DOI Artikel:
Chrościcki, Juliusz A.: Wystawa Pisanella w Luwrz
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48915#0212
207
JULIUSZ A. CHROŚCICKI
Paryż
Wystawa Pisanella w Luwrze
Wielka monograficzna wystawa Pisanello.
Le peintre aux sept vertus była pokazy-
wana w Luwrze od maja do sierpnia 1996
roku1. Antonio Pisanello, syn Pucciego di Giovanni
da Certo, urodził się ponad sześćset lat temu, około
roku 1395, można więc tę ekspozycję uznać za roczni-
cową. Jej koncepcja zrodziła się przed kilku laty, kie-
dy dyrektorem muzeum był Michel Laclotte, twórca
„wielkiego Luwru”, znawca wczesnorenesansowego
malarstwa włoskiego. Udział w organizacji ekspozy-
cji miał także nowy dyrektor-prezydent, akademik
Pierre Rosenberg, którego działania nie ograniczyły
się tylko do spraw administracyjnych. Pokazano ponad
300 dzieł, w tym również warsztatowe i z kręgu Pisa-
nella. Komisarzami byli: Dominiąue Cordellier
z działu sztuk graficznych Luwru i Paola Marina
z Museo di Castelvecchio w Weronie. Jesienią 1996
roku zaprezentowano w Weronie skromniejszą wersję
ekspozycji z Luwru, oraz katalog we włoskiej wersji
językowej2.
Wielka wystawa w Luwrze i towarzyszące jej dwu-
dniowe międzynarodowe sympozjum wzbogaciły
spojrzenie na sztukę Pisanella i jego krąg artystyczny.
Podsumowano i zaprezentowano obecny stan badań3.
Podkreślono jego tradycyjną „włoskocentryczność”,
mimo udokumentowanej źródłowo działalności arty-
stów włoskich poza granicami Italii w XV wieku,
na przykład w 1427 roku w Budzie, czy około 1420
1 Pisanello. Le peintre aux sept vertus. Musee du Louvre,
Paris 6 mai - aout 1996. Paris 1996, Reunion de Musees
Nationaux, ss. 518. Dalej cytowany jako: Kat. 1996.
2 Pisanello. A cura di P. Marino. Milano 1996. Katalog
włoski jest skrócony, ale wzbogacony kilku esejami.
3 Program Colloque Pisanello przewidywał referaty
w dniach 26-28 czerwca 1996, ale z powodu strajku pracow-
ników Luwru został skrócony do dwu dni: 26 i 28 czerwca.
Materiały z tego Colloque są obecnie przygotowywane do
druku przez D. CORDELLIERA.
4 L. VAYER, Masolino es Roma. Budapest 1962;
S. MOSSAKOWSKI, Kiedy powstała tumba króla
Władysława Jagiełły? [W:] Ars auro prior. Studia loanni
roku w Krakowie, gdzie rzemieślnik z kręgu Donatel-
la wyrzeźbił wczesnorenesansowy nagrobek baldachi-
mowy Władysława Jagiełły4. Wystawa w Luwrze stała
się wydarzeniem w artystycznym życiu Paryża. Prze-
myślana scenografia autorstwa architektów: Maxime
Ketoff i Marie Pratt, kierowała uwagę publiczności
tak, aby maksymalnie ułatwić studiowanie medali czy
rysunków. Medale umieszczono w specjalnych gablo-
tach na wysokości oczu zwiedzających i oświetlono
punktowo sztucznym światłem. Trudno było oderwać
wzrok od poszczególnych obiektów, tak wspaniale zo-
stały wyeksponowane. Rysunki, które przeważały
wśród dzieł pokazywanych w Luwrze, oświetlono,
ze względów konserwatorskich, bardzo słabym świa-
tłem. Percepcję wystawy ułatwiały kilkuzdaniowe opi-
sy obiektu, czasem także uzupełnione o fotografię
porównawczą (np. projekty rysunkowe medali poka-
zano jednocześnie z jego fotografią). Dlatego też, eks-
pozycja cieszyła się zainteresowaniem zarówno wśród
specjalistów jak i szerokiej publiczności.
Dwa dzieła przypisywane medalierom: Antonio
Marescottiemu5 i Nicholausowi działającemu w Fer-
rarze6 wyjaśniają podtytuł wystawy paryskiej - „ma-
larz siedmiu cnót”. Na awersie pierwszego z nich
przedstawiono głowę mężczyzny z profilu, w berret-
tone (książęcym nakryciu głowy), i zamieszczono
podpis: PISANVS PICTOR. Układ liter i ich grafia
są naśladownictwem sygnatur samego malarza7.
Białostocki sexagenario dicata. Warszawa 1981,
s. 227-236; H. BOCZKOWSKA, Herkules i Dawid z rodu
Jagiellonów. Warszawa 1993. Zwracam też uwagę na kilka-
naście rysunków orłów z kręgu florenckiego: B. DEGEN-
GART, A. SCHMITT, Corpus de Italienische Zeichnungen
1300-1450, Teil I Siid-un Mittelitalien, 2. Band. Berlin
1968, nr kat 319-327.
5 Kat. 1996, nr kat. 1. Także esej: D. CODELLIER,
Le peintre aux sept vertus. [W:] Kat. 1996, s. 15-23.
6 Kat. 1996, nr kat. 2.
7 Pisanello podpisywał się zazwyczaj: OPVS PISANI
PICTORIS, PISANI PflCTORIS] OPUS.
