DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Skalska-Miecik, Lija: Wystawa monograficzna Władysława Ślewińskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48709#0140
KRONIKA
11. 1. Fragment wystawy Władysława Olewińskiego w Muz. Narodowym
w Warszawie.
School, New York 1972), zawierająca rozdział monograficzny
poświęcony Słowińskiemu. Pozycję Plewińskiego na między-
narodowym gruncie utrwaliła jego wystawa monograficzna,
zorganizowana przez Societó de Peinture de Pont-Aven
i Muzeum Narodowe w Warszawie w Pont-Aven. Z inicjatywą
zorganizowania tej wystawy wystąpiło Societe de Peinture de
Pont-Aven, które od szeregu lat realizuje ambitny plan
prezentacji w Pont-Aven twórczości malarzy skupionych
wokół Gauguina, członków słynnej grupy Pont-Aven. Wysta-
wa, czynna od 13 czerwca do 19 września 1981 roku, obejmo-
wała siedemdziesiąt dzieł artysty ze zbiorów polskich i fran-
cuskich; ponad połowę stanowiły obrazy będące własnością
Muzeum Narodowego w Warszawie. Cennym uzupełnieniem
wystawy był Portret Olewińskiego z bukietem kwiatów pędzla
Gauguina, wypożyczony z Muzeum Narodowego Sztuki Za-
chodniej w Tokio. Wystawę zorganizowano pod patronatem
wielu wysokich osobistości polskich i francuskich; została ona
odnotowana jako ważne wydarzenie w życiu artystycznym
Francii. Posiadała efektowny plakat oraz katalog (autorstwa
Władysławy Jaworskiej, która była również komisarzem wy-
stawy), obejrzało ją ponad 13 tys. widzów, w tym wielu tu-
rystów zagranicznych. W entuzjastyczne wypowiedzi na
temat malarstwa Olewińskiego obfituje „Złota księga" wysta-
wy, obszerne recenzje poświęciły jej m.in. „Figaro" i „Lo
Monde", bardzo liczne wzmianki zamieściła prasa regionalna.
W Polsce pierwszą większą wystawę Olewińskiego zorga-
nizowało w roku 1978 Muzeum Pomorza Środkowego w Słups-
ku (sto cztery prace ze zbiorów muzeów polskicli); pokazano
ją następnie w Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym
w Krakowie. Nie wydano jednali katalogu naukowego i może
dlatego nie spotkała się ona z szerszym oddźwiękiem w śro-
dowisku krytyków i historyków sztuki. Tak więc Muzeum
Narodowe w Warszawie zaprezentowało pierwszą naukowo
opracowaną ekspozycję dziel Ślewińskiego, choć w sensie
ilościowym (ok. stu dziesięciu obiektów) nie różniła się ona
zbytnio od pokazu w Słupsku.
Trzon warszawskiej wystawy stanowiły obrazy z Muzeum
Narodowego w Warszawie, które posiada najpokaźniejszy
i najbardziej wartościowy zbiór dzieł Ślewińskiego. Jako
pierwszy jego obraz znalazł się w Muzeum Narodowym w roku
1926 słynny Sierota z Poronina, dalszych pięć, należących do
najlepszych prac artysty m.in. Autoportret w słomkowym ka-
peluszu i Dwie Bretonki z koszem jabłek, trafiło do Muzeum
jako dar znanych warszawskich kolekcjonerów, Aliny i Jakuba
Glassów. Byly to początki zbioru, który dzięki darom i za-
kupom liczy obecnie siedemdziesiąt jeden obiektów. W znacz-
nym stopniu wzbogacił go nadesłany z Francji niezwykle
hojny dar sióstr Marie-Louise Primel-Lagrange i Jeanne
Primel-Buffetaud, które w roku 1962 — - dzięki zabiegom
prof. Jaworskiej — ofiarowały Muzeum Narodowemu trzy-
134
11. 1. Fragment wystawy Władysława Olewińskiego w Muz. Narodowym
w Warszawie.
School, New York 1972), zawierająca rozdział monograficzny
poświęcony Słowińskiemu. Pozycję Plewińskiego na między-
narodowym gruncie utrwaliła jego wystawa monograficzna,
zorganizowana przez Societó de Peinture de Pont-Aven
i Muzeum Narodowe w Warszawie w Pont-Aven. Z inicjatywą
zorganizowania tej wystawy wystąpiło Societe de Peinture de
Pont-Aven, które od szeregu lat realizuje ambitny plan
prezentacji w Pont-Aven twórczości malarzy skupionych
wokół Gauguina, członków słynnej grupy Pont-Aven. Wysta-
wa, czynna od 13 czerwca do 19 września 1981 roku, obejmo-
wała siedemdziesiąt dzieł artysty ze zbiorów polskich i fran-
cuskich; ponad połowę stanowiły obrazy będące własnością
Muzeum Narodowego w Warszawie. Cennym uzupełnieniem
wystawy był Portret Olewińskiego z bukietem kwiatów pędzla
Gauguina, wypożyczony z Muzeum Narodowego Sztuki Za-
chodniej w Tokio. Wystawę zorganizowano pod patronatem
wielu wysokich osobistości polskich i francuskich; została ona
odnotowana jako ważne wydarzenie w życiu artystycznym
Francii. Posiadała efektowny plakat oraz katalog (autorstwa
Władysławy Jaworskiej, która była również komisarzem wy-
stawy), obejrzało ją ponad 13 tys. widzów, w tym wielu tu-
rystów zagranicznych. W entuzjastyczne wypowiedzi na
temat malarstwa Olewińskiego obfituje „Złota księga" wysta-
wy, obszerne recenzje poświęciły jej m.in. „Figaro" i „Lo
Monde", bardzo liczne wzmianki zamieściła prasa regionalna.
W Polsce pierwszą większą wystawę Olewińskiego zorga-
nizowało w roku 1978 Muzeum Pomorza Środkowego w Słups-
ku (sto cztery prace ze zbiorów muzeów polskicli); pokazano
ją następnie w Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym
w Krakowie. Nie wydano jednali katalogu naukowego i może
dlatego nie spotkała się ona z szerszym oddźwiękiem w śro-
dowisku krytyków i historyków sztuki. Tak więc Muzeum
Narodowe w Warszawie zaprezentowało pierwszą naukowo
opracowaną ekspozycję dziel Ślewińskiego, choć w sensie
ilościowym (ok. stu dziesięciu obiektów) nie różniła się ona
zbytnio od pokazu w Słupsku.
Trzon warszawskiej wystawy stanowiły obrazy z Muzeum
Narodowego w Warszawie, które posiada najpokaźniejszy
i najbardziej wartościowy zbiór dzieł Ślewińskiego. Jako
pierwszy jego obraz znalazł się w Muzeum Narodowym w roku
1926 słynny Sierota z Poronina, dalszych pięć, należących do
najlepszych prac artysty m.in. Autoportret w słomkowym ka-
peluszu i Dwie Bretonki z koszem jabłek, trafiło do Muzeum
jako dar znanych warszawskich kolekcjonerów, Aliny i Jakuba
Glassów. Byly to początki zbioru, który dzięki darom i za-
kupom liczy obecnie siedemdziesiąt jeden obiektów. W znacz-
nym stopniu wzbogacił go nadesłany z Francji niezwykle
hojny dar sióstr Marie-Louise Primel-Lagrange i Jeanne
Primel-Buffetaud, które w roku 1962 — - dzięki zabiegom
prof. Jaworskiej — ofiarowały Muzeum Narodowemu trzy-
134