Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (37.1975)

GENEZA NAGROBKA KAZIMIERZA WIELKIEGO NA WAWELU


U. 9. Postacie dworzan (w czepcach) na tumbie Giinthera ze
Schwarzburgu i jego małżonki w kościele P. Marii w Arnstadt;
po 1368. Wg H. Kurnego

stadami może Albrechta III i Elżbiety czeskiej ma
być pono wcześniejszy, przy czym w związku ze zmia-
ną małżonki księcia datuje się go na czas przed

R. ERNST und E. GARGER, Die frtlh- und hochgotische
Plastik des Stephansdomes, 1927; — A. KIESLINGER, Die
Steine non St. Stephan, Wien 1949. Ostatnio cytowane po-
zycje były mi na ogół niedostępne, wobec czego korzy-
stałem głównie z XXIII tomu Austriackiej topografii za-
bytków sztuki zredagowanego przez H. TIETZEGO. Tom
ten został wydany później niż prace Riehla, Ernsta i Gar-
gera. Uwzględniłem natomiast nowszą pracę Kieslingera
(1949), którego sumienne studium omawia głównie stan za-

r. 1375, drugi z posągami (jak się przyjmuje) znanego
nam już dobrze Rudolfa IV i Katarzyny czeskiej (il.
3) na lata nieco późniejsze (po r. 1375), chociaż wlaś-
chowania różnych „kamieni” kościoła, w tym także mu-
rów. I on datuje boczne portale tumu na lata 1360—70 (?),
przyjmując jako pewnik denominacje związane z osobą
Rudolfa IV, reprodukuje też jego nagrobek (s. 214, Bild.
131). Podaje bardzo obfitą literaturę przedmiotu, cytując
m.in. najstarsze pozycje bibliograficzne z w. XVIII i mo-
nografie obu Doninów (Ł. DONIN, Der Stephansdom und
setne Geschichte, Wien 1873 i R. K. DONIN, Der Wiener
Stephansdom und setne Geschichte, Wien 1916.

205