DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0241
Mar ten de Vos in Sint Lucas gilde
229
Opper-Deken, en i5y2 was een gewichtig jaar voor onze
kunstenaars-vereeniging.
De stad Mechelen, waar Meester Michiel van Coxcyen
eene gansche schaar van schilders opleidde, werd den 2n Öc-
tober van gemeld jaar geplunderd en uitgebrand door de
Spaansche soudeniers, welke gedurende twee dagen en nach-
ten door de stad « liepen als razenden honden. » In dit nare
oogenblik kozen veertig Mechelsche schilders met hun kroost
de Scheldestad tot toevluchtsoord. Om een denkbeeld te geven
van de schandige wijze, waarop zij waren uitgeschud, zal het vol-
staan te verklaren, dat, onder anderen, Jan Bol, de landschap-
schilder, moedernaakt tot Antwerpen kwam gesneld, waar een
kunstvriend hem het noodige schonk om zich te dekken. Daar
de Mechelsche kunstenaars, ten gevolge dier uitplundering,
allen doodarm en diep ongelukkig waren, zoo stelde de Opper-
Deken de Vos in het bestuur der Schilders-Kamer voor, al
deze rampzalige kunstmakkers - vrij hert ich wt caritaten » hun
vak te laten uitoefenen binnen Antwerpen. Sommige der
Mechelaars werkten ten onzent tot anderhalf jaar later, en
nooit werd daarom van hen, krachtens de verordening der
Gilde, eenige bijdrage geëischt. De welstand onzer Sint Lu-
casgilde was nochtans niet zoo bloeiend. Wel waren hare
inkomsten zeer aanzienlijk, doch ze werden toch immer over-
troffen door de uitgaven voor feesten, versieringen en too-
neelvoorstellingen, die ontzaglijk veel geld opslorpten. Om
den bodem der kas gedekt te kunnen houden, waren, op
24 Februari i5Ó2, de inkomrechten dan ook verhoogd tot
26 gulden, waarvan er maar enkel 3 voor de armbus. en 1
voor de kerk werden afgetrokken.
Sinds het midden der XVÏe eeuw was het getal der
229
Opper-Deken, en i5y2 was een gewichtig jaar voor onze
kunstenaars-vereeniging.
De stad Mechelen, waar Meester Michiel van Coxcyen
eene gansche schaar van schilders opleidde, werd den 2n Öc-
tober van gemeld jaar geplunderd en uitgebrand door de
Spaansche soudeniers, welke gedurende twee dagen en nach-
ten door de stad « liepen als razenden honden. » In dit nare
oogenblik kozen veertig Mechelsche schilders met hun kroost
de Scheldestad tot toevluchtsoord. Om een denkbeeld te geven
van de schandige wijze, waarop zij waren uitgeschud, zal het vol-
staan te verklaren, dat, onder anderen, Jan Bol, de landschap-
schilder, moedernaakt tot Antwerpen kwam gesneld, waar een
kunstvriend hem het noodige schonk om zich te dekken. Daar
de Mechelsche kunstenaars, ten gevolge dier uitplundering,
allen doodarm en diep ongelukkig waren, zoo stelde de Opper-
Deken de Vos in het bestuur der Schilders-Kamer voor, al
deze rampzalige kunstmakkers - vrij hert ich wt caritaten » hun
vak te laten uitoefenen binnen Antwerpen. Sommige der
Mechelaars werkten ten onzent tot anderhalf jaar later, en
nooit werd daarom van hen, krachtens de verordening der
Gilde, eenige bijdrage geëischt. De welstand onzer Sint Lu-
casgilde was nochtans niet zoo bloeiend. Wel waren hare
inkomsten zeer aanzienlijk, doch ze werden toch immer over-
troffen door de uitgaven voor feesten, versieringen en too-
neelvoorstellingen, die ontzaglijk veel geld opslorpten. Om
den bodem der kas gedekt te kunnen houden, waren, op
24 Februari i5Ó2, de inkomrechten dan ook verhoogd tot
26 gulden, waarvan er maar enkel 3 voor de armbus. en 1
voor de kerk werden afgetrokken.
Sinds het midden der XVÏe eeuw was het getal der