DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Steenhoff, W.: Legaat A. A. des Tombe aan het Rijksmuseum te Amsterdam
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17410#0131
122
zonder warmte, en weinig diepte, waarbij ook de attributie niet aanstonds
volmondige instemming kan vinden. Ken oogenblik kan er gedacht worden
aan Adam Willaerts, maar deze suppositie vaart weer spoedig heen. Ten
slotte wil men, ook gedachtig aan de gedaanteverwisseling, die deze schilder
onderging, — in het Rijksmuseum is de getuigenis daarvan wel te vinden ! -
de beschrijving de Vlieger voorhands voor de meest aannemelijke houden.
Van Barth. van der Ast bloemen, stijf gerangschikt tot een bosje in
een groen karafje; wollig geschilderd in eenigszins drabbige kleur, en met
een achtergrondje, dat tegen het kleurig bouquetje al zeer ongevoelig doet.
We hebben in Marrellus toch nog een beter toonbeeld in bloemschilderkunst.
Nog een bloemstukje, dit van een onbekende, sierlijker gerangschikt dan
liet vorige. Het geheel heeft echter, ondanks de minitieuse afwerking, niet die
geserreerdheid van uitdrukking, welke van zoo'n vroeg werkje kan verwacht
worden; de blaadjes vooral zijn blikkerig geschilderd; het is te vervig.
Minder beteekenend lijkt me dit ook weer dan het kleine stukje, dat we
hebben van Ambr. Bosschaert.
fan Valkenburg. Dood Wild. Valkenburg, een leerling van Jan Weenix,
doet zich bij dit werk al als een zeer tamme scholier kennen. Waar ons
bij den meester zelf, met zijn al te gelijkmatige herhaling van het
onderwerp: doode haas etaleerend zijn bruine vacht en melkwit wolharig buikje,
wel eens eene vervelingsstemming overvalt, verwekt een zoodanige karakter-
looze navolging bepaald wrevel. Meer van eigen opvatting, en daarom sympa-
thieker (hoewel niet zeer appreciabel) is dan het in bonter kleuren uitgedoschte
schilderij van Valkenburg, in ons museum aanwezig, dat eenige uithcemsche
vogels voorstelt; herinnering waarschijnlijk aan zijn West-Indische reizen.
Ook voor Ossenbeeck was het eenige stuk in de collectie Dupper
waarlijk een voldoende vertegenwoordiging. Dit, uit legaat des Tombe, met
zijn groezele goudkleurigheid en botte teekening — eenigszins a la de Bie,
kan onze waardeering voor dezen schilder niet doen verhoogen.
Volgt Joh. Friedr. Aug. Tischbein niet een portret van hemzelf. Kop in
levendigen stand, even gekanteld en voor drievierde gezien, neerziend op den
toeschouwer. Ontegenzeggelijk is er allure in, en kan de uitvoering correct
geheeten worden; ook frisch van kleur, kortom behagelijk van aanzien.
Toch hebben al deze eigenschappen een gekunsteld karakter; wat er mooi
lijkt, zit maar juist aan de oppervlakte. Ge kunt op dit werk niet doorkijken ;
de beschaving is een schoolsch kunnen, de kleur heeft nergens diepte, de
teekening is aangeleerd vaardig. Vraag bijv. naar verantwoording der vormen
van mond en neus, speur na de beenderconstructie onder den contour van
de wijkende gelaatspartij; tracht te doorproeven de schaduwtint onder den
kaak, de tegenstelling van het wit der das tegen liet vleesch. Vertoonings-
kunst uit een vervaltijdperk.
Dan is er een stilleven, bestaande uit fruit, tafelgerei en eenig ge-
vogelte, waarbij betreffende den naam van den schilder een rectificatie moet
gemaakt worden. Bij de eerste officieele kennisgeving van het legaat in
zonder warmte, en weinig diepte, waarbij ook de attributie niet aanstonds
volmondige instemming kan vinden. Ken oogenblik kan er gedacht worden
aan Adam Willaerts, maar deze suppositie vaart weer spoedig heen. Ten
slotte wil men, ook gedachtig aan de gedaanteverwisseling, die deze schilder
onderging, — in het Rijksmuseum is de getuigenis daarvan wel te vinden ! -
de beschrijving de Vlieger voorhands voor de meest aannemelijke houden.
Van Barth. van der Ast bloemen, stijf gerangschikt tot een bosje in
een groen karafje; wollig geschilderd in eenigszins drabbige kleur, en met
een achtergrondje, dat tegen het kleurig bouquetje al zeer ongevoelig doet.
We hebben in Marrellus toch nog een beter toonbeeld in bloemschilderkunst.
Nog een bloemstukje, dit van een onbekende, sierlijker gerangschikt dan
liet vorige. Het geheel heeft echter, ondanks de minitieuse afwerking, niet die
geserreerdheid van uitdrukking, welke van zoo'n vroeg werkje kan verwacht
worden; de blaadjes vooral zijn blikkerig geschilderd; het is te vervig.
Minder beteekenend lijkt me dit ook weer dan het kleine stukje, dat we
hebben van Ambr. Bosschaert.
fan Valkenburg. Dood Wild. Valkenburg, een leerling van Jan Weenix,
doet zich bij dit werk al als een zeer tamme scholier kennen. Waar ons
bij den meester zelf, met zijn al te gelijkmatige herhaling van het
onderwerp: doode haas etaleerend zijn bruine vacht en melkwit wolharig buikje,
wel eens eene vervelingsstemming overvalt, verwekt een zoodanige karakter-
looze navolging bepaald wrevel. Meer van eigen opvatting, en daarom sympa-
thieker (hoewel niet zeer appreciabel) is dan het in bonter kleuren uitgedoschte
schilderij van Valkenburg, in ons museum aanwezig, dat eenige uithcemsche
vogels voorstelt; herinnering waarschijnlijk aan zijn West-Indische reizen.
Ook voor Ossenbeeck was het eenige stuk in de collectie Dupper
waarlijk een voldoende vertegenwoordiging. Dit, uit legaat des Tombe, met
zijn groezele goudkleurigheid en botte teekening — eenigszins a la de Bie,
kan onze waardeering voor dezen schilder niet doen verhoogen.
Volgt Joh. Friedr. Aug. Tischbein niet een portret van hemzelf. Kop in
levendigen stand, even gekanteld en voor drievierde gezien, neerziend op den
toeschouwer. Ontegenzeggelijk is er allure in, en kan de uitvoering correct
geheeten worden; ook frisch van kleur, kortom behagelijk van aanzien.
Toch hebben al deze eigenschappen een gekunsteld karakter; wat er mooi
lijkt, zit maar juist aan de oppervlakte. Ge kunt op dit werk niet doorkijken ;
de beschaving is een schoolsch kunnen, de kleur heeft nergens diepte, de
teekening is aangeleerd vaardig. Vraag bijv. naar verantwoording der vormen
van mond en neus, speur na de beenderconstructie onder den contour van
de wijkende gelaatspartij; tracht te doorproeven de schaduwtint onder den
kaak, de tegenstelling van het wit der das tegen liet vleesch. Vertoonings-
kunst uit een vervaltijdperk.
Dan is er een stilleven, bestaande uit fruit, tafelgerei en eenig ge-
vogelte, waarbij betreffende den naam van den schilder een rectificatie moet
gemaakt worden. Bij de eerste officieele kennisgeving van het legaat in