DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Kunkel, Robert: Antoni Solari autorem rozbudowy kościoła franciszkanów w Warce
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48734#0166
MISCELLANEA
telana ciechanowskiego fundusz pozwalający
na wznowienie prac budowlanych. Ich kolej-
ność opisuje wzmiankowana kronika. A.D. 1747
dnia 27 lutego. Kościoła wielki chór drewnia-
ny do szczętu rozbierać się zaczął i z tego
drzewa dało się zapierzenie pod dranicami.
Dzwonnica jest przeniesiona bliżej kościoła,
na której krzyż wielki ze starego kościoła
wieżki [sygnatury] przeniesiony. (...) Tegoż
roku dnia 26 kwietnia (...) zaczęły się funda-
menta na kościół kopać, głębokości ich łokci 6
(...), dnia 6 maja zaczęły się murować; dnia
23 września (...) zakończona robota; funda-
menta wszystkie na kościół tego roku wypro-
wadzone nad ziemię na łokci 2. Także na
konwent aż do schodów według abrysu równo
z ziemią kpnwenckie fundamenta na łokci pół-
trzecia, oprócz piwniczyków dwóch, w któ-
rych fundamenta głębokości łokci 7. Architekt
był Imość pan Antoni Solary, majster mularz
Stefan Nieckowski, obaj z Warszawy.
Można przypuszczać, że nawę z dwuwie-
żową fasadą oraz południowe i zachodnie
skrzydło klasztoru rozpoczęte z taką energią
ukończono najpóźniej w ciągu kilku następ-
nych lat. Stojącą po północnej stronie koś-
cioła okrągłą kaplicę Ukrzyżowania, której
początki sięgają może nawet schyłku XVII w.
odrestaurowano i połączono z kościołem do-
piero w roku 1832.
Restaurowane kilkakrotnie w XIX w. bu-
dowle były w posiadaniu franciszkanów do
kasaty klasztoru w r. 1866 w ramach represji
po Powstaniu Styczniowym.
Lit: Podstawowe daty z historii budowy i li-
teraturę przedmiotu podaje Katalog Zabyt-
ków Sztuki w Polsce, t. X: Woj. warszawskie
pod red. I. Galickiej i H. Sygietyńskiej, z. 5:
Powiat grójecki, oprać. I. Galicka, H. Sygie-
tyńska, D. Kaczmarzyk, Warszawa 1971. Akta
klasztoru w kopii mikrofilmowej w Bibliotece
Narodowej w Warszawie, nr 17123. Wykorzy-
stano: akt erekcyjny klasztoru (s. 2), wizy-
tację z 1724 r. (s. 136), wizytację z 1730—33 r.
(s. 144), kronikę z 1747 r. (s. 63). Modernizacja
pisowni, interpunkcja, tłumaczenie fragmentów
łacińskich oraz wtręty w nawiasach pochodzą
od autora.
telana ciechanowskiego fundusz pozwalający
na wznowienie prac budowlanych. Ich kolej-
ność opisuje wzmiankowana kronika. A.D. 1747
dnia 27 lutego. Kościoła wielki chór drewnia-
ny do szczętu rozbierać się zaczął i z tego
drzewa dało się zapierzenie pod dranicami.
Dzwonnica jest przeniesiona bliżej kościoła,
na której krzyż wielki ze starego kościoła
wieżki [sygnatury] przeniesiony. (...) Tegoż
roku dnia 26 kwietnia (...) zaczęły się funda-
menta na kościół kopać, głębokości ich łokci 6
(...), dnia 6 maja zaczęły się murować; dnia
23 września (...) zakończona robota; funda-
menta wszystkie na kościół tego roku wypro-
wadzone nad ziemię na łokci 2. Także na
konwent aż do schodów według abrysu równo
z ziemią kpnwenckie fundamenta na łokci pół-
trzecia, oprócz piwniczyków dwóch, w któ-
rych fundamenta głębokości łokci 7. Architekt
był Imość pan Antoni Solary, majster mularz
Stefan Nieckowski, obaj z Warszawy.
Można przypuszczać, że nawę z dwuwie-
żową fasadą oraz południowe i zachodnie
skrzydło klasztoru rozpoczęte z taką energią
ukończono najpóźniej w ciągu kilku następ-
nych lat. Stojącą po północnej stronie koś-
cioła okrągłą kaplicę Ukrzyżowania, której
początki sięgają może nawet schyłku XVII w.
odrestaurowano i połączono z kościołem do-
piero w roku 1832.
Restaurowane kilkakrotnie w XIX w. bu-
dowle były w posiadaniu franciszkanów do
kasaty klasztoru w r. 1866 w ramach represji
po Powstaniu Styczniowym.
Lit: Podstawowe daty z historii budowy i li-
teraturę przedmiotu podaje Katalog Zabyt-
ków Sztuki w Polsce, t. X: Woj. warszawskie
pod red. I. Galickiej i H. Sygietyńskiej, z. 5:
Powiat grójecki, oprać. I. Galicka, H. Sygie-
tyńska, D. Kaczmarzyk, Warszawa 1971. Akta
klasztoru w kopii mikrofilmowej w Bibliotece
Narodowej w Warszawie, nr 17123. Wykorzy-
stano: akt erekcyjny klasztoru (s. 2), wizy-
tację z 1724 r. (s. 136), wizytację z 1730—33 r.
(s. 144), kronikę z 1747 r. (s. 63). Modernizacja
pisowni, interpunkcja, tłumaczenie fragmentów
łacińskich oraz wtręty w nawiasach pochodzą
od autora.