JULIUSZ A. CHROŚCICKI
Paryż
Wystawa Pisanella w Luwrze
Wielka monograficzna wystawa Pisanello.
Le peintre aux sept vertus była pokazy-
wana w Luwrze od maja do sierpnia 1996
roku1. Antonio Pisanello, syn Pucciego di Giovanni
da Certo, urodził się ponad sześćset lat temu, około
roku 1395, można więc tę ekspozycję uznać za roczni-
cową. Jej koncepcja zrodziła się przed kilku laty, kie-
dy dyrektorem muzeum był Michel Laclotte, twórca
„wielkiego Luwru”, znawca wczesnorenesansowego
malarstwa włoskiego. Udział w organizacji ekspozy-
cji miał także nowy dyrektor-prezydent, akademik
Pierre Rosenberg, którego działania nie ograniczyły
się tylko do spraw administracyjnych. Pokazano ponad
300 dzieł, w tym również warsztatowe i z kręgu Pisa-
nella. Komisarzami byli: Dominiąue Cordellier
z działu sztuk graficznych Luwru i Paola Marina
z Museo di Castelvecchio w Weronie. Jesienią 1996
roku zaprezentowano w Weronie skromniejszą wersję
ekspozycji z Luwru, oraz katalog we włoskiej wersji
językowej2.
Wielka wystawa w Luwrze i towarzyszące jej dwu-
dniowe międzynarodowe sympozjum wzbogaciły
spojrzenie na sztukę Pisanella i jego krąg artystyczny.
Podsumowano i zaprezentowano obecny stan badań3.
Podkreślono jego tradycyjną „włoskocentryczność”,
mimo udokumentowanej źródłowo działalności arty-
stów włoskich poza granicami Italii w XV wieku,
na przykład w 1427 roku w Budzie, czy około 1420
1 Pisanello. Le peintre aux sept vertus. Musee du Louvre,
Paris 6 mai - aout 1996. Paris 1996, Reunion de Musees
Nationaux, ss. 518. Dalej cytowany jako: Kat. 1996.
2 Pisanello. A cura di P. Marino. Milano 1996. Katalog
włoski jest skrócony, ale wzbogacony kilku esejami.
3 Program Colloque Pisanello przewidywał referaty
w dniach 26-28 czerwca 1996, ale z powodu strajku pracow-
ników Luwru został skrócony do dwu dni: 26 i 28 czerwca.
Materiały z tego Colloque są obecnie przygotowywane do
druku przez D. CORDELLIERA.
4 L. VAYER, Masolino es Roma. Budapest 1962;
S. MOSSAKOWSKI, Kiedy powstała tumba króla
Władysława Jagiełły? [W:] Ars auro prior. Studia loanni
roku w Krakowie, gdzie rzemieślnik z kręgu Donatel-
la wyrzeźbił wczesnorenesansowy nagrobek baldachi-
mowy Władysława Jagiełły4. Wystawa w Luwrze stała
się wydarzeniem w artystycznym życiu Paryża. Prze-
myślana scenografia autorstwa architektów: Maxime
Ketoff i Marie Pratt, kierowała uwagę publiczności
tak, aby maksymalnie ułatwić studiowanie medali czy
rysunków. Medale umieszczono w specjalnych gablo-
tach na wysokości oczu zwiedzających i oświetlono
punktowo sztucznym światłem. Trudno było oderwać
wzrok od poszczególnych obiektów, tak wspaniale zo-
stały wyeksponowane. Rysunki, które przeważały
wśród dzieł pokazywanych w Luwrze, oświetlono,
ze względów konserwatorskich, bardzo słabym świa-
tłem. Percepcję wystawy ułatwiały kilkuzdaniowe opi-
sy obiektu, czasem także uzupełnione o fotografię
porównawczą (np. projekty rysunkowe medali poka-
zano jednocześnie z jego fotografią). Dlatego też, eks-
pozycja cieszyła się zainteresowaniem zarówno wśród
specjalistów jak i szerokiej publiczności.
Dwa dzieła przypisywane medalierom: Antonio
Marescottiemu5 i Nicholausowi działającemu w Fer-
rarze6 wyjaśniają podtytuł wystawy paryskiej - „ma-
larz siedmiu cnót”. Na awersie pierwszego z nich
przedstawiono głowę mężczyzny z profilu, w berret-
tone (książęcym nakryciu głowy), i zamieszczono
podpis: PISANVS PICTOR. Układ liter i ich grafia
są naśladownictwem sygnatur samego malarza7.
Białostocki sexagenario dicata. Warszawa 1981,
s. 227-236; H. BOCZKOWSKA, Herkules i Dawid z rodu
Jagiellonów. Warszawa 1993. Zwracam też uwagę na kilka-
naście rysunków orłów z kręgu florenckiego: B. DEGEN-
GART, A. SCHMITT, Corpus de Italienische Zeichnungen
1300-1450, Teil I Siid-un Mittelitalien, 2. Band. Berlin
1968, nr kat 319-327.
5 Kat. 1996, nr kat. 1. Także esej: D. CODELLIER,
Le peintre aux sept vertus. [W:] Kat. 1996, s. 15-23.
6 Kat. 1996, nr kat. 2.
7 Pisanello podpisywał się zazwyczaj: OPVS PISANI
PICTORIS, PISANI PflCTORIS] OPUS.