Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (37.1975)

TADEUSZ DOBROWOLSKI


U. 3. Posąg Rudolfa IV w portalu „Singertor” tumu św. Stefana
w Wiedniu; po r. 1373. Wg Osterreich. Kunsttopographie

opierać na autentycznym wyglądzie króla, którego
nasz dziejopis nie mógł przecież widzieć, lecz wiado-
mość o jąkaniu się musiała mieć jakieś podstawy
realne. Z drugiej strony warto przypomnieć, że Dłu-
gosz opisując postać Władysława Jagiełły powołał się
wprost na jego wawelski nagrobek6. Odtworzony
przez historyka portret króla wydaje się być mimo
6 DŁUGOSZ, Dzieła wszystkie V, s. 494—496.

wszystko zgodny z prawdą — i pomnikiem, który jed-
nak z pobudek pietystycznych pomija otyłość swego
modela. Poza tym inne, stosunkowo liczne i po-
wszechnie -znane podobizny króla pokrywają się, na
ogół biorąc, z posągiem wawelskim, co może popie-
rać tezę o portretowym ujęciu zmarłego. Jednakże
i one mogą się wywodzić od królewskiego nagrobka.
Wreszcie sam rzeźbiarz musiał w miarę swych możli-
wości dążyć do wiernego przedstawienia władcy.

200