DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Otto-Michałowska, Maria; Pezzi-Ascani, Maria Luisa: Motywy włoskie w malarstwie małopolskim XV wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.48041#0144
MARIA OTTO-MICHAŁOWSKA, MARIA LUISA PEZZI-ASCANI
gubernatorem Perugii57. Przypomnieć należy, że Wła-
dysław Durazizo był właśnie owym władcą Neapolu
i mecenasem sztuki, za czasów którego — jak stwier-
dza Summomte —• działali jeszcze w środowisku nea-
politańskim „malarze wywodzący się od uczniów
Giotta”. Jednym z nich mógł być także nasz Mistrz
Choimrattiicki. Sympatie prowęgierskie Kapistrana, jak
i związki historyczne węgiersko-neapolitańskie, po-
zwalają przypuszczać, że ów późny spadkobierca Giot-
ta był z pochodzenia Węgrem, podobnie jak jego kra-
kowski towarzysz. Najistotnieljislze dla nas w jego ży-
ciorysie jest jednak to, że przeszczepił na teren ma-
larstwa małopolskiego, wówczas słabo jeszcze roz-
winiętego, motywy sztuki włoskiej, co przyczyniło się
57 HOFFER, l.c.
58 G. PUDEŁKO, The Stilistic Development of Lo-
renza Monaco, „The Burlington Magazine” LXXIII, 1938,
s. 237; ■— R. OERTEL, Wandmalerei und Zeichnung
in Italien, „Mittelungen des Kunsthistorischen Insti-
tuts in Florenz” V, 19-10, s. 223, 241 nn; — F. ANTAL,
Florentine Painting and its Social Background, London
1947, s. 207, 333; — H. D. GRONAU, The Earliest Works
of Lorenzo Monaco, „The Burlington Magazine” XCII, 1950,
do wzbogacenia języka artystycznego polskiego ma-
larstwa tablicowego.
Naszkicowane wyżej problemy pokazują jedną
z wielu dróg artystycznych, jakimi sztuka włoska
przechodziła na tereny poza alpejskie i świadczą jed-
nocześnie o tym jak długo — zwłaszcza w mniejszych
ośrodkach europejskich — utrzymywały się wpływy
włoskiego trecenta.
Rozważania nasze mogą także stanowić dalszy
przyczynek do badań nad szerszym, rozpatrywanym
w literaturze problemem utrzymywania się tradycji
sztuki Giotta w okresie późnego trecenta i wczesnego
ąuatrocenta B8.
s. 188; — P. TEOSCA, U trecento, Torino 1951, s. 649; —
A. PARRONCHI, Postilla sul neo-gaddismo degli anni
1423—1425, „Paragone” 1961, nr 137, s. 19—26; — F. ZERI,
Inoestigations into the Early Period of Lorenzo Monaco,
„The Burlington Magazine” CVII, 1965, s. 4; — L. BELLOSI,
II Maestro delta Crocifissione Griggs, „Paragone” 1966, nr
193, s. 47—48; — M. BOSKOVITS, „Giotto bom again”, Bei-
trage zu den Quellen Masaccios, „Zeitschrift fur Kunst-
geschichte” XXIX, 1966, z. 1, s. 51.
MOTIFS ITA LIENS DANS LA PEINTURE
Les auteurs de Particie examinent ąuatre tableaux
polonais sur bois, peints vers 1450, ou des influences
tardives du Trecento italien (des disciples de Giotto,
de Simone Martini et du cercie napolitain) sont faci-
les a discerner. II s’a,git notamment des tableaux:
Lamentation de Chomranice, Lamentation de Czarny
Potok (les deux se trouvent au Musee diocesain de
Tarnów), Lamentation de Żywiec (au Musee de Ży-
wiec) et Pieta (Musee National de Varsovie) oeuvres
des deux peintres travaillant pour le premier couvent
des Freres Mineurs de Cracovie. L’un d’eux, maitre
Principal de 1’atelier, vint probablement a Cracovie
en 1453, dans la suitę du fondateur des Freres Mi-
DE LA PETITE POLOGNE AU XV SIECLE
neurs polonais celebre predicateur italien Saint Jean
de Capistrano. Le peintre meme fut probablement de
nationalite hongroise, formę dans le milieu de Nap-
les. Son collaborateur, moins doue, etait fortement
lie au milieu craoovien, maiis provenait lui aussi
d’Hiongrie; il peut etre ildentifie au peintre mentionne
dans des documents d’archive de la ville sous le nom
de Franciscus pictor de Ungaria. Les oeuvres etudiees,
et non seulement celles-ci temoignent des liens exi-
stant entre la culture artistiąue italienne, hongroise
et polonaise, liens datant du moment de 1’installation
en Hongrie de la dynastie dAinjou et qui, au XVe
siecle, etaient encore bien solides.
