Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (40.1978)

„OPŁAKIWANIE CHRYSTUSA” Z 1519 ROKU W KRAKOWIE


II. 3. Opłakiwanie Chrystusa, fragment U. 1. (Fot. J. Langda)

arkada w sposób średniowieczny oddziela realny
świat widza od misterium — sceny Opłakiwania
Chrystusa. Ten epizod pasyjny o 'Charakterze apo-
kryficznym, w cyklu przedstawień wieczornych hi-
storycznych umiejscowiony między Zdjęciem z krzy-
ża a Złożeniem do grobu, swój rozwój zawdzięcza
pojawieniu się w w. XII w literaturze łacińskiej Ża-
lów Marii (Planctus Mariae), głoszących śmierć Chry-
stusa i boleść Matki5, Wspomnieć można, iż dwom

przeciwstawnym redakcjom Żalów — mistycznej pół-
nocnej i bardziej epickiej południowej odpowiadały
w sztuce dwa układy Matki Boskiej opłakującej Sy-
na — W krajach północnych: monolog, rzeźba, Pieta;
we Włoszech wielogłosowa skarga, malarstwo, Opła-
3 L. KALINOWSKI, Geneza Piety średniowiecznej, „Pra-
ce Kom. Hist. Sztuki” X, 1952. Tamże zestawiona bogata
literatura przedmiotu.

107