układu wnę-
trza jest okazały westibul i podwójna klatka scho-
s. Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, War-
szawa 1954, s. 246.
151 Informacje o istnieniu tych planów oraz fotografie ich
zawdzięczam mgr J. Łomnickiemu.
dowa1M. Jednakże cała bryła pałacu, nieco ciężka
w proporcjach i pozbawiona podziałów architekto-
nicznych, czyni wątpliwym udział Póppelmanna w rea-
lizacji projektu drezdeńskiego. — Być może, iż ry-
sunki drezdeńskie, przedstawiające głównie rzuty
poziome budynków kompleksu pałacowego i związa-
nych z nim koszar oraz ogrodu, stanowią raczej pro-
jekt uporządkowania otoczenia już istniejącego pa-
łacu (zaznaczonego w planie odrębnie od innych bu-
dynków).
Z pałacu w Kargowej została zapewne zapożyczo-
na ogólna bryła, skala i proporcje dla budowy dwóch
rezydencji rodziny Szołdrskich, spokrewnionych z Un-
rugami152. Rzut pałacu w Borówku Starym z 1739 r.158
152 Pierwszą żoną ówczesnego właściciela Borówka była Ma-
ria Bogumiła Unrużanka z Kargowej, por. T. żychlińskl,
Złota księga szlachty polskiej, t. I, s. 340.
153 Wg daty na fasadzie pałacu.
85