gubernatorem Perugii57. Przypomnieć należy, że Wła-
dysław Durazizo był właśnie owym władcą Neapolu
i mecenasem sztuki, za czasów którego — jak stwier-
dza Summomte —• działali jeszcze w środowisku nea-
politańskim „malarze wywodzący się od uczniów
Giotta”. Jednym z nich mógł być także nasz Mistrz
Choimrattiicki. Sympatie prowęgierskie Kapistrana, jak
i związki historyczne węgiersko-neapolitańskie, po-
zwalają przypuszczać, że ów późny spadkobierca Giot-
ta był z pochodzenia Węgrem, podobnie jak jego kra-
kowski towarzysz. Najistotnieljislze dla nas w jego ży-
ciorysie jest jednak to, że przeszczepił na teren ma-
larstwa małopolskiego, wówczas słabo jeszcze roz-
winiętego, motywy sztuki włoskiej, co przyczyniło się
57 HOFFER, l.c.
58 G. PUDEŁKO, The Stilistic Development of Lo-
renza Monaco, „The Burlington Magazine” LXXIII, 1938,
s. 237; ■— R. OERTEL, Wandmalerei und Zeichnung
in Italien, „Mittelungen des Kunsthistorischen Insti-
tuts in Florenz” V, 19-10, s. 223, 241 nn; — F. ANTAL,
Florentine Painting and its Social Background, London
1947, s. 207, 333; — H. D. GRONAU, The Earliest Works
of Lorenzo Monaco, „The Burlington Magazine” XCII, 1950,
do wzbogacenia języka artystycznego polskiego ma-
larstwa tablicowego.
Naszkicowane wyżej problemy pokazują jedną
z wielu dróg artystycznych, jakimi sztuka włoska
przechodziła na tereny poza alpejskie i świadczą jed-
nocześnie o tym jak długo — zwłaszcza w mniejszych
ośrodkach europejskich — utrzymywały się wpływy
włoskiego trecenta.
Rozważania nasze mogą także stanowić dalszy
przyczynek do badań nad szerszym, rozpatrywanym
w literaturze problemem utrzymywania się tradycji
sztuki Giotta w okresie późnego trecenta i wczesnego
ąuatrocenta B8.
s. 188; — P. TEOSCA, U trecento, Torino 1951, s. 649; —
A. PARRONCHI, Postilla sul neo-gaddismo degli anni
1423—1425, „Paragone” 1961, nr 137, s. 19—26; — F. ZERI,
Inoestigations into the Early Period of Lorenzo Monaco,
„The Burlington Magazine” CVII, 1965, s. 4; — L. BELLOSI,
II Maestro delta Crocifissione Griggs, „Paragone” 1966, nr
193, s. 47—48; — M. BOSKOVITS, „Giotto bom again”, Bei-
trage zu den Quellen Masaccios, „Zeitschrift fur Kunst-
geschichte” XXIX, 1966, z. 1, s. 51.
MOTIFS ITA LIENS DANS LA PEINTURE
Les auteurs de Particie examinent ąuatre tableaux
polonais sur bois, peints vers 1450, ou des influences
tardives du Trecento italien (des disciples de Giotto,
de Simone Martini et du cercie napolitain) sont faci-
les a discerner. II s’a,git notamment des tableaux:
Lamentation de Chomranice, Lamentation de Czarny
Potok (les deux se trouvent au Musee diocesain de
Tarnów), Lamentation de Żywiec (au Musee de Ży-
wiec) et Pieta (Musee National de Varsovie) oeuvres
des deux peintres travaillant pour le premier couvent
des Freres Mineurs de Cracovie. L’un d’eux, maitre
Principal de 1’atelier, vint probablement a Cracovie
en 1453, dans la suitę du fondateur des Freres Mi-
DE LA PETITE POLOGNE AU XV SIECLE
neurs polonais celebre predicateur italien Saint Jean
de Capistrano. Le peintre meme fut probablement de
nationalite hongroise, formę dans le milieu de Nap-
les. Son collaborateur, moins doue, etait fortement
lie au milieu craoovien, maiis provenait lui aussi
d’Hiongrie; il peut etre ildentifie au peintre mentionne
dans des documents d’archive de la ville sous le nom
de Franciscus pictor de Ungaria. Les oeuvres etudiees,
et non seulement celles-ci temoignent des liens exi-
stant entre la culture artistiąue italienne, hongroise
et polonaise, liens datant du moment de 1’installation
en Hongrie de la dynastie dAinjou et qui, au XVe
siecle, etaient encore bien solides.