Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (52.1990)

RECENZJE — KSIĄŻKI

Przypisy

1 Wcześniej Instytut wydał: Pomniki starozytnobie-
laruskoj kultury. Nouyja adkrycci, Mińsk 1984;
Pomniki kultury. Novyja adkrycci, Minsk 1985.
2 Przy nazwiskach brak jest pełnego brzmienia imion
Autorów prac.
3 V. F. SMATAC „Zestauanne" z „Maloj padarożnaj
kniżycy" F. Skaryny, (w:) Pomniki..., s. 8—13.
4 M. B. TOPOLSKA, Czytelnik i książka w Wielkim
Księstwie Litewskim w dobie Renesansu i Baroku,
Wrocław 1984, s. 103—106.
5 A. M. PIKULIK, Neujadomyja gravjury F. Angilej-
ki, (w:) Pomniki..., s. 14—20.
6 A. J. CHADYKA, Da atrybucyj „Maci boskaj”
z Kryvośyna (w:) Pomniki..., s. 40—44.
7 Obraz musiał mieć znaczenie jedynie lokalne gdyż
nie uwzględniał go A. FRIDIRICH, Historye cudow-
nych obrazów NMP w Polsce, Kraków 1911; t. 4.
8 J. SCHRENCK, Augustissimorium imperatorum se-
renissimorum regum..., Insbruck 1601.
9 A. K. LJAVONAVA, Belaruskija roz'bjary na Rusi
v drugoj palaoine XVII — paćatku XVIII st. (w:)
Pomniki..., s. 45—50.
10 A A. JARASEVIO, Manumental'naja raz'ba XVIII
st. na paunicnym zachadze Belarusi (w:) Pomniki...,
s. 50—57.
11 D. GARSKAVOZ, Interer slonimskaga chrama ber-
nardzinak — pomnik uilenskaga baroka (w:) Pom-
niki..., s. 57—61.
12 S. LORENTZ, Jan Krzysztof Glaubitz, architekt
wileński XVIII stulecia, Warszawa 1937.
13 M. MORELOWSKI, Znaczenie baroku wileńskiego
XVIII stulecia, Wilno 1940.
14 K. GRUDZIŃSKI, Słonim, (w:) Klasztory bernar-
dyńskie w Polsce w jej granicach historycznych,
pod red. H. E. WYCZAWSKIEGO; Kalwaria Ze-
brzydowska 1985, s. 539—541 (tam obszerna lite-
ratura): V. DREMA, Hedel Johann, (w:) Słownik
Artystów Polskich i Obcych w Polsce działających,
pod red. J. MAURIN BIAŁOSTOCKIEJ i J. DER-

WOJEDA, t. III, Warszawa 1979, s. 39—40 (tam
literatura). Akta Prowincji Litewskiej zakonu ber-
nardynów znajdują się w Archiwum Prowincji OO.
Bernardynów w Krakowie.
15 Por. V. DREMA, Materiały do historii sztuki Wiel-
kiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glau-
bicz, Jan Hedel, Jan Melich, „Biul. Hist. Sztuki",
R. XLII, 1980, s. 63—75.
16 E. S. MAKSIMAVA, Danid-garadockija zlotniki
XVII—XVIII st., (w:) Pomniki..., s. 70—75.
17 M. M. JANICKAJA, Ł. M. SALAVIEJ, Rejestr
podarkau pasolstwa Lwa Sapiegi u Maskuu
u 1600 g. (w:), Pomniki..., s. 68—70.
18 Poselstwo Lwa Sapiehy w roku 1600 do Moskwy,
podług dyaryusza Eliasza Pielgrzymowskiego...,
wyd. W. TRĘBICKI, Grodno 1846.
19 I. V. GABRUS, Semantyka i funkcja transepta
u belaruskim dojlidstwie XVI—XVIII st. (w:)
Pomniki..., s. 114—119.
20 J. KOWALCZYK, Latynizacja i okcydentalizacja
architektury grecko-katolickiej w XVIII w., „Biul.
Hist. Sztuki", R. XLII, 1980, s. 347—362. Zarys
ewolucji planów i brył części kościołów na Bia-
łorusi przedstawił A. BARANOWSKI, Nurty, fazy
i centra barokowej architektury sakralnej w daw-
nym Wielkim Księstwie Litewskim, „Biul. Hist.
Sztuki", R. XLVI, 1984, s. 371—394.
21 U. M. DZIANISAU, Z. S. PAZNJAK, Minski klja-
star daminikaicau, (w:) Pomniki..., s. 124—130.
22 A. MIŁOBĘDZKI, Architektura polska XVII wie-
ku, Warszawa 1980, s. 153, il. 439.
23 Najwcześniejszą wzmiankę o udziale Anny Marceli
z Koreckich w fundacji kościoła zamieścił
S. OKOLSKI, Russia florida rosis et iljis hoc est
sanquine, praedicatione, religione et vita..., Leopoli
1646, s. 130—131, mylnie podając nazwisko drugie-
go męża jako Bukowski.
24 D. S. BUBNOWSKI, Gistoryja gorodabudaunićga
razniccja g.p. Mir. (w:) Pomniki..., s. 136—141.