DOI Artikel:
Wspomnienia pośmiertne
DOI Artikel:Kicianka, Helena: Barbara Domańska: (1934-1977)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.48233#0476
WSPOMNIENIE POŚMIERTNE
BARBARA DOMAŃSKA
(1934-1977)
W dniu 14 września 1977 r. odeszła przedwcześ-
nie z naszego środowiska mgr Barbara z Kiszkow-
skich Domańska, historyk sztuki, kustosz Muzeum
Narodowego w Krakowie i wieloletni członek Sto-
warzyszenia Historyków Sztuki.
Urodziła się w rodzinie inteligenckiej dnia 28
marca 1934 r. w miejscowości Rypne (d. wojewódz-
two stanisławowskie). W r. 1951 otrzymała świade-
ctwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Sa-
noku. Po dwuletniej przerwie spowodowanej chorobą
serca, rozpoczęła w 1953 r. studia na Wydziale Filo-
zoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie, uzyskując w r. 1958 dyplom magisterski
na podstawie pracy Kaplica nagrobna książąt Zba-
raskich przy kościele OO. Dominikanów w Krakowie,
przygotowanej pod kierunkiem prof. dra Adama Bo-
chnaka.
Od wczesnej młodości obciążona wadą serca, nie
zrezygnowała z ambitnych planów osobistych i za-
wodowych. W kilka miesięcy po uzyskaniu dyplomu
wyszła za mąż za dziennikarza Jerzego Domańskie-
go, w r. 1963 została matką syna Witolda. Obowiązki
rodzinne nie oderwały Jej jednak od pracy zawodo-
wej i społecznej. Po uzyskaniu dyplomu przez pół
roku pracowała jako referent do spraw związkowych
w Zarządzie Oddziału Polskiej Akademii Nauk w
Krakowie. Od grudnia 1958 r. podjęła pracę w Mu-
zeum Narodowym w Krakowie.
Pierwsze kroki stawiała w Dziale Naukowo-
-Oświatowym Muzeum. Była zapalonym propagato-
rem wiedzy o sztuce: wygłaszała odczyty i prelekcje
w salach muzealnych, a także w innych ośrodkach
kulturalnych, z którymi Muzeum Narodowe współ-
pracowało, w szkołach krakowskich, w Klubie Ofi-
cerskim i in. W pokoleniu młodych i dorosłych roz-
budzała świadomość konieczności kontaktu ze sztuką
poprzez muzea i zabytki — ucząc patrzeć na dzieło
sztuki. Opracowała w tym czasie "kilka cyklów od-
czytowych na temat sztuki polskiej i obcej: Sztuka
w Krakowie od średniowiecza do końca XIX wieku,
Dzieje meblarstwa i urządzenia wnętrz mieszkalnych,
Sztuka XIX wieku, Sztuka 1. połowy XX wieku, a
także szereg odczytów o charakterze monograficz-
nym, dotyczących malarzy polskich i obcych. Począt-
kowo interesowała się malarzami włoskiego Odro-
dzenia, później sztuką XIX i XX wieku. W r. 1962
debiutowała wystawą Pamiątki Kościuszkowskie w
461
BARBARA DOMAŃSKA
(1934-1977)
W dniu 14 września 1977 r. odeszła przedwcześ-
nie z naszego środowiska mgr Barbara z Kiszkow-
skich Domańska, historyk sztuki, kustosz Muzeum
Narodowego w Krakowie i wieloletni członek Sto-
warzyszenia Historyków Sztuki.
Urodziła się w rodzinie inteligenckiej dnia 28
marca 1934 r. w miejscowości Rypne (d. wojewódz-
two stanisławowskie). W r. 1951 otrzymała świade-
ctwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Sa-
noku. Po dwuletniej przerwie spowodowanej chorobą
serca, rozpoczęła w 1953 r. studia na Wydziale Filo-
zoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie, uzyskując w r. 1958 dyplom magisterski
na podstawie pracy Kaplica nagrobna książąt Zba-
raskich przy kościele OO. Dominikanów w Krakowie,
przygotowanej pod kierunkiem prof. dra Adama Bo-
chnaka.
Od wczesnej młodości obciążona wadą serca, nie
zrezygnowała z ambitnych planów osobistych i za-
wodowych. W kilka miesięcy po uzyskaniu dyplomu
wyszła za mąż za dziennikarza Jerzego Domańskie-
go, w r. 1963 została matką syna Witolda. Obowiązki
rodzinne nie oderwały Jej jednak od pracy zawodo-
wej i społecznej. Po uzyskaniu dyplomu przez pół
roku pracowała jako referent do spraw związkowych
w Zarządzie Oddziału Polskiej Akademii Nauk w
Krakowie. Od grudnia 1958 r. podjęła pracę w Mu-
zeum Narodowym w Krakowie.
Pierwsze kroki stawiała w Dziale Naukowo-
-Oświatowym Muzeum. Była zapalonym propagato-
rem wiedzy o sztuce: wygłaszała odczyty i prelekcje
w salach muzealnych, a także w innych ośrodkach
kulturalnych, z którymi Muzeum Narodowe współ-
pracowało, w szkołach krakowskich, w Klubie Ofi-
cerskim i in. W pokoleniu młodych i dorosłych roz-
budzała świadomość konieczności kontaktu ze sztuką
poprzez muzea i zabytki — ucząc patrzeć na dzieło
sztuki. Opracowała w tym czasie "kilka cyklów od-
czytowych na temat sztuki polskiej i obcej: Sztuka
w Krakowie od średniowiecza do końca XIX wieku,
Dzieje meblarstwa i urządzenia wnętrz mieszkalnych,
Sztuka XIX wieku, Sztuka 1. połowy XX wieku, a
także szereg odczytów o charakterze monograficz-
nym, dotyczących malarzy polskich i obcych. Począt-
kowo interesowała się malarzami włoskiego Odro-
dzenia, później sztuką XIX i XX wieku. W r. 1962
debiutowała wystawą Pamiątki Kościuszkowskie w
461