DOI Artikel:
Morka, Mieczysław: Figura św. Barbary w kościele na Karczówce w Kielcach
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48233#0402
FIGURA SW. BARBARY W KOŚCIELE NA KARCZOWCE W KIELCACH
II. 10. Giuseppe Peroni, personifikacja Liberalitas
z nagrobka papieża Leona XI, fragment, 1644, Rzym,
bazylika św. Piotra
Gembickiego, zakupu kruszcu od gwarka i powierze-
nia odkucia rzeźby odpowiedniemu artyście, upłynąć
musiało co najmniej kilka tygodni. Zleceniem zajął
się zapewne biskup Gembicki, powierzając je naj-
prawdopodobniej któremuś ze znanych na terenie
Krakowa warsztatów. Najwybitniejszym podówczas
rzeźbiarzem był w tym mieście Sebastian Sala, któ-
remu Mariusz Karpowicz przypisał jej wykonanie
(por. przyp. 5). Artysta ten pochodzący z okolic Co-
mo na pograniczu Włoch i Szwajcarii, uczył się rzeź-
by zapewne w Mediolanie. Został obywatelem Kra-
kowa w 1630 r., lecz czynny był tam już od r. 16 1 8 52.
Sala prowadził duży warsztat zajmując się również
architekturą i kamieniarką, a ostatnia wzmianka o
nim pochodzi z 1652 r. O jego znaczeniu może świad-
czyć fakt, iż od 1645 r. występował w dokumentach
jako Kamiennik J.K. Mości, a po śmierci Giovanniego
Trevano został Architektem zamkowym i tytułowany
był Budowniczym J.K.Mości53. Specjalnością jego by-
ła rzeźba nagrobkowa, od niedokończonego mauzo-
leum Ligęzów w Rzeszowie poczynając54. Takie zaś
dzieła, jak nagrobek Piotra Opalińskiego w Sierako-
wie z 1641 r., czy biskupa Wawrzyńca Gembickiego
w katedrze gnieźnieńskiej z lat 1638—42, należą do
najwspanialszych nagrobków barokowych powstałych
w siedemnastowiecznej Polsce. Możliwe, iż właśnie do
52 s. WILIŃSKI, Rzeźby Sebastiana Salt dla Krzysztofa
Opalińskiego, „Biul. Hist. Sztuki” XVIII, 1956, nr 1, s. 57,
przyjmuje jako datę początkową 1623; — KARPOWICZ,
Sztuka polska XVII wieku, o.c., s. 75 cofa ją na 1618 r.
£■3 WILIŃSKI, o.c., s. 57.
54 Z warsztatem Sali związali hipotetycznie mauzoleum
A. FISCHINGER, P. KRAKOWSKI, Kościół Bernardynów w
Rzeszowie — mauzoleum Ligęzów, „Studia Renesansowe” III,
1963, s. 187. Atrybucję tę przyjął jako pewną KARPOWICZ,
Sztuka polska XVII wieku, o.c., s. 75.
387
II. 10. Giuseppe Peroni, personifikacja Liberalitas
z nagrobka papieża Leona XI, fragment, 1644, Rzym,
bazylika św. Piotra
Gembickiego, zakupu kruszcu od gwarka i powierze-
nia odkucia rzeźby odpowiedniemu artyście, upłynąć
musiało co najmniej kilka tygodni. Zleceniem zajął
się zapewne biskup Gembicki, powierzając je naj-
prawdopodobniej któremuś ze znanych na terenie
Krakowa warsztatów. Najwybitniejszym podówczas
rzeźbiarzem był w tym mieście Sebastian Sala, któ-
remu Mariusz Karpowicz przypisał jej wykonanie
(por. przyp. 5). Artysta ten pochodzący z okolic Co-
mo na pograniczu Włoch i Szwajcarii, uczył się rzeź-
by zapewne w Mediolanie. Został obywatelem Kra-
kowa w 1630 r., lecz czynny był tam już od r. 16 1 8 52.
Sala prowadził duży warsztat zajmując się również
architekturą i kamieniarką, a ostatnia wzmianka o
nim pochodzi z 1652 r. O jego znaczeniu może świad-
czyć fakt, iż od 1645 r. występował w dokumentach
jako Kamiennik J.K. Mości, a po śmierci Giovanniego
Trevano został Architektem zamkowym i tytułowany
był Budowniczym J.K.Mości53. Specjalnością jego by-
ła rzeźba nagrobkowa, od niedokończonego mauzo-
leum Ligęzów w Rzeszowie poczynając54. Takie zaś
dzieła, jak nagrobek Piotra Opalińskiego w Sierako-
wie z 1641 r., czy biskupa Wawrzyńca Gembickiego
w katedrze gnieźnieńskiej z lat 1638—42, należą do
najwspanialszych nagrobków barokowych powstałych
w siedemnastowiecznej Polsce. Możliwe, iż właśnie do
52 s. WILIŃSKI, Rzeźby Sebastiana Salt dla Krzysztofa
Opalińskiego, „Biul. Hist. Sztuki” XVIII, 1956, nr 1, s. 57,
przyjmuje jako datę początkową 1623; — KARPOWICZ,
Sztuka polska XVII wieku, o.c., s. 75 cofa ją na 1618 r.
£■3 WILIŃSKI, o.c., s. 57.
54 Z warsztatem Sali związali hipotetycznie mauzoleum
A. FISCHINGER, P. KRAKOWSKI, Kościół Bernardynów w
Rzeszowie — mauzoleum Ligęzów, „Studia Renesansowe” III,
1963, s. 187. Atrybucję tę przyjął jako pewną KARPOWICZ,
Sztuka polska XVII wieku, o.c., s. 75.
387