DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Bank-Romanowska, Marta: Muzeum Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie
DOI Artikel:Stanisławski, Ryszard: Presances polonaise - l'art vivant autour de musee de Łódź: Centrum Georges Pompidou, Paryż 21 czerwca - 26 września 1983 r.
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48709#0131
KRONIKA
nętrznego Muzeum i na tle witraży, które mają być wykonane
według projektów witraży wawelskich Wyspiańskiego.
Koncepcja Muzeum Stanisława Wyspiańskiego wg projektu
prof. dr Mieczysława Porębskiego, kuratora działów sztuki
nowoczesnej Muzeum Narodowego w Krakowie.
Scenariusz szczegółowy i nadzór nad realizacją-adiunkt mgr
Marta Romanowska.
Oprawa plastyczna wystawy — Jan Kolanowski przy współ-
pracy Piotra Bożyka.
Fotografie — Henryk Hermanowicz.
Projekt modelu Wawel-Akropolis-mgr inż. arch. Jacek Czu-
biński, mgr inż. arch. Jerzy Porębski, wykonanie Stanisław
Luba, Ireneusz Pudełko.
Obiekty przygotowała do ekspozycji pracownia konserwacji
malarstwa i rzeźby pod kier, mgr Krystyny Bartel-Bochnak;
Muzeum Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie przy ul.
Kanoniczej 9 otwarte jest codziennie, z wyjątkiem ponie-
działków, wtorków i dni poświątecznych, w godzinach od
10—16, w czwartek w godz. od 12—18.
Marta Bank-Romanowska
PRESANCES POLONAISE - L'ART VIVANT AUTOUR DE MUSEE DE ŁÓDŹ
Centrum Georges Pompidou, Paryż 21 czerwca—26 września 1983 r.
Koncepcja wystawy powstała w wyniku konsultacji
przeprowadzonych między Centrum Georges Pompidou
w Paryżu i Muzeum Sztuki w Łodzi w latach 1979, 1980
i 1981 r. Zasady organizacyjne określone zostały — w ramach
programu wymiany kulturalnej między Republiką Francuską
iPolską Rzeczypospolitą Ludową—w osobnej umowie zawartej
między Centrum Pompidou i Muzeum Sztuki w Łodzi 8 paź-
dziernika 1981 r. i potwierdzonej 14 lipca 1982 r. w Minis-
terstwie Kultury i Sztuki. Opracowaniem wystawy i jej
przygotowaniem zajął się zespół polsko-francuski pod kie-
rownictwem dwóch komisarzy generalnych:
ze strony francuskiej — Dominique Bożo — dyrektor Muzeum
Narodowego Sztuki Nowoczesnej w Centrum Pompidou
oraz Germain Viatte, Serge Fauchereau, Stanislas Zadora,
Marcel Bonnaud, Nicholas Snowman, Jana Claverie;
ze strony polskiej — Ryszard Stanisławski — dyrektor
Muzeum Sztulci w Łodzi oraz zespół konsultacyjny: Jerzy
Lisowski, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Józef Patkowski, Mie-
czysław Porębski.
Wystawę z jej pełnym programom imprez towarzyszących
opracował i przygotował znacznie szerszy komitet naukowy
polsko-francuski, w którym uczestniczyli: Marcel Bonnaud,
Nathalie Brunet, Wojciech Chmurzyński, Jana Claverie,
Urszula Czartoryska, Serge Faucherau, Blaise Gauthier,
Jaromir Jedliński, Jan Kłossowicz, Zygmunt Krauze, Lech
Lechowicz, Janina Ładnowska, Jerzy Lisowski, Ewa Mikina,
Grzegorz Musial, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Józef Patkowski,
Alain Sayag, Nicolas Snowman, Ryszard Stanisławski,
Wojciech Sztaba, Andrzej Turowski, Germain Viatte, Stanislas
Zadora, Janusz Zagrodzki. Korzystano ponadto z licznych
konsultacji polskich i francuskich specjalistów.
