DOI article:
Chojecka, Ewa: Wokół wyposażenia graficznego druków słowiańskich Szwajpolta Fiola
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48233#0244
WOKÓŁ WYPOSAŻENIA GRAFICZNEGO DRUKÓW SŁOWIAŃSKICH SZWAJPOLTA FIOŁA
U. 8. Ukrzyżowanie, drzeworyt. S. Fridolin, Schatzbehalter,
Norymberga, A. Koberger 1491. (Wg Schramm, Bilder-
schmuck)
spotęgowany motyw omdlewania Marii, jaki pojawia
się przykładowo w bizantyńisko-ruskich malowidłach
ściennych XV w. w Lublinie czy Krakowie, inter-
pretowany bywa jako rezultat oddziaływania sztuki
zachodniej36.
Począwszy od w. XIV przeważa w ikonografii
sztuki wschodniej formuła kompozycyjna z dwiema
grulpami postaci: z lewej Marii i kilku niewiast, z
prawej św. Jana i Longina37. Ten właśnie schemat
36 M. WALICKI, Malowidła ścienne kościoła św. Trójcy
na zamku w Lublinie (1418), (Studia do dziejów sztuki w
Polsce, III, Warszawa 1930, s. 74—75, tabl. XV, il. 2); — A.
ROŻYCKA-BRYZEK, Bizantyńsko-ruskie malowidła ścienne
w Kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu (,,Studia do dziejów
Wawelu” III, 1968, s. 248).
znalazł również zastosowanie w drzeworycie krakow-
skiego Oktoicha.
Opisane Ukrzyżowanie znane jest jako typ tzw.
kreteńiski38. Chociaż onegdajsza teza o kluczowej
roli szkoły malarskiej z Krety w okresie póznobi-
zantyńskim uległa .ostatnio znacznej rewizji39, to po-
zostaje sprawą wiadomą, że schemat kompozycyjny
Ukrzyżowania, znany pod tą nazwą, rozpowszechnio-
ny był na szerokich obszarach sztuki bizantyńskiej.
37 Leańkon der christlichen Ikonographie, o.c., II, s. 616.
38 MILLET, O.C., S. 450—453.
39 M.in. zdanie takie reprezentuje V. N. LAZAREV,
Istorija vizantijskoj źiuopisi, Moskwa 1947, s. 211.
231
U. 8. Ukrzyżowanie, drzeworyt. S. Fridolin, Schatzbehalter,
Norymberga, A. Koberger 1491. (Wg Schramm, Bilder-
schmuck)
spotęgowany motyw omdlewania Marii, jaki pojawia
się przykładowo w bizantyńisko-ruskich malowidłach
ściennych XV w. w Lublinie czy Krakowie, inter-
pretowany bywa jako rezultat oddziaływania sztuki
zachodniej36.
Począwszy od w. XIV przeważa w ikonografii
sztuki wschodniej formuła kompozycyjna z dwiema
grulpami postaci: z lewej Marii i kilku niewiast, z
prawej św. Jana i Longina37. Ten właśnie schemat
36 M. WALICKI, Malowidła ścienne kościoła św. Trójcy
na zamku w Lublinie (1418), (Studia do dziejów sztuki w
Polsce, III, Warszawa 1930, s. 74—75, tabl. XV, il. 2); — A.
ROŻYCKA-BRYZEK, Bizantyńsko-ruskie malowidła ścienne
w Kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu (,,Studia do dziejów
Wawelu” III, 1968, s. 248).
znalazł również zastosowanie w drzeworycie krakow-
skiego Oktoicha.
Opisane Ukrzyżowanie znane jest jako typ tzw.
kreteńiski38. Chociaż onegdajsza teza o kluczowej
roli szkoły malarskiej z Krety w okresie póznobi-
zantyńskim uległa .ostatnio znacznej rewizji39, to po-
zostaje sprawą wiadomą, że schemat kompozycyjny
Ukrzyżowania, znany pod tą nazwą, rozpowszechnio-
ny był na szerokich obszarach sztuki bizantyńskiej.
37 Leańkon der christlichen Ikonographie, o.c., II, s. 616.
38 MILLET, O.C., S. 450—453.
39 M.in. zdanie takie reprezentuje V. N. LAZAREV,
Istorija vizantijskoj źiuopisi, Moskwa 1947, s. 211.
231