Vitruvius; Schneider, Johann Gottlob [Editor]: Marci Vitruvii Pollionis De architectura libri decem (Band 1): Commentariorum partem priorem tenens (Leipzig, 1807) [Cicognara, 743A]

I. IBER V. C A P. III. IV. 121

cunque vox esset in scena, clarior et suavior ad spe-
ctatorinn perveniret aures. Uti enim organa in aeneis
laminis aut corneis echeis ad chordcirum sonitus cla-
ritatem perficiuntur, sic theatrorum per harmonicen
ad augendam vocem ratiocinationes ab antiquis sunt
constitutae.

C A P U T IV.

v• ■ D e H a r m o n i c a.

Harmonica autem est musica litteratura obscura
et difiicilis, maxime quidem quibus Graecae litterae
non sunt notae; quam si volumus explicare, necesse
est etiam graecis verbis uti, quod nonnulla eorum
latinas non habent appellationes. Itaque ut potero
qnam apertissime ex Aristoxeni scripturis interpreta-
bor, et eius diagramma subscribam finitionesque so-
nituum designabo, uti qiii diligentius attenderit, faci-
lius percipere possit. Vox enim duobus modis move-
tur; e quibvis unus habet effectus continuatos alter
distantes. Continuata vox neque in finitionibus con-
sistit neque in loco ullo, efficitque terminationes non
apparentes , intervalla autem media patentia; uti ser-
mone cum dicimus sol, lux, flos, nox. Sic enim,
nec unde incipit nec ubi desinit, intelligitur, quod
neque ex acuta facta [est] grayis nec ex gravi acuta
apparet auribus. Per distantiam autem e contrario :
namque cum flectitur immutatione vox, alias fit acuta
alias gravis; statuit se in alicuius sonitus finitione,
deinde in alterius, et id ultro citro crebre faciendo
inconstans apparet sensibus, uti in cantionibus cnm
flectentes vocem varietatem facimus modulationis. Ita-