DOI Artikel:
Kaczmarzyk, Dariusz: Popiersie królowej Marii Kazimiery Sobieskiej i jego domniemany autor Jacques Prou (junior)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48233#0154
DARIUSZ KACZMARZYK
U. 3. Malarz francuski z końca XVII w., Portret
królowej Marii Kazimiery Sobieskiej, ol. pł., Mu-
zeum Narodowe w Warszawie Oddział w Wilano-
wie. (Fot. B. Seredyńska)
II. 4. J. Blondeau, Portret królowej Marii Kazi-
miery Sobieskiej, miedzioryt, Muzeum Narodowe
w Warszawie. (Fot. H. Romanowski)
zupełnie dodatnim, Manii Ludwiki iz Gonzagów de
Nevers, żony króla Jana Kazimierza, której była po
przyjaździe do Polski damą dworu, szczególnie wy-
różnianą. Król Jan Sobieski 'miał swoich agentów
politycznych i kulturalnych także w Paryżu. Szcze-
gólny wpływ na zainteresowanie się króla sztuką,
malarstwem i rzeźbą miał jego szwagier markiz
Firanęoiis G-astoin de Bethune, ożeniony ze stairsizą sio-
strą Marii Kazimieryn. Przebywał on kilkakrotnie
(od 1676 i następnie od 1685 r.) w Polsce jako amba-
sador króla Ludwika XIV. Pośredniczył więc nie-
wątpliwie w realizacji wielu artystycznych zamówień
obojga Sobieskich, także portretowego popiersia u
rzeźbiarza zapewne z kręgu wersalskiego, co mogło
być także warunkiem ambitnej Marysieńki, szachu-
jącej Ludwika XIV swoimi posunięciami polityczny-
mi celem uzyskania beneficjów dla swego ojca.
Maria Kazimiera była jedną z wielu córek mar-
kiza Henri D’Arquien de la Grange, dowódcy regi-
11 W. FIJAŁKOWSKI, Wilanów, Warszawa 1973, s. 29.
12 C. SEYMOUR Jr, A group of Royal portrait busts
from the reign of Louis XIV, „The Art Bulletin” XXXIV,
1952, nr 4, s. 288—296, il. 5.
mentu gwardii Filipa ks. Orleańskiego, brata Lud-
wika XIV. Popiersie ks. Filipa, protektora rodziny
D’Arquien wyrzeźbił w marmurze Jacques Prou ju-
nior; znajduje się ono obecnie w National Gallery
of Art w Waszyngtonie11 12. Replikę tego biustu po-
siada także Muzeum Narodowe w Warszawie, jak
również przypisywane temu rzeźbiarzowi popiersie
Ludwika XIV, obydwa dzieła w marmurze kararyj-
skim 13.
Jacques Prou junior (1655—1706) uczył się rzeźby
u swego ojca Jacques Prou seniora, rzeźbiarza kró-
lewskiego'. W latach 1576—-80 przebywał jako sty-
pendysta królewski we Włoszech. Od 1695 r. był pro-
fesorem Academie Royal w Paryżu. Pracował przy
dekoracji Luwru i kościoła Św. Ludwika (des Inva-
lides) w Paryżu. Współpracował także z A. Coysevox
przy ozdabianiu pałaców królewskich w Wersalu i
Marły. Był również autorem kilku popiersi osobis-
tości z otoczenia dworu monarszego. Rzeźby jego ce-
13 D. KACZMARZYK, Rzeźba europejska od XV do XX
wieku. Katalog zbiorów, Muzeum Narodowe w Warszawie,
Warszawa 1978, nr 157 i 158 i il.
144
U. 3. Malarz francuski z końca XVII w., Portret
królowej Marii Kazimiery Sobieskiej, ol. pł., Mu-
zeum Narodowe w Warszawie Oddział w Wilano-
wie. (Fot. B. Seredyńska)
II. 4. J. Blondeau, Portret królowej Marii Kazi-
miery Sobieskiej, miedzioryt, Muzeum Narodowe
w Warszawie. (Fot. H. Romanowski)
zupełnie dodatnim, Manii Ludwiki iz Gonzagów de
Nevers, żony króla Jana Kazimierza, której była po
przyjaździe do Polski damą dworu, szczególnie wy-
różnianą. Król Jan Sobieski 'miał swoich agentów
politycznych i kulturalnych także w Paryżu. Szcze-
gólny wpływ na zainteresowanie się króla sztuką,
malarstwem i rzeźbą miał jego szwagier markiz
Firanęoiis G-astoin de Bethune, ożeniony ze stairsizą sio-
strą Marii Kazimieryn. Przebywał on kilkakrotnie
(od 1676 i następnie od 1685 r.) w Polsce jako amba-
sador króla Ludwika XIV. Pośredniczył więc nie-
wątpliwie w realizacji wielu artystycznych zamówień
obojga Sobieskich, także portretowego popiersia u
rzeźbiarza zapewne z kręgu wersalskiego, co mogło
być także warunkiem ambitnej Marysieńki, szachu-
jącej Ludwika XIV swoimi posunięciami polityczny-
mi celem uzyskania beneficjów dla swego ojca.
Maria Kazimiera była jedną z wielu córek mar-
kiza Henri D’Arquien de la Grange, dowódcy regi-
11 W. FIJAŁKOWSKI, Wilanów, Warszawa 1973, s. 29.
12 C. SEYMOUR Jr, A group of Royal portrait busts
from the reign of Louis XIV, „The Art Bulletin” XXXIV,
1952, nr 4, s. 288—296, il. 5.
mentu gwardii Filipa ks. Orleańskiego, brata Lud-
wika XIV. Popiersie ks. Filipa, protektora rodziny
D’Arquien wyrzeźbił w marmurze Jacques Prou ju-
nior; znajduje się ono obecnie w National Gallery
of Art w Waszyngtonie11 12. Replikę tego biustu po-
siada także Muzeum Narodowe w Warszawie, jak
również przypisywane temu rzeźbiarzowi popiersie
Ludwika XIV, obydwa dzieła w marmurze kararyj-
skim 13.
Jacques Prou junior (1655—1706) uczył się rzeźby
u swego ojca Jacques Prou seniora, rzeźbiarza kró-
lewskiego'. W latach 1576—-80 przebywał jako sty-
pendysta królewski we Włoszech. Od 1695 r. był pro-
fesorem Academie Royal w Paryżu. Pracował przy
dekoracji Luwru i kościoła Św. Ludwika (des Inva-
lides) w Paryżu. Współpracował także z A. Coysevox
przy ozdabianiu pałaców królewskich w Wersalu i
Marły. Był również autorem kilku popiersi osobis-
tości z otoczenia dworu monarszego. Rzeźby jego ce-
13 D. KACZMARZYK, Rzeźba europejska od XV do XX
wieku. Katalog zbiorów, Muzeum Narodowe w Warszawie,
Warszawa 1978, nr 157 i 158 i il.
144