DOI Artikel:
Jurkowlaniec, Grażyna: Wątki treściowe dekoracji pelplińskiego graduała L. 13
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48915#0362
353
GRAŻYNA JURKOWLANIEC
Warszawa, Instytut Historii Sztuki UW
Wątki treściowe dekoracji
pelplińskiego graduału L. 13*
1. Pelplin, Biblioteka Seminarium
Duchownego, gradual L. 13,
fol. Xlllv (12), inicjał P(uer)
1. Pelplin, Libr ary of the Ecclesiastical
Seminary, Gradual L. 13, fol. XIIIv (12),
initial “P(uer) ”
Rękopis L. 13, przechowywany w Biblio-
tece Seminarium Duchownego w Pelpli-
nie jest jednotomowym kodeksem,
spisanym na pergaminie staranną teksturą gotyc-
ką w jednej kolumnie o dziewięciu wersach.
Tekst obejmuje trzy części: Proprium de tempo-
re, Proprium de sanctis oraz Ordinarium
missae. Na podstawie analizy kalendarza litur-
gicznego gradual wydatowany został na lata
pomiędzy 1357 (w tym roku ustanowiono wy-
mienioną w kodeksie uroczystość św. Iwona)
a 1375 (brak święta Nawiedzenia). Układ Pro-
prium de sanctis odpowiada zaleceniom Kapi-
tuły cysterskiej; notacja muzyczna na czterech
liniach, z użyciem neum gotyckich, przy zasto-
sowanej jednocześnie francuskiej wersji melo-
dycznej chorału, znamienna jest dla cystersów
na niektórych obszarach niemieckojęzycznych1
- można więc, mimo braku wpisu własnościo-
wego klasztoru bądź kolofonu, uznać rękopis
za dzieło miejscowe.
Graduał pelpliński był przedmiotem drobia-
zgowego opisu kodykologicznego i wnikliwej
1 Niniejszy artykuł jest poprawioną wersją fragmentu pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab.
PIOTRA SKUBISZEWSKIEGO, której maszynopis znajduje się w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszaw-
skiego.
1 H. FEICHT, Muzyka liturgiczna w polskim średniowieczu. [W:] id., Studia nad muzyką polskiego średniowiecza.
Warszawa 1975, s. 270-325 („Dokładne zbadanie tego zagadnienia, a zwłaszcza stosowania notacji gotyckiej przy
zachowaniu dialektu romańskiego należy do ciekawszych i do tej pory nie opracowanych problemów z zakresu rozwoju
chorału w Polsce” s. 286).
GRAŻYNA JURKOWLANIEC
Warszawa, Instytut Historii Sztuki UW
Wątki treściowe dekoracji
pelplińskiego graduału L. 13*
1. Pelplin, Biblioteka Seminarium
Duchownego, gradual L. 13,
fol. Xlllv (12), inicjał P(uer)
1. Pelplin, Libr ary of the Ecclesiastical
Seminary, Gradual L. 13, fol. XIIIv (12),
initial “P(uer) ”
Rękopis L. 13, przechowywany w Biblio-
tece Seminarium Duchownego w Pelpli-
nie jest jednotomowym kodeksem,
spisanym na pergaminie staranną teksturą gotyc-
ką w jednej kolumnie o dziewięciu wersach.
Tekst obejmuje trzy części: Proprium de tempo-
re, Proprium de sanctis oraz Ordinarium
missae. Na podstawie analizy kalendarza litur-
gicznego gradual wydatowany został na lata
pomiędzy 1357 (w tym roku ustanowiono wy-
mienioną w kodeksie uroczystość św. Iwona)
a 1375 (brak święta Nawiedzenia). Układ Pro-
prium de sanctis odpowiada zaleceniom Kapi-
tuły cysterskiej; notacja muzyczna na czterech
liniach, z użyciem neum gotyckich, przy zasto-
sowanej jednocześnie francuskiej wersji melo-
dycznej chorału, znamienna jest dla cystersów
na niektórych obszarach niemieckojęzycznych1
- można więc, mimo braku wpisu własnościo-
wego klasztoru bądź kolofonu, uznać rękopis
za dzieło miejscowe.
Graduał pelpliński był przedmiotem drobia-
zgowego opisu kodykologicznego i wnikliwej
1 Niniejszy artykuł jest poprawioną wersją fragmentu pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab.
PIOTRA SKUBISZEWSKIEGO, której maszynopis znajduje się w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszaw-
skiego.
1 H. FEICHT, Muzyka liturgiczna w polskim średniowieczu. [W:] id., Studia nad muzyką polskiego średniowiecza.
Warszawa 1975, s. 270-325 („Dokładne zbadanie tego zagadnienia, a zwłaszcza stosowania notacji gotyckiej przy
zachowaniu dialektu romańskiego należy do ciekawszych i do tej pory nie opracowanych problemów z zakresu rozwoju
chorału w Polsce” s. 286).