Od chwili powstania projektu wystawy — kontynuując
inicjatywę Pontusa Hultena, aby w pierwszych latach dzia-
łalności przedstawić w Centrum Pompidou wielkie wielo-
dyscyplinarne wystawy ukazujące główne ośrodki wymiany
międzynarodowej idei artystycznych XX wieku — strona
francuska akcentowała znaczący charakter Muzeum Sztuki
w Łodzi, które od 1931 r., czasu otwarcia międzynarodowej
kolekcji sztuki nowoczesnej, zorganizowanej przez awangar-
dową grupę ,,a.r." (artyści rewolucyjni), było jednym z pierw-
szych muzeów sztuki nowoczesnej w Europie. Muzeum to
charakteryzowało się ponadto pionierskim programem dy-
daktycznym odnoszącym się przede wszystkim do środowiska
robotniczego przemysłowej Łodzi. Program ten, opracowany
wspólnie przez artystów i postępowych działaczy muzealnych
okresu międzywojennego, stanowi do dziś kontynuowany
model popularyzacji sztuki nowoczesnej w szerokich kręgach
odbiorców.
Intensywne prace nad koncepcją wystawy oraz jej
szczegółowym scenariuszem prowadzone w zespole polsko-
-francuskim, który spotykal sie wielokrotnie w Łodzi i w War-
szawie, trwały przez wiele miesięcy, aż do końca roku 1982.
Założenia ogólne wystawy
Wystawa Presences polonaises zgodnie z przyjętą kon-
cepcją nie miała ambicji przedstawienia panoramy sztuki
polskiej XX wieku. Zwalniały ją od tego zadania wielość
i różnorodność dotychczasowych wystaw sztuki polskiej
w Paryżu. Każda z nich, podobnie jak i omawiana, ukazy-
wała — z założenia — pewien określony, wybrany aspekt
twórczości. Wystawa w Centrum Pompidou została potrak-
towana jako jedno z ogniw w serii imprez kultury
polskiej we Francji. Warto przypomnieć, że w Paryżu odbyły
się w ostatnich latach bardzo znaczące prezentacje sztuki
polskiej, jak wielka wystawa retrospektywna w Petit Palais,
wystawa koloryzmu polskiego, wystawa Źródła i poszukiwania
we współczesnej sztuce polskiej, Romantyzm i romantycznośc
125
nętrznego Muzeum i na tle witraży, które mają być wykonane
według projektów witraży wawelskich Wyspiańskiego.
Koncepcja Muzeum Stanisława Wyspiańskiego wg projektu
prof. dr Mieczysława Porębskiego, kuratora działów sztuki
nowoczesnej Muzeum Narodowego w Krakowie.
Scenariusz szczegółowy i nadzór nad realizacją-adiunkt mgr
Marta Romanowska.
Oprawa plastyczna wystawy — Jan Kolanowski przy współ-
pracy Piotra Bożyka.
Fotografie — Henryk Hermanowicz.
Projekt modelu Wawel-Akropolis-mgr inż. arch. Jacek Czu-
biński, mgr inż. arch. Jerzy Porębski, wykonanie Stanisław
Luba, Ireneusz Pudełko.
Obiekty przygotowała do ekspozycji pracownia konserwacji
malarstwa i rzeźby pod kier, mgr Krystyny Bartel-Bochnak;
Muzeum Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie przy ul.
Kanoniczej 9 otwarte jest codziennie, z wyjątkiem ponie-
działków, wtorków i dni poświątecznych, w godzinach od
10—16, w czwartek w godz. od 12—18.
Marta Bank-Romanowska
PRESANCES POLONAISE - L'ART VIVANT AUTOUR DE MUSEE DE ŁÓDŹ
Centrum Georges Pompidou, Paryż 21 czerwca—26 września 1983 r.
Koncepcja wystawy powstała w wyniku konsultacji
przeprowadzonych między Centrum Georges Pompidou
w Paryżu i Muzeum Sztuki w Łodzi w latach 1979, 1980
i 1981 r. Zasady organizacyjne określone zostały — w ramach
programu wymiany kulturalnej między Republiką Francuską
iPolską Rzeczypospolitą Ludową—w osobnej umowie zawartej
między Centrum Pompidou i Muzeum Sztuki w Łodzi 8 paź-
dziernika 1981 r. i potwierdzonej 14 lipca 1982 r. w Minis-
terstwie Kultury i Sztuki. Opracowaniem wystawy i jej
przygotowaniem zajął się zespół polsko-francuski pod kie-
rownictwem dwóch komisarzy generalnych:
ze strony francuskiej — Dominique Bożo — dyrektor Muzeum
Narodowego Sztuki Nowoczesnej w Centrum Pompidou
oraz Germain Viatte, Serge Fauchereau, Stanislas Zadora,
Marcel Bonnaud, Nicholas Snowman, Jana Claverie;
ze strony polskiej — Ryszard Stanisławski — dyrektor
Muzeum Sztulci w Łodzi oraz zespół konsultacyjny: Jerzy
Lisowski, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Józef Patkowski, Mie-
czysław Porębski.
Wystawę z jej pełnym programom imprez towarzyszących
opracował i przygotował znacznie szerszy komitet naukowy
polsko-francuski, w którym uczestniczyli: Marcel Bonnaud,
Nathalie Brunet, Wojciech Chmurzyński, Jana Claverie,
Urszula Czartoryska, Serge Faucherau, Blaise Gauthier,
Jaromir Jedliński, Jan Kłossowicz, Zygmunt Krauze, Lech
Lechowicz, Janina Ładnowska, Jerzy Lisowski, Ewa Mikina,
Grzegorz Musial, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Józef Patkowski,
Alain Sayag, Nicolas Snowman, Ryszard Stanisławski,
Wojciech Sztaba, Andrzej Turowski, Germain Viatte, Stanislas
Zadora, Janusz Zagrodzki. Korzystano ponadto z licznych
konsultacji polskich i francuskich specjalistów.
Od chwili powstania projektu wystawy — kontynuując
inicjatywę Pontusa Hultena, aby w pierwszych latach dzia-
łalności przedstawić w Centrum Pompidou wielkie wielo-
dyscyplinarne wystawy ukazujące główne ośrodki wymiany
międzynarodowej idei artystycznych XX wieku — strona
francuska akcentowała znaczący charakter Muzeum Sztuki
w Łodzi, które od 1931 r., czasu otwarcia międzynarodowej
kolekcji sztuki nowoczesnej, zorganizowanej przez awangar-
dową grupę ,,a.r." (artyści rewolucyjni), było jednym z pierw-
szych muzeów sztuki nowoczesnej w Europie. Muzeum to
charakteryzowało się ponadto pionierskim programem dy-
daktycznym odnoszącym się przede wszystkim do środowiska
robotniczego przemysłowej Łodzi. Program ten, opracowany
wspólnie przez artystów i postępowych działaczy muzealnych
okresu międzywojennego, stanowi do dziś kontynuowany
model popularyzacji sztuki nowoczesnej w szerokich kręgach
odbiorców.
Intensywne prace nad koncepcją wystawy oraz jej
szczegółowym scenariuszem prowadzone w zespole polsko-
-francuskim, który spotykal sie wielokrotnie w Łodzi i w War-
szawie, trwały przez wiele miesięcy, aż do końca roku 1982.
Założenia ogólne wystawy
Wystawa Presences polonaises zgodnie z przyjętą kon-
cepcją nie miała ambicji przedstawienia panoramy sztuki
polskiej XX wieku. Zwalniały ją od tego zadania wielość
i różnorodność dotychczasowych wystaw sztuki polskiej
w Paryżu. Każda z nich, podobnie jak i omawiana, ukazy-
wała — z założenia — pewien określony, wybrany aspekt
twórczości. Wystawa w Centrum Pompidou została potrak-
towana jako jedno z ogniw w serii imprez kultury
polskiej we Francji. Warto przypomnieć, że w Paryżu odbyły
się w ostatnich latach bardzo znaczące prezentacje sztuki
polskiej, jak wielka wystawa retrospektywna w Petit Palais,
wystawa koloryzmu polskiego, wystawa Źródła i poszukiwania
we współczesnej sztuce polskiej, Romantyzm i romantycznośc
125