DOI issue:
Nr. 2-3
DOI article:Kowalczyk, Jerzy: "Studia Wilanowskie": "Studia Wilanowskie", z. I-VIII, Warszawa 1977-1982, Muzeum w Wilanowie - Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48709#0321
JERZY KOWALCZYK
„STUDIA WILANOWSKIE"
„Studia Wilanowskie", z. I—VIII, Warszawa 1977—1982,
Muzeum w Wilanowie — Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie.
Impulsem do powstania wydawnictwa o charakterze
ciągłym, poświęconego podwarszawskiej rezydencji króla
Jana III, był jubileusz trzechsetlecia Wilanowa w kwietniu
1977. Przygotowania do realizacji tego projektu trwały lat
kilka. Prowadzono je w pierwszym po wojnie oddziale Mu-
zeum Narodowego, tj. w Muzeum w Wilanowie, kierowanym
energicznie od roku 1954 po dziś dzień przez Wojciecha
Fijałkowskiego. W roku 1964 utworzył on w ramach statuto-
wej działalności placówki Ośrodek Dokumentacji Naukowej
i Badań nad Sztuką Baroku, którego szefem przez lat pięt-
naście była Irena Malinowska. Gromadzono tu nie tylko
bogate materiały fotograficzne, dotyczące szeroko zakrojo-
nych prac konserwatorskich prowadzonych w Wilanowie
od roku 1954, ale także wszelkie źródła pisane i ikonograficzne
do dziejów pałacu, jego wnętrz, zbiorów i mecenatu artys-
tycznego Jana III. Działalność tę utrudniało, niestety,
niezbyt fortunne rozparcelowanie w okresie powojennym
biblioteki, archiwum oraz wilanowskiej kolekcji rysunków
i rycin. Istotnym zadaniem Ośrodka stało się redagowanie
„Studiów Wilanowskich".
W ciągu sześciu lat (1977—1982) ukazało się osiem nu-
merów początkowo pomyślanych chyba jako półroczniki,
skoro w roku 1977 wyszły dwa zeszyty (I i II), a w 1978 —
zeszyt podwójny (III/IV); od 1979 r. ukazuje się systema-
tycznie jeden zeszyt rocznie. Redakcja pracuje od początku
w tym samym składzie: dr Wojciech Fijałkowski — redaktor
naczelny, mgr Irena Malinowska — sekretarz redakcji i mgr
Jadwiga Mieleszko - — redaktor techniczny. Dzięki temu
ofiarnemu zespołowi „Studia Wilanowskie" utrzymują wy-
soki poziom merytoryczny i edytorski choć poprzestają na
skromnej szacie typograficznej. Wydawane są techniką małej
poligrafii, ale z ilustracjami na wkładkach kredowych, na
ogół przyzwoicie wykonanymi. Okładka wszystkich zeszytów
jest jednolita, z dobrze dobranym stałym motywem, jakim
jest wizerunek edikuli portalu z herbami i medalionom
z popiersiom Herkulesa z południowej galerii pałacu w Wila-
nowie. Rycina została zaczerpnięta z karty tytułowej pamiąt-
kowego albumu o Wilanowie wydanego przez Skimborowicza
i Gersona w 1877 r. Zeszyty o niezbyt dużej objętości liczą
od 94—189 stron, każdy zaopatrzony jest w kilkanaście
(zeszyt I aż w 30!) kart z ilustracjami, które stanowią war-
tościową część publikacji.
Artykuły „Studiów Wilanowskich" koncentrują się —
jak dotąd — na dwu okresach: czasach Jana III oraz wieku
XIX, zwłaszcza latach działalności Stanisława Kostki Po-
tockiego. Ma to związek z dwiema sesjami naukowymi, które
dostarczyły wydawnictwu większości materiałów.
Z okazji trzechsetlecia Wilanowa została zorganizowana
wspólnie z Komitetem Historii Nauki i Tecl niki PAN w dniach
25—26 kwietnia 1977 r. międzynarodowa sesja naukowa
Jan III Sobieski — kultura artystyczna i umysłowa jego czasów.
Referaty wygłoszone pierwszego dnia sesji, dotyczące kultury
artystycznej, wypełniły zeszyty I—IV „Studiów Wilanow-
skich", referaty z dnia drugiego poświęcone wybitnemu
uczonemu na dworze Jana III, jezuicie Adamowi Kochań-
skiemu — opublikowano w „Organonie" wydawanym przez
wspomniany wyżej Komitet PAN.
Pierwszy zeszyt „Studiów" otwiera artykuł (s. 11—45) —
o podstawowym znaczeniu — Wojciecha Fijałkowskiego
pt. Jan III Sobieski i jego mecenat artystyczny, stanowiący
pionierską i udaną próbę pelnej charakterystyki wszechstron-
nej działalności i zainteresowań króla, z teatrem włącznie.
Praca zawiera liczne ilustracje fundacji sakralnych i świeckich
oraz wartościowy aneks bibliograficzny, liczący ok. stu pięć-
dziesięciu pozycji, bardzo użyteczny dla wszystkich zajmują-
cych się tą problematyką.
Wśród referatów zamieszczonych w „Studiach Wilanow-
skich" (z. I—IV) zwracają uwagę wypowiedzi historyków:
monografisty Jana III — Zbigniewa Wójcika (Sobieski —
polityk i mąż stanu) oraz monografisty królowej Marysieńki —
311
„STUDIA WILANOWSKIE"
„Studia Wilanowskie", z. I—VIII, Warszawa 1977—1982,
Muzeum w Wilanowie — Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie.
Impulsem do powstania wydawnictwa o charakterze
ciągłym, poświęconego podwarszawskiej rezydencji króla
Jana III, był jubileusz trzechsetlecia Wilanowa w kwietniu
1977. Przygotowania do realizacji tego projektu trwały lat
kilka. Prowadzono je w pierwszym po wojnie oddziale Mu-
zeum Narodowego, tj. w Muzeum w Wilanowie, kierowanym
energicznie od roku 1954 po dziś dzień przez Wojciecha
Fijałkowskiego. W roku 1964 utworzył on w ramach statuto-
wej działalności placówki Ośrodek Dokumentacji Naukowej
i Badań nad Sztuką Baroku, którego szefem przez lat pięt-
naście była Irena Malinowska. Gromadzono tu nie tylko
bogate materiały fotograficzne, dotyczące szeroko zakrojo-
nych prac konserwatorskich prowadzonych w Wilanowie
od roku 1954, ale także wszelkie źródła pisane i ikonograficzne
do dziejów pałacu, jego wnętrz, zbiorów i mecenatu artys-
tycznego Jana III. Działalność tę utrudniało, niestety,
niezbyt fortunne rozparcelowanie w okresie powojennym
biblioteki, archiwum oraz wilanowskiej kolekcji rysunków
i rycin. Istotnym zadaniem Ośrodka stało się redagowanie
„Studiów Wilanowskich".
W ciągu sześciu lat (1977—1982) ukazało się osiem nu-
merów początkowo pomyślanych chyba jako półroczniki,
skoro w roku 1977 wyszły dwa zeszyty (I i II), a w 1978 —
zeszyt podwójny (III/IV); od 1979 r. ukazuje się systema-
tycznie jeden zeszyt rocznie. Redakcja pracuje od początku
w tym samym składzie: dr Wojciech Fijałkowski — redaktor
naczelny, mgr Irena Malinowska — sekretarz redakcji i mgr
Jadwiga Mieleszko - — redaktor techniczny. Dzięki temu
ofiarnemu zespołowi „Studia Wilanowskie" utrzymują wy-
soki poziom merytoryczny i edytorski choć poprzestają na
skromnej szacie typograficznej. Wydawane są techniką małej
poligrafii, ale z ilustracjami na wkładkach kredowych, na
ogół przyzwoicie wykonanymi. Okładka wszystkich zeszytów
jest jednolita, z dobrze dobranym stałym motywem, jakim
jest wizerunek edikuli portalu z herbami i medalionom
z popiersiom Herkulesa z południowej galerii pałacu w Wila-
nowie. Rycina została zaczerpnięta z karty tytułowej pamiąt-
kowego albumu o Wilanowie wydanego przez Skimborowicza
i Gersona w 1877 r. Zeszyty o niezbyt dużej objętości liczą
od 94—189 stron, każdy zaopatrzony jest w kilkanaście
(zeszyt I aż w 30!) kart z ilustracjami, które stanowią war-
tościową część publikacji.
Artykuły „Studiów Wilanowskich" koncentrują się —
jak dotąd — na dwu okresach: czasach Jana III oraz wieku
XIX, zwłaszcza latach działalności Stanisława Kostki Po-
tockiego. Ma to związek z dwiema sesjami naukowymi, które
dostarczyły wydawnictwu większości materiałów.
Z okazji trzechsetlecia Wilanowa została zorganizowana
wspólnie z Komitetem Historii Nauki i Tecl niki PAN w dniach
25—26 kwietnia 1977 r. międzynarodowa sesja naukowa
Jan III Sobieski — kultura artystyczna i umysłowa jego czasów.
Referaty wygłoszone pierwszego dnia sesji, dotyczące kultury
artystycznej, wypełniły zeszyty I—IV „Studiów Wilanow-
skich", referaty z dnia drugiego poświęcone wybitnemu
uczonemu na dworze Jana III, jezuicie Adamowi Kochań-
skiemu — opublikowano w „Organonie" wydawanym przez
wspomniany wyżej Komitet PAN.
Pierwszy zeszyt „Studiów" otwiera artykuł (s. 11—45) —
o podstawowym znaczeniu — Wojciecha Fijałkowskiego
pt. Jan III Sobieski i jego mecenat artystyczny, stanowiący
pionierską i udaną próbę pelnej charakterystyki wszechstron-
nej działalności i zainteresowań króla, z teatrem włącznie.
Praca zawiera liczne ilustracje fundacji sakralnych i świeckich
oraz wartościowy aneks bibliograficzny, liczący ok. stu pięć-
dziesięciu pozycji, bardzo użyteczny dla wszystkich zajmują-
cych się tą problematyką.
Wśród referatów zamieszczonych w „Studiach Wilanow-
skich" (z. I—IV) zwracają uwagę wypowiedzi historyków:
monografisty Jana III — Zbigniewa Wójcika (Sobieski —
polityk i mąż stanu) oraz monografisty królowej Marysieńki —
311