DOI issue:
Nr. 2
DOI article:Dobrzycka, Anna: Nessus i Dejanira
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.41524#0271
NESSUS I DEJANIRA
II. 3. L. Silvestre Ml., Nessus i Dejanira, fragment. Poznań, Muzeum Narodowe
(Fot. L. Perz i F. Maćkowiak)
1732“ ... jako supraporta dla pałacu Kurlandzkiego8.
Malowidło spłonęło niestety podczas ostatnich dzia-
łań wojennych3 4. Była to typowa dla Silvestre’a kom-
pozycja, świadcząca o jego talentach dekoratorskith,
o poczuciu barwy i lekkości pędzla, o tradycyjnych
dla Francji powiązaniach z Flamandami i o włoskich
echach, jakie przywiózł malarz ze studiów w Italii.
W twórczości Silvestre’a drażni nas chwilami ów rys
zdawkowego konwemcjonalizmu, który nuży widza
spoglądającego na jego płótna we wnętrzach Moritz-
burga; nie brak go też i w wilanowskich suprapor-
3 (H. Posse), Die Staatliche Gemdldegalerie zu Dresden,
Dresden—Berlin, 1929, t. I, nr 766. Ol. pł. 108X146 cm.
4 Gemaldegalerie Dresden. Ausstellung der von der Re-
glerung der UDSSR an dle Deutsche Demokratische Republik
iibergegeben Melsterwerke, Dresden (1956), nr 766 w spisie
tach, jak i w niektórych konwencjonalnych portre-
tach. Zdawkowość tę przyćmiewa jednak wyjątkowy
talent dekoratorski malarza, który niewątpliwie za-
sługuje na większą niż dotąd uwagę5, a jego dzia-
łalność w Polsce — na precyzyjniejsze opracowanie.
Małym przyczynkiem do twórczości Silvestre’a w je-
go „polskich" latach zdaje się być wspomniany na
początku obraz „Nessus i Dejanira", ze zbiorów po-
znańskich. Nieznane dotąd płótno stanowi interesu-
jące pendant do zniszczonego w czasie wojny panineau
z galerii Drezdeńskiej. Nie wiadomo dla kogo było
„Die Brandverluste der Gemaldegalerie".
5 Jak i w ogóle malarstwo doby saskiej, na co słusznie
zwraca uwagę A. Ryszkiewicz, Portret rodziny Krasic-
kich z 1753 roku i -jego twórca, „Biuletyn Historii Sztuki",
XVIII, 1956, s. 224.
259
II. 3. L. Silvestre Ml., Nessus i Dejanira, fragment. Poznań, Muzeum Narodowe
(Fot. L. Perz i F. Maćkowiak)
1732“ ... jako supraporta dla pałacu Kurlandzkiego8.
Malowidło spłonęło niestety podczas ostatnich dzia-
łań wojennych3 4. Była to typowa dla Silvestre’a kom-
pozycja, świadcząca o jego talentach dekoratorskith,
o poczuciu barwy i lekkości pędzla, o tradycyjnych
dla Francji powiązaniach z Flamandami i o włoskich
echach, jakie przywiózł malarz ze studiów w Italii.
W twórczości Silvestre’a drażni nas chwilami ów rys
zdawkowego konwemcjonalizmu, który nuży widza
spoglądającego na jego płótna we wnętrzach Moritz-
burga; nie brak go też i w wilanowskich suprapor-
3 (H. Posse), Die Staatliche Gemdldegalerie zu Dresden,
Dresden—Berlin, 1929, t. I, nr 766. Ol. pł. 108X146 cm.
4 Gemaldegalerie Dresden. Ausstellung der von der Re-
glerung der UDSSR an dle Deutsche Demokratische Republik
iibergegeben Melsterwerke, Dresden (1956), nr 766 w spisie
tach, jak i w niektórych konwencjonalnych portre-
tach. Zdawkowość tę przyćmiewa jednak wyjątkowy
talent dekoratorski malarza, który niewątpliwie za-
sługuje na większą niż dotąd uwagę5, a jego dzia-
łalność w Polsce — na precyzyjniejsze opracowanie.
Małym przyczynkiem do twórczości Silvestre’a w je-
go „polskich" latach zdaje się być wspomniany na
początku obraz „Nessus i Dejanira", ze zbiorów po-
znańskich. Nieznane dotąd płótno stanowi interesu-
jące pendant do zniszczonego w czasie wojny panineau
z galerii Drezdeńskiej. Nie wiadomo dla kogo było
„Die Brandverluste der Gemaldegalerie".
5 Jak i w ogóle malarstwo doby saskiej, na co słusznie
zwraca uwagę A. Ryszkiewicz, Portret rodziny Krasic-
kich z 1753 roku i -jego twórca, „Biuletyn Historii Sztuki",
XVIII, 1956, s. 224.
259