Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (37.1975)

GENEZA NAGROBKA KAZIMIERZA WIELKIEGO NA WAWELU


II. 2. Nagrobek Kazimierza Wielkiego w katedrze na Wawelu; ok. 1380.
(Fot. S. Kolowca)

temporis sumptu regio tabulis, imaginibusgue marmoreis,
faciem etiam Regis Kazimiri, gualis vivus apparere sole-
bat, exprimentibus ornatum est. Wystarczy podkreślić nie-
które tylko odstępstwa od łacińskiego tekstu kroniki, np.
zamiast literackiego zwrotu aerrae mandatum est (powie-
rzone ziemi) użyto słowa „pochowano”; zamiast „po stro-
nie prawej ołtarza blisko” — „po prawej stronie wielkie-
go ołtarza”, zamiast successu temporis (tj. w następnym
czasie) po prostu „później”, ale szczegóły te nie przyno-
szą zmian merytorycznych. Natomiast jak wspomniano już
w głównym tekście tej pracy, zastąpienie słów sumptu

regio zwrotem „po królewsku”, pozbawia czytelnika waż-
nej informacji, odnoszącej się do fundacji mauzoleum.
5a Vir statua eleuata, barba promissa, voce aliguantum
balta sed sonora (tamże, s. 325). Zwrot vir statua eleuata
przetłumaczyć go można: mąż postaci wyniosłej, lecz elevo
znaczy nie tylko „podnieść w górę”, lecz także zmniej-
szać”. Nie można więc wykluczyć, że Kazimierz odziedzi-
czył po Łokietku wzrost niski, chociaż pierwsze znaczenie
słowa wydaje się być w odniesieniu do króla bardziej
trafne